Αυτές οι ημέρες του (ακούσιου) εγκλεισμού (τον οποίο κάποιοι, δήθεν «μάγκες», παραβίαζαν με το «έτσι θέλω», αψηφώντας τον κίντυνο που ίσως «κουβαλούσαν» σε βάρος των συνανθρώπων μας) μού έφερναν πολλές σκέψεις στο νου, από τις οποίες θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές, και μάλιστα απ’ όσες σχετίζονται, άμεσα ή έμμεσα, με τις σχέσεις των ανθρώπων – μελών μιας κοινωνίας…
Η (από χρόνια) πρωινή ανάγνωση -για να έχω πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση- του Τύπου με στενοχωρεί βαθύτατα. Όχι γιατί διαβάζω ότι πολύ λυπηρά συμβαίνουν γύρω μας, αλλά επειδή, όπως αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας, ο οχαδελφισμός και η μιζέρια μαζί με τη φιλαυτία δεν αφήνουν όλους μας να ενωθούμε, να ξεσηκωθούμε και να αλλάξουμε τον κόσμο, όλον, όμως, τον κόσμο και όχι μόνο τη γειτονιά μας…
Όχληση και πρόβλημα για κάποιους, αγάπη και συμβοηθός για άλλους! Ο ρόλος του Θεού στη ζωή των ανθρώπων; Τι λες, εδώ ορισμένοι άνθρωποι δεν συμπονούν τους άλλους, με τον Θεό θα ασχοληθούν;
Η ανθρωπιά, λοιπόν, είναι ό,τι στηρίζει στις δύσκολες στιγμές μιαν κοινωνία στα πόδια της και όχι η φιλαυτία… Για να είναι επιτυχής η εκπαίδευση, πρέπει να έχεις παιδεία, η ειρήνη, να έχεις ελευθερία και η περίθαλψη, να έχεις υγεία. Αλλά πάνω από όλα, να θυμάσαι ότι ζεις μέσα σε ανθρωποκοινωνία…
Βλέπουμε πολλούς ανθρώπους που πανηγυρίζουν για το αυτονόητο, το σεβασμό στην ελευθερία και στο συνάνθρωπο. Μα λησμονούν τα του Παύλου, «Ὁ δέ Κύριος εἶναι το πνεύμα· καί ὅπου εἶναι τό πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία» («Προς Κορινθίους Β’ Επιστολή», κεφάλαιο γ’, 17)…
Είναι πολύ όμορφη και γλυκιά – παρά τα αγκάθια ή τους φράχτες – η ζωή, που δεν πρέπει ούτε εμείς μόνοι μας να την χαλάμε, ούτε άλλους ν’ αφήνουμε να μας την ασχημαίνουν.
Ίσως διαφωνείς με το πνεύμα του. Ίσως θα ήθελες αλλιώς το γράμμα του. Οφείλεις όμως να τον σέβεσαι και να τον τηρείς. Για το καλό σου και όλων μας. Η ιδανική σχέση ενός πολίτη με έναν νόμο…
Μην ψέγουμε μόνον τους πολιτικούς ότι επί χρόνια αδιαφορούσαν για την υγεία και την εκπαίδευση των πολιτών. Ο καθρέφτης κάνει χρήσιμη δουλειά. Εμείς στα χρόνια της ευημερίας ως άτομα νοιαζόμασταν πραγματικά για την προσωπική μας υγεία και εκπαίδευση και ως μέλη του συνόλου δείχναμε ανυπόκριτο και ανιδιοτελές ενδιαφέρον για την παιδεία όλων και την κοινωνική περίθαλψη;
Εάν των φτωχών οι τσέπες είναι πάντα άδειες, των κλεφτών είναι πάντα τρύπιες. Και ο ύπνος των μεν είναι με αγωνίες, των δε άγονος…
Για να πείσεις τον τεμπέλη να δουλέψει, πρέπει να του δώσεις ως κίνητρο το ατομικό κέρδος. Οι φιλότιμοι εργάζονται αυτοβούλως και έχουν σκοπό το κοινό καλό.Και η τελευταία «σοφία» για σήμερα.
Τρεις, τέλος, είναι οι καλύτεροι συμβουλάτορες στη ζωή του ανθρώπου, όσοι τον αγαπούν πολύ, όσοι τον μισούν πολύ και η ίδια η ζωή. Στο τέλος, όμως, μόνος του πρέπει να αποφασίζει. Για όλα όσα τον αφορούν, κάθε στιγμή…
(Στη μνήμη του φίλου μου, Σεραφείμ Κ.)
