Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα ότι το δίκτυο φυσικού αερίου πωλήθηκε έναντι τετρακοσίων εκατομμυρίων ευρώ στην εταιρία συμφερόντων του Αζερμπαϊτζάν, τη SOCAR, όταν κατόπιν συμφωνιών για κατασκευές διαμετακομιστικών αγωγών η χώρα μας αποτελεί διεθνή κόμβο υψίστης σημασίας.
Υπολογίζω ότι με επένδυση ενός δισεκατομμυρίου ευρώ στη χώρα μας (όσο δηλαδή δαπανά το κράτος για μισθούς και συντάξεις σε δέκα μέρες) για έργα υποδομών, θα είχαμε ετήσιο εθνικό εισόδημα δυο με τρία δισεκατομμύρια με προοπτική να πενταπλασιαστεί σε δέκα χρόνια.
Είναι δεδομένη η διεθνής τάση για κατανάλωση φυσικού αερίου, που θεωρείται φιλικό προς το περιβάλλον και δεν έχει την πρόσθετη επιβάρυνση ρύπων του πετρελαίου, κάτι που καθιστά αναπόφευκτη την αλλαγή του παγκόσμιου ενεργειακού χάρτη στο τέλος της τρέχουσας δεκαετίας.
Πραγματικά η πώληση του 66% των μετοχών της εταιρίας ΔΕΣΦΑ (Δίκτυο Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου) ήταν εξευτελιστική αλλά και αναπόφευκτη, καθώς υπάρχει δέσμευση στα πλαίσια υπογραφής του μνημονίου, προκειμένου να συνεχιστεί η καταβολή μισθών-συντάξεων εντός ευρωζώνης.
Βεβαίως είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς πιστεύω ότι αν είχαμε φύγει από το ευρώ θα είχαμε πλήρη αδυναμία συνεννόησης, με αποτέλεσμα ίσως από επαρχία της Ευρώπης να γινόμασταν επαρχία της Τουρκίας. Όμως ευελπιστούσα ότι με την πίεση της τρόικας θα αποφασίζαμε ως λαός με γνώμονα το εθνικό και πραγματικό συμφέρον. Πίστευα ότι θα κάναμε θυσία για τα παιδιά μας κι όχι ότι θα κάναμε τα παιδιά μας θυσία.
Θα ήταν ιδανικό και συγκινητικό αντί να υπάρχει μια ενιαία αντίδραση σε περικοπές δαπανών, να υπάρχει αυτόβουλη μείωση μισθών. Όπως ανέφερα, το κράτος μας καταβάλει συντάξεις σε δυο εκατομμύρια δικαιούχους και μισθούς σε ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους… κι όλες αυτές οι παροχές όλοι γνωρίζουμε ότι είναι με δανεικά.
Αυτή τη στιγμή ένας νέος δικηγόρος παίρνει λιγότερα από τη μέση σύνταξη των επτακοσίων ευρώ, ενώ οι ειδικευμένοι νέοι ιδιωτικοί υπάλληλοι εργάζονται με καθεστώς αργομισθίας και μερικής απασχόλησης για τρακόσια ευρώ.
Ένα άλλο μεγάλο δώρο που κάναμε ως χώρα ήταν η παραχώρηση μελετών για διερεύνηση υδρογονανθράκων στην περιοχή του Ιόνιου πελάγους και στο νησί μας κοντά, στη Νορβηγικών συμφερόντων εταιρία P.I.G., όπου αν βρει κοιτάσματα πληρώνει το τίμημα των εικοσιπέντε δολαρίων για κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο, ενώ αυτή θα το πουλήσει έναντι πεντακοσίων. Για τη μελέτη και το δικαίωμα για την εξόρυξη, υπάρχει άλλη συμφωνία, φαντάζομαι ακόμα πιο εξευτελιστική. Σημειωτέον ότι η διαδικασία έρευνας γίνεται με ένα κόστος λίγων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από ένα καραβάκι (Norbic explore) που η αξία του δεν ξεπερνά τα πενήντα με εξήντα χιλιάδες ευρώ, που απλά έχει επανδρωθεί με εξελιγμένα μηχανήματα εφαρμοσμένης γεωφυσικής με την κρουστική μέθοδο και την ηχητική αντανάκλαση.
Να τονιστεί ότι ήδη η χώρα μας δαπανά σε καινοτόμες τεχνολογίες και έρευνα, ποσόν που ξεπερνά τα δυο δισεκατομμύρια ευρώ. Αν δεν κάνω λάθος το 5%του εθνικού εισοδήματος.
Θα μπορούσε να υπάρχει καθοδήγηση και εστίαση στην αξιοποίηση του φυσικού εθνικού μας πλούτου με το εξαιρετικό ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό. Αντί αυτού, οι νέοι επιστήμονες μεταναστεύουν μαζικά στο εξωτερικό και αντίθετα εγκαθίστανται στην Ελλάδα μεγάλες ξένες εταιρίες.
Είναι τυχαίο ότι στο οικόπεδο 12 λεβιάθαν στην Κύπρο και στο Ισραήλ βρέθηκαν κοιτάσματα που μπορούν να καλύψουν για χίλια χρόνια τις ενεργειακές ανάγκες της Ελλάδας; (Τριάμισι τρισεκατομμύρια βαρέλια)
Αν δεν υπήρχε ο φυσικός μας πλούτος και η στρατηγική γεωπολιτική θέση της πατρίδας μας, ίσως θα ήμασταν ήδη έξω από την ευρωζώνη.
Αποφασίστηκε λοιπόν, κεκλεισμένων θυρών και από το φόβο της κοινωνικής αναταραχής, να κάνουμε δώρο την πατρίδα μας για να περνάμε όπως όπως, μεταβιβάζοντας τις αμαρτίες στα τέκνα της Ελλάδας.
Ενώ η Νορβηγία έχει λύσει το οικονομικό της πρόβλημα εξασφαλίζοντας υψηλό βιοτικό επίπεδο για τα επόμενα διακόσια χρόνια, η Ελλάδα αφανίζεται μέσα από το χρέος της.
