Η κυβέρνηση διατηρεί προς το παρόν την πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά, πέραν από το γεγονός ότι σκοπεύει να παραμείνει στην εξουσία έως ότου (αναγκαστεί να) διενεργήσει εκλογές, δεν υπάρχει καμιά βεβαιότητα για τις προθέσεις της.
Για να είμαι ακριβής, δεν γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι τι επιδιώκουν. Οι δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει είναι τόσο μεγάλες, τόσες πολλές και τόσο μακροχρόνιες, και η δυσπιστία των εταίρων και δανειστών μας είναι τέτοια, ώστε φαίνεται αδύνατο να επανέλθει, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, η κυβερνώσα Αριστερά σε ανοικτές ανατρεπτικές και αντιευρωπαϊκές πρακτικές. Στα λόγια βέβαια θα επιδίδεται σε επικοινωνιακό βομβαρδισμό υποσχέσεων, θα κλείνει το μάτι στην εκλογική της πελατεία και θα αντιπολιτεύεται τον εαυτό της. Επειδή δεν πιστεύει στα όποια θετικά για την ανάπτυξη μέτρα ψήφισε, θα τα υπονομεύει η ίδια μέσω των εντεταλμένων για την εφαρμογή τους υπουργών, μέσω της υπέρμετρης φορολογίας και μέσω της στοχοποίησης όσων έχουν διαθέσιμο εισόδημα για επενδύσεις.
Το ένα ψέμα ξεσηκώνει τον κόσμο αλλά τα χίλια ψέματα τον ζαλίζουν. Με τη σειρά της η (ευρωπαϊκού προσανατολισμού) αντιπολίτευση δεν προλαβαίνει να καταστρώσει στρατηγική, αφού τα δεδομένα αλλάζουν από μέρα σε μέρα, ακόμη και από ώρα σε ώρα, μέσα σε ένα καταιγισμό κυβερνητικών αντιφάσεων και αυτοδιαψεύσεων. Και από την άλλη είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει, εφόσον επανέλθει στην εξουσία, όσα συμφώνησε η παρούσα κυβέρνηση, διότι το κράτος έχει συνέχεια. Μπορεί να υπόσχεται εφικτές αλλαγές, αλλά δεν επιτρέπεται να κλείνει ανεύθυνα το μάτι στους πολίτες, όπως η σημερινή κυβέρνηση. Διότι τα χειρότερα καραδοκούν και μπορεί η επόμενη βουλή να μας επιφυλάσσει τη δυσάρεστη παρουσία ενός συνασπισμού από ακραίες αντιευρωπαϊκές δυνάμεις.
Αδιέξοδο λοιπόν για την κυβέρνηση· αμηχανία από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Και οι ρόλοι της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης φαίνεται να έχουν αντιστραφεί.
* Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
