Εν έτει 2015, η Ελλάδα της Ευρώπης αγωνιά να βρει το δρόμο της, με δανεικό ευρωζωνικό μπαστούνι. Σίγουρα αυτό δεν τιμά ούτε τους πολίτες της ούτε και τους πολιτικούς της. Η ελληνική δημοκρατία μετά τη δικτατορία το ‘ριξε από τη χαρά της στα ξενύχτια και στο φαγοπότι έχοντας σαν καλλιτεχνικό τιμ τα πολιτικά κόμματα εξουσίας και κοινό, τον ελληνικό λαό.
Δυστυχώς όμως την παρατεταμένη μέθη ακολουθεί συνήθως φοβερός πονοκέφαλος και η αίσθηση ότι όλα και όλοι, σου φταίνε.
Έχω την πεποίθηση ότι για πρώτη φορά πολιτικοί και πολίτες έχουν ξεμεθύσει για τα καλά και αντικρίζουν με «δέος» την πραγματικότητα. Παράλληλα είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το ελληνικό DNA θα κάνει πάλι αυτό που πρέπει, έστω και στο πάρα πέντε.
Η νέα δανειακή σύμβαση, η 3η κατά σειρά! είναι αναπόφευκτη. Το μεγάλο στοίχημα δανειστών και δανειζομένων είναι η επιλογή του καταλληλότερου διαχειριστή της σύμβασης.
Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες την αγωνία των πολιτικών κομμάτων για την υπογραφή ή μη, της νέας σύμβασης και μου ‘ρθε στο μυαλό το παιδικό παιγνίδι «μπιζζζ!»… με πρωταγωνιστή τον Τσίπρα.
Να θυμίσω στους νεότερους ότι το παιγνίδι παίζεται με τον κεντρικό παίκτη να δέχεται χτυπήματα (σφαλιάρες) από πίσω, στο χέρι του, που καλύπτει το κεφάλι του, προσπαθώντας να μαντέψει ποιος από τους συμπαίχτες του, τον χτύπησε, για να του παραδώσει τη θέση του.
Στη προκειμένη περίπτωση Μεϊμαράκης, Γεννηματά βαρούν τον Τσίπρα ΑΛΛΑ με τίποτα δε θέλουν να χρεωθούν τη διαχείριση της νέας δανειακής σύμβασης έχοντας καεί από την δική τους κομματική διαχείριση.
Η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ βαράει εκ του ασφαλούς ΓΙΑΤΙ προσπαθεί να πλασαρισθεί κατά τι «δεξιότερα» του ΚΚΕ, που έχει ήδη βγάλει καντίλες με αυτή τη στάση της συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσον αφορά το ΠΟΤΑΜΙ αυτό παίζει για πρώτη φορά το παιγνίδι και απλά του αρέσει να παίζει με παρέα.
Αυτό όμως που απασχολεί τον Τσίπρα είναι να μην τρώει χτυπήματα (σφαλιάρες) και από το λαό. Γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι απόλυτα λογικό ο Τσίπρας να προσφύγει σε εκλογές μετά τη διαφαινόμενη συμφωνία.
Στην περίπτωση που του δοθεί η εντολή να διαχειριστεί αυτός τη νέα σύμβαση, σαν πιο αξιόπιστος διαχειριστής, τότε το «μπιζζζ» σταματάει και μια νέα εθνική προσπάθεια ουσιαστικής ανασυγκρότησης ξεκινάει…κι ο Θεός βοηθός!
* Ο Γιώργος Ταταράκης είναι πολιτικός μηχανικός Ε.Μ.Π.
