Αναφέρω δύο περιστατικά από τη ζωή του, αφήνοντάς τα στην κρίση του αναγνώστη. Το πρώτο: Όταν άνθρωποι του περιβάλλοντός του, που ανησυχούσαν για τη ζωή και την ασφάλειά του, του πρότειναν να βρουν δυο-τρεις γενναίους άνδρες να τον προφυλάξουν από πιθανή επίθεση εναντίον του, αρνήθηκε λέγοντας ότι «Πρωθυπουργός φρουρούμενος δεν δύνανται να είναι πρωθυπουργός». Και το δεύτερο: Σε κάποιες εκλογές και στο Μεσολόγγι, που ήταν υποψήφιος, είχε αντίπαλό του ένα μπακάλη, τον Γουλιμή. Ο Γουλιμής έδινε στους Μεσολογγίτες τζάμπα ή μισοτιμής από το εμπορικό του. Όταν άνοιξαν οι κάλπες, αντί να βγει ο Τρικούπης, όπως περίμενε με αγωνία όλη η Ελλάδα, βγήκε ο Γουλιμής. Ο μεγάλος Τρικούπης και πρώην πρωθυπουργός των έργων μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, αντέδρασε ατάραχος με τη φράση «ανθ’ ημών ο Γουλιμής». Δοξάστε εκείνο το λαό!
Εντούτοις και στην εποχή του χαρισματικού και δημιουργικού εκείνου κυβερνήτη τα παντός είδους ρουσφέτια, οι κλέφτες του δημόσιου χρήματος -καλή ώρα και κακό χρόνο να ‘χομε- πήγαιναν σύννεφο.
Η εφημερίδα λοιπόν «Ραμπαγάς», με διευθυντή τον Τριαντάφυλλο, στις 22 Απριλίου 1888 δημοσιεύει σχετικό ποίημα απευθυνόμενο προς τον ίδιο τον αείμνηστο Τρικούπη, που πριν λίγα χρόνια είχε ανακοινώσει στη Βουλή το οδυνηρό «Δυστυχώς επτωχεύσαμε». Παραθέτω το ποίημα αυτό λόγω της απόλυτης σχεδόν ομοιότητας των τότε με τα καθ’ ημάς.
Ψάχ’ τους όλους, ψάχ’ τους όλους,
όλοι όλοι κάτι κρύβουν.
Είναι λερωμένοι όσο
και τα χέρια τους ας νίβουν.
Ψάξε τους εχθρούς και φίλους,
ψάξε όλη την παρέα.
Κι απ’ τη Ρούμελη κι απ’ όλα
τα νησιά και το Μωρέα.
Ψάξε, ψάξε στο Χριστό σου
και τον ίδιον εμαυτόν σου!
Οι πυρκαγιές του καλοκαιριού…
Κάθε καλοκαίρι, τα ίδια. Και φέτος, οι θερινοί μήνες κυλούν όμοιοι με εκείνους των περασμένων ετών. Όλη η Ελλάδα, από...