Τα παιδιά οφείλουν να υπακούν στους γονείς και στους δασκάλους. Οι εργαζόμενοι να πειθαρχούν στους προϊσταμένους τους. Οι πολίτες στους νόμους και στους κρατούντες τους.
Η εκούσια υπακοή και η πειθαρχία είναι από τα πλεονεκτήματα στη ζωή του ανθρώπου. Λειτουργούν μάλιστα ως συνεκτικός κρίκος μεταξύ των μελών ενός ευνομούμενου και καλά οργανωμένου κοινωνικού συνόλου.
Για να έχουν, όμως, αξία στην καθημερινότητά μας, δεν πρέπει να μας επιβάλλονται από κανένα γραπτό ή άγραφο κανόνα της κοινωνίας. Το ιδανικό θα είναι να προέρχονται αυθόρμητα και με τη θέλησή μας από τα εσώψυχα των ανθρώπων.
Από τι, επομένως, εξαρτώνται η αυθόρμητη υπακοή στους γονείς, τους δασκάλους και τους προϊσταμένους και η αυτόβουλη πειθαρχία προς τους κρατούντες;
Με λίγα λόγια, μπορεί να δοκιμάζονται όπως όλες οι ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις στο πέρασμα των χρόνων, επηρεάζονται εντούτοις από το αν είναι δίκαιοι, σώφρονες, έντιμοι, καλόψυχοι οι γονείς και οι δάσκαλοι. Φυσικά, και από το αν οι κρατούντες τηρούν τους νόμους και σέβονται τα δικαιώματα των πολιτών.
Στον αντίποδα, οι άφρονες, οι αλαζόνες, οι ανέντιμοι, οι άδικοι, οι σκληρόψυχοι και όσοι καταστρατηγούν τα δικαιώματα, την τιμή και την αξιοπρέπεια των άλλων δεν εμπνέουν την πειθαρχία και τον σεβασμό του ανθρωπογενούς περιβάλλοντός τους.
Οι καιροί μας, καθώς όλοι συμφωνούμε, είναι δύσκολοι. Για να αντιμετωπιστούν, λοιπόν, τα κοινά καθημερινά μας εμπόδια και τα δυσεπίλυτα προβλήματα όλων μας, απαιτούνται ειλικρινής και αρραγής ενότητα και άδολη και έννους ομόνοια μεταξύ μας, οι οποίες, όμως, όπως όλοι βλέπουμε κάθε στιγμή γύρω μας, δίχως υπακοή και πειθαρχία δεν δύνανται να υπάρχουν…
