Η αμοιβαία επιβολή κυρώσεων μεταξύ Ευρώπης Ρωσίας είναι συνήθως προοίμιο δυσάρεστων εξελίξεων κι ένα βήμα πριν την ουσιαστική κήρυξη ένοπλης σύρραξης.
Υπάρχει τεράστιο μέγεθος σημασίας του φυσικού αερίου, που θα αλλάξει την επόμενη δεκαετία τον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη και είναι γνωστό ότι παραγωγή-διέλευση αγωγών μεταφοράς του περνάει από τις επίμαχες περιοχές.
Επίσης ότι την υποτιθέμενη σωτηρία της χώρας μας την περίοδο που η Γερμανία – Αυστρία – Ολλανδία – Φιλανδία ήθελαν να μας θέσουν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης τη χρωστάμε στη γεωπολιτική θέση της χώρας μας, όπου θέλουν σταθερότητα στο κομβικό «μαγαζάκι».
Θυμάστε ότι υπήρξε ολοκληρωτική στροφή συμπεριφοράς μετά την Κύπρο της καγκελάριου της Γερμανίας το 2011, όταν βρέθηκαν μεγάλα αποθέματα στο οικόπεδο Λεβιάθαν μεταξύ Κύπρου-Ισραήλ.
Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα είναι σκλαβωμένη και υποταγμένη, καθώς «σιγανά και ταπεινά» ολόκληρη η κοινωνία μας ξεπουλήθηκε άθελά της.
Είχαμε τρεις ευκαιρίες για ανοικοδόμηση βιώσιμου κράτους: η πρώτη με την είσοδο στην ευρωπαϊκή κοινότητα το 1981 και τις επιδοτήσεις, η δεύτερη με την είσοδό μας στην ευρωζώνη και το φτηνό δανεισμό, η τρίτη με το πρώτο μνημόνιο χωρίς το κούρεμα χρέους. Η τελευταία περίπτωση υπονοεί ότι να κάναμε αιφνιδιαστική θεραπεία σοκ με άμεσα μέτρα καταστολής, όπου θα υπήρχε βαθμιαία πτώση βιοτικού επιπέδου κι όχι αργή – βασανιστική πορεία με εντελώς αμφίβολα αποτελέσματα.
Έτσι οι τρεις ευκαιρίες χάθηκαν κι εμφανίστηκαν τρεις αριθμοί που απεικονίζουν την Ελλάδα του 2014 και τον αφανισμό της ως ανεξάρτητο κράτος.
1. Αριθμός συνταξιούχων δυο εκατομμύρια επτακόσιες πενήντα χιλιάδες,
2. Αριθμός δημοσίων υπαλλήλων επτακόσιες πενήντα χιλιάδες,
3. Αριθμός ανέργων ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες και
αν γίνει πρόσθεση βγαίνει τέσσερα εκατομμύρια επτακόσιες χιλιάδες άνθρωποι σε μια χώρα συνολικού πληθυσμού δέκα εκατομμυρίων κι αν γίνει αφαίρεση από τα τέκνα της Ελλάδας προκύπτει ότι στην ουσία η συντριπτική πλειοψηφία της χώρας είναι συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι και άνεργοι!!!
Η πραγματικότητα δεν απέχει καθόλου από μια ανατριχιαστική συμβολική φράση ενός Έλληνα οικογενειάρχη: «ποιο από τα παιδιά μας θα φάμε σήμερα;».
Το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας οι ηλικίες από 20-25 δεν έχουν που και πως να διοχετεύουν την ενέργειά τους και εγκλωβισμένα είναι ευάλωτα σε αυτή την ευαίσθητη περίοδο στα ναρκωτικά και στην πορνεία.
Η εξάρτησή μας από τους δήθεν εταίρους μας είναι μια σχέση «πρεζάκια» με τη συμφωνημένη δόση δανείου, ώστε να αδυνατούμε να αρνηθούμε ότι ζητήσει η «γερμανοποιημένη» Ευρώπη.
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί η υπεροψία και υποκρισία τους, καθώς ενώ δείχνουν αδιαλλαξία για δημόσιες δαπάνες δεν κάνουν το ίδιο για ζωτικές μεταρρυθμίσεις διοίκησης.
Πιστεύω απόλυτα ότι με χρήση τεχνολογίας και δομικές αλλαγές, όπως σύνδεση δημοσίων υπηρεσιών μεταξύ τους για ολοκληρωμένο έλεγχο με μηχανογράφηση δεδομένων και ταχεία απονομή – διεκπεραίωση δικαστικών αποφάσεων θα είχαμε απίστευτα αποτελέσματα.
Έτσι κατ’ ουσία η Ελλάδα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τον πλέον αδυσώπητο και αμείλικτο εχθρό, που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτός κι αν γίνει δύσκολα αντιμετωπίζεται, την ανεργία.
Μόνο να σκεφτείτε ότι την εποχή που υπήρχε ανάπτυξη οι θέσεις απασχόλησης δεν ξεπερνούσαν τις σαράντα χιλιάδες κατ’ έτος, αρκεί για να υπολογιστεί ποσά χρόνια ανάπτυξης χρειάζονται για να επουλωθεί η θανατηφόρα πληγή!
Τα χρήματα που χάνουμε από τις εξαγωγές προϊόντων στη Ρωσία είναι «ζωντανά», δηλαδή χάνονται απευθείας από την αγορά και τη διοχέτευση απαραίτητης και ζωτικής ρευστότητας κι όχι υπό μορφή εγγυήσεων και εικονικών κεφαλαίων που αναπληρώνονται.
Όμως όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα κάποτε θα έρθει η σταθερότητα κι η ισορροπία ακόμη κι αν εξελιχτεί σε μακροχρόνιο αόρατο πόλεμο η κατάσταση με την σύγκρουση παλιού κόσμου (Ευρώπης Αμερικής) με την αναδυόμενη Ρωσία – Κίνα – Ινδία – Βραζιλία. Ήδη η Βραζιλία θα προμηθεύσει με αγροτικά προϊόντα τη Ρωσία, ενώ έχουν συμφωνήσει για ίδρυση κοινής αναπτυξιακής τράπεζας με έδρα αν δεν κάνω λάθος το Πεκίνο.
Μέρες ευλάβειας που είναι αξίζει να κλείσουμε με την ελπίδα που δεν φεύγει ποτέ και τη μνήμη ενός ανθρώπου σύμβολο αγιοποίησης της γυναίκας που είδε τον ίδιο της τον γιο να τον σταυρώνουν άδικα.
Η «σιωπή της Παναγίας» έγινε θαυματουργή δύναμη και δίδαγμα υπομονής κι αντοχής που με αυτή δροσίζεται και καταπραΰνεται ο πόνος του ανθρώπου για την κραυγή αγωνίας στον επικείμενο χαμό μας.
Ας φωτίσει μέσα σε αυτή τη σιωπή και τα μυαλά κάποιων μεγαλομετόχων οικονομικών κολοσσών με επικίνδυνους ηγέτες πολιτικών που μετατρέπουν τα κράτη σε εταιρείες.
Χρόνια πολλά με υγεία!
