Το Θέατρο Κάτω παρουσιάζει την «Σονάτα του Σεληνόφωτος» στο Ρέθυμνο

Την παράσταση «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γ. Ρίτσου, θα παρουσιάσει το Θέατρο Κάτω στο Ρέθυμνο, στο Σπίτι του Πολιτισμού, την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου στις 21:30.

Η Σονάτα του Σεληνόφωτος γράφτηκε το 1956 και οριοθετεί μια καινούρια αρχή της νεοελληνικής ποίησης. Μια Γυναίκα που φοράει μαύρα μονολογεί με φόντο ένα σπίτι που βρίσκεται σε παρακμή, μέσα σε μία πολιτεία που επίσης παρακμάζει. Μια Γυναίκα ηλικιωμένη, ποιήτρια θρησκευτικής πνοής, αναπολεί το παρελθόν. Ωστόσο ο Γ. Ρίτσος πίσω από τις λέξεις διεκδικεί το μέλλον με σθένος∙ κι αυτή την κρυφή πνοή του ποιήματος επιχειρεί να αναδείξει η παράσταση.

Ποίημα από τα πιο αγαπημένα και πολυδιαβασμένα του Ρίτσου έχει παρασταθεί με μεγάλη επιτυχία από πολλούς θιάσους, αλλά για πρώτη φορά από το Θέατρο Κάτω.

Η παράσταση

Ο Αντώνης Περαντωνάκης σ’ έναν ρόλο ανατρεπτικό υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Πάνου Ιωαννίδη σε μια παράσταση που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό του Ηρακλείου και έγινε αμέσως soldout! Μια ανάγνωση που απομακρύνεται από τη στερεοτυπική γίνεται πρόσφορο έδαφος μιας παράστασης για δύο βασισμένο στη ζωή και τα βιώματα του Γ. Ρίτσου, μαζί με 3 έγχορδα μουσικά όργανα-σκιές, οι Τίτος Μίντζας, Κωστής Σπυριδάκης, Νίκος Παπαδάκης να συνθέτουν επί σκηνής. Ένας άνδρας, η Γυναίκα με τα Μαύρα, αναζητά επίμονα διέξοδο από έναν νεαρό άνδρα, Δημήτρης Γαλανάκης, είδωλο του εφηβικού εαυτού και των ονείρων που κάποτε προδόθηκαν. Αιτείται τη φυγή, μ’ αυτό το τόσο γνωστό και χιλιοειπωμένο «Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου», που σε αυτή την παράσταση δεν αποτελεί παράκληση, αλλά σκληρή απαίτηση. Ένα γαλλικό τραγούδι, ένας τεράστιος καθρέφτης και μια παλιά βαλίτσα εγγυώνται ένα ταξίδι στο πιο γνωστό από τα ποιήματα του Γ. Ρίτσου, που αποπνέει παρακμή και ανάταση μέσα από μία βίαιη πάλη που συντελείται στίχο τον στίχο.

Μια παράσταση που παίζεται «στα δάχτυλα»!

Είπαν για την παράσταση:

«Ένας συγκλονιστικός Αντώνης Περαντωνάκης στο ανέβασμα ενός ιερού κειμένου. Δέος και έκσταση: Η μουσική, η σκηνοθεσία, το σκηνικό. Το θέατρο στο Ηράκλειο ανεβαίνει γοργά τα σκαλιά. Κι εμείς ευγνώμονες»

«Από τις παραστάσεις που φεύγεις και είσαι ακόμη εκεί! Ένας βαθύς αναστεναγμός φεύγει με το τελευταίο χειροκρότημα! Φτάνοντας σπίτι έπιασα τον εαυτό μου να «γκουγκλάρει» τη σονάτα για να μάθει κι άλλα κι άλλα… και να σκέφτομαι πότε θα ξαναπάω.

Ένας Αντώνης Περαντωνάκης που έδωσε όλο το είναι του, σε έναν ρόλο έκπληξη, με μια φωνή που έσπαγε στα σημεία που έπρεπε, με ένα σώμα έρμαιο των συναισθημάτων και με ένα τρέμουλο στα δάχτυλα που θα θυμάμαι για καιρό!

Ένας Δημήτρης Γαλανάκης που ακολουθούσε με εξαιρετικό τρόπο τον πρωταγωνιστή, με ένα απίστευτο «νοιάξιμο» στο βλέμμα και με μικρές κινήσεις που έδειχναν πόσο έξυπνα κινείται στο σανίδι.

Κι όλα αυτά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Πάνου Ιωαννίδη, ο οποίος φάνηκε ότι αγαπά πολύ το κείμενο και βρίσκει τον τρόπο να απογειώνει τους ηθοποιούς του. Πανέξυπνες χρήσεις των αντικειμένων της σκηνής(δυστυχώς δεν είναι σωστό να αποκαλύψω), φωτισμοί που «υπογραμμίζουν» τον λόγο του ποιητή κι ένα διαφορετικό, πρωτότυπο διάβασμα του έργου».

«Πολύ καλή δουλειά! Καταπληκτική ερμηνεία και αυτό που με μάγεψε ήταν το σκηνικό εύρημα του καθρέφτη που μεταλλάχθηκε σε παράθυρο, πόρτα, κούνια, σβούρα… μπράβο στους συντελεστές που βλέπουμε ποιοτικές δουλειές σε αυτό το μικροσκοπικό αλλά μαγικό χώρο στην πόλη μας!».

«Η παράσταση ήταν άψογη. Μια νέα πρόταση, μια νέα ανάγνωση, μια νέα ιστορία. Τολμηρές και αυθεντικές επιλογές τόσο υποκριτικά όσο και σκηνοθετικά. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές. Από το α ως και το ω».