«Αετός»
Σ’ ανέβασε πολύ ψηλά
-όπως ο αετός το θήραμά του-
και σ’ άφησε σε πτώση φονική!
Όμως δε σκέφτηκε, ο υπερφίαλος,
πως ήσουνα εσύ παιδί αυτής της γης.
Της γης που σου ’δωσε τη δύναμη
στα δυο σου πόδια να σταθείς,
πάλι να ορθοκορμίσεις, μα
και να του παρασταθείς
όπως σου αρμόζει,
με μεγαλοψυχία,
σαν σωριαστεί βαρύγδουπα
στο έδαφος, χωρίς τα αετόφτερα
της έπαρσης και μεγαλομανίας του,
τα κολλημένα με κερί στις πλάτες του.
* * *
Δάφνες και πικροδάφνες υπο-
κλίνονται στο ύψος σου!
Γυμνοσάλιαγκας
Δεν ήταν παρά ένας γυμνο-
σάλιαγκας τεράστιος,
που βγαίνοντας ο Ήλιος
του ξέραινε το σάλιο του.
μέχρι που έπεσε από ψηλά
αφήνοντας μονάχα ίχνη
της γλοιώδους του
ανάβασης!
Μέμνησο
Καθένας «μείζων»
μη ξεχνά πως κάποτε
-ίσως αύριο, ίσως σε λίγο-
μπορεί να γίνει ελάχιστος
ή ακόμη ένας μη ζων!
