«(Υ)στερνή μου γνώση, να σε είχα πρώτα» λέει μια σοφή, βγαλμένη από την πείρα της ζωής παροιμία.
Είναι πάντοτε επίκαιρη. Αυτές τις μέρες, ειδικά τις τελευταίες ώρες, είναι πιο πολύ επίκαιρη.
Αναφέρεται στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας. Αυτές οι εξελίξεις που είναι τόσο γρήγορες και με τα ΜΜΕ τις παρακολουθούμε μέσα από το σπίτι μας, μικροί και μεγάλοι, εξελίσσονται σε μάθημα κοινωνιολογίας, είναι μάθημα πολιτικής ωρίμανσης, είναι ευκαιρία πολιτικού φρονηματισμού, που είναι στοιχεία απαραίτητα για κάθε κοινωνία, ώστε να βρει τον δρόμο της.
Με τις σημερινές αποφάσεις του ανώτατου οργάνου της Ε.Ε., δεν βγαίνει η Ελλάδα από τους 19 του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε., αλλά καλούμαστε να δεχθούμε, να νομοθετήσομε μέτρα σκληρά, σκληρότερα απ’ όσα μας συνιστούσαν από το 2010 να κάμομε, αλλά δεν τα αποφασίσαμε. Τώρα καλούμαστε να τα υλοποιήσομε, αλλοιώς…
Εδώ ακριβώς έχει μεγάλη σημασία να σοβαρευτούμε, όσο δεν σοβαρευτήκαμε κατά τα περασμένα χρόνια. Τώρα είναι η ώρα και εν υπάρχει πισωγύρισμα. Τώρα έφτασε, επιτέλους, η ώρα και η στιγμή να γίνει πράξη η διάταξη του Συντάγματος: «όλοι οι πολίτες συνεισφέρουν στα οικονομικά του κράτους, ανάλογα με την φοροδοτική ικανότητά τους».
Αυτά προβλέπει το Σύνταγμα, αυτά φώναζαν και οι πολιτικοί αρχηγοί. Στην πράξη όμως άλλα εφαρμοζόταν…
Είπα για πολιτικούς αρχηγούς και μεταφέρω μια συζήτηση πρόσφατη ανάμεσα σε φίλους: «Έπρεπε να είναι στη φυλακή ο Κώστας Μητσοτάκης και ο Γ. Α. Παπανδρέου και ο Σημίτης και ο Κώστας Καραμανλής και ο Σαμαράς, που μας έφεραν σ’ αυτό το κατάντημα».
«Έπρεπε να είναι στη φυλακή και ο Τσίπρας, επί των ημερών του οποίου έκλεισαν οι τράπεζες», πρόσθεσε ένας από την παρέα
Αυτή η λογική είναι λάθος, λάθος, λάθος.
Οι πολιτικοί, σε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν είναι ούτε προδότες, ούτε απάτριδες, ούτε όργανα ξένων συμφερόντων. Είναι εκλεγμένοι από εμάς τους πολίτες και καταφέρνουν ό,τι μπορούν, στα πλαίσια και τις συνθήκες μέσα στις οποίες κυβέρνησαν.
Έτσι, μετά το 1974, ο Καραμανλής έκαμε το σοβαρό βήμα ένταξης της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ., ο Παπανδρέου ελευθέρωσε το Λαό από το διχασμό: πατριώτες και μιάσματα, ο Σημίτης έβαλε την Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. (τώρα βλέπομε την αξία αυτής της ένταξης) ο μικρός Καραμανλής δεν έκαμε τίποτε (ξέχασα: έκαμε εκατοντάδες – χιλιάδες διορισμούς, που βούλιαξαν την οικονομία), ο Γ. Α. Παπανδρέου αποπειράθηκε να κάμει δημοψήφισμα και έπαυσε να είναι πρωθυπουργός, ο Παπαδήμος έλεγε μόνο την αλήθεια, ο Σαμαράς από αντιμνημονιακός έγινε σφόδρα μνημονιακός για να χάσει στις εκλογές. Ο Τσίπρας με τη σημαία του αντιμνημονιακού έγινε πρωθυπουργός για να αναγκαστεί από την Ανάγκη («Ανάγκα και Θεοί πείθονται») να υιοθετήσει μνημόνιο, για να μην τιναχτεί στον αέρα η Ελλάδα. Ευτυχώς τώρα θα απαλλαγεί από τα βαρίδια…
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ας το παραδεχτούμε και ας ακολουθήσομε τα βήματα της λογικής, όλοι οι Έλληνες, άσχετα από κομματική τοποθέτηση.
Από καιρό τα κόμματα έχουν μείνει πίσω από την κοινωνία. Ευτυχώς, όμως, οι 251 ψήφοι που έδωσαν τα πέντε από τα επτά κόμματα της Βουλής είναι προάγγελος πολλών θετικών στην Ελλάδα.
Με τη δύναμη των 251 ψήφων ο Αλέξης Τσίπρας έκαμε τη μεγάλη στροφή. Έτσι μπόρεσε να κρατήσει την Ελλάδα στο δρόμο που την έβαλαν οι προηγούμενο πολιτικοί.
Από εμάς τους πολίτες, άσχετα από κομματικές τοποθετήσεις, χρειάζεται ψυχραιμία και στήριξη των μεγάλων αλλαγών – μεταρρυθμίσεων που θα γίνουν πρώτα από τη βουλή και έπειτα στην εφαρμογή τους. Ψυχραιμία και ομόνοια χρειάζεται. Υποκινούμενες απεργίες θα είναι είδος διχασμού.
Και μην ξεχνούμε από τους νεότερους τον Ιωάννη Μακρυγιάννη: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, πλούσιοι και φτωχοί, γραμματισμένοι και αμαθείς».
Από τους παλιούς, ας θυμηθούμε τον Σωκράτη: «Μητρός τε και πατρός και προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς…».
Από του σοφού λαού θυμίζω: «Το καλό το παληκάρι, στη φουρτούνα φαίνεται».
Οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα είναι σκληρές. Λίγο ακόμα, για να βγούμε ψηλότερα.. Οι πολιτικοί προσπαθούν να κάμουν το χρέος τους. Οι πολίτες πρέπει να ομονοούμε και να επαγρυπνούμε.
«Αργά δεν είναι ποτέ για να γίνει το καλό».
* Ο Θεόδωρος Πελαντάκης είναι φιλόλογος
