Τρέχω στο άπειρο συχνά στην άκρη για να φτάσω
Χρόνο και αλήθεια για να βρω τότες θα ησυχάσω
Ο χρόνος είναι δύσκολος να λάμψει η αλήθεια
Και σου ανάβει τακτικά μια φλόγα μες τα στήθια
Η νύχτα φέρνει όνειρα που η ζωή αλλάζει
Μα όταν έλθει η αυγή σε πειρασμό σε βάζει
Το δέντρο στέκει όρθιο και το χτυπά ο αέρας
Μα μένει πάντα αλύγιστο στο χρόνο της ημέρας
Λύση δεν φέρνει το άπειρο στο πέρασμα των χρόνων
Ακούς τον ήχο που έρχεται στα βάθη των αιώνων
Του αετού το πέταγμα την πεθυμιά του φέρνει
Να δει ψοφίμι πουθενά κι αμέσως κατεβαίνει
Ψάχνει λιβάδι για να βρει τόπο καλό να αράξει
Το ψόφιο να χει δίπλα ντου να το κατασπαράξει
Είναι πικρό και λυπηρό να αντισταθείς στη μοίρα
Μα σε διδάσκει η ζωή όσο και να χεις πείρα
ΜΑΝΟΛΗΣ ΕΜΜ. ΠΙΤΕΡΗΣ
