Οφείλω να εκτιμήσω τους χαμηλούς τόνους και τη σεμνότητα που διακρίνουν το κείμενο του κ. Μιχαήλ Πασχάλη (Μ.Π.) στα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» στις 17-9-2014, σε αντίθεση με το πρώτο κείμενό του (Η ακαταμάχητη γοητεία της αερολογίας, 9-9-2014).
Φαίνεται, όμως, ότι ο κ. Μ.Π. έχει λησμονήσει το γεγονός ότι στο κείμενό του στις 9-9-2014 προσπαθούσε να πείσει τους αναγνώστες των Ρεθεμνιώτικων Νέων ότι στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και της πολιτικής των μνημονίων, η αύξηση του ποσοστού των αυτοκτονιών στην Ελλάδα είναι ασήμαντη. Τα επιχειρήματά του στηριζόταν σ’ ένα κείμενο της εφημερίδας Le Monde, ο συντάκτης του οποίου είχε πάρει στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Υπέδειξα στον κ. Μ.Π., διότι προφανώς δεν γνώριζε, τη συγκεκριμένη έκδοση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας όπου αναφέρονται στοιχεία για τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα (αλλά και σε άλλες χώρες), αλλά και τη σημασία του δείκτη «age-standardized suicide rate» ο οποίος αναφέρεται στους πίνακες αυτοκτονιών. Επιπλέον, του υπέδειξα μερικά άρθρα της διεθνούς επιστημονικής βιβλιογραφίας (The Lancet, British Medical Journal, European Journal of Psychiatry, Journal of Epidemiology and Community Health) τα οποία αναφέρονται στην πολύ μεγάλη αύξηση του ποσοστού των αυτοκτονιών στην Ελλάδα των μνημονίων, αλλά και ενδεικτικά δημοσιεύματα του φιλοκυβερνητικού (Καθημερινή) και ξένου τύπου (The Guardian, The New York Times).
Ο κ. Μ.Π. υποστηρίζοντας με έναν αφελή και άκομψο τρόπο τη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης, προσπαθεί να στρέψει την προσοχή του αναγνώστη (ίσως και την δική του) στο χαμηλό ποσοστό αυτοκτονιών στην Ελλάδα (σε σύγκριση με άλλες χώρες), και όχι στην πολύ μεγάλη αύξηση (σχεδόν 50%) του ποσοστού αυτοκτονιών (όπως και κρουσμάτων AIDS, διαζυγίων, ανθρωποκτονιών και κατανάλωσης αντικαταθλιπτικών φαρμάκων), στο διάστημα 2008-2012. Ενώ στο κείμενό μου (16-9-2014) αναφέρω τη μαθηματική συσχέτιση (δημοσιευμένη σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά) μεταξύ της αύξησης της ανεργίας και της αύξησης των αυτοκτονιών στην Ελλάδα, ο κ. Μ.Π. απάντησε (17-9-2014) ότι «δεν είμαστε ο δυστυχέστερος λαός της Ευρώπης [και] όταν βάζουμε τις πληροφορίες σε προοπτική, τις αξιολογούμε πολύ διαφορετικά και ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία.»! (Τώρα, πώς γίνεται να αξιολογηθούν «πολύ διαφορετικά» οι ανάλγητοι αριθμοί, είναι άλλο θέμα…).
Βεβαίως η Ελλάδα συνεχίζει (ευτυχώς και σε πείσμα των καιρών) να έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών στον κόσμο. Όμως, το πρόβλημα είναι η πολύ μεγάλη αύξηση (σχεδόν 50%) του ποσοστού αυτοκτονιών σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, δηλαδή από το 2008 μέχρι το 2012 όταν η πολιτική των μνημονίων άρχισε να αποδίδει καρπούς.
Κάθε πολίτης δεν έχει μόνο το δικαίωμα να υποστηρίζει τις πολιτικές απόψεις του, αλλά και την υποχρέωση να είναι επαρκώς ενημερωμένος, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μίας δημόσιας συζήτησης.
Οι ανεπαρκείς γνώσεις (και όχι οι πολιτικές απόψεις) του κ. Πασχάλη για το θέμα των αυτοκτονιών στην Ελλάδα των μνημονίων, δεν επιτρέπουν τη συνέχιση του διαλόγου.
