Σε ένα σύγχρονο μουσειακό χώρο στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου οι ψίθυροι γίνονται κραυγές και οι κραυγές ψίθυροι. Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης φιλοξένει μια παραγωγή που μπλέκει αριστοτεχνικά σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα με συμβατικές μορφές εικαστικής παρουσίασης, σε ένα αποτέλεσμα που στόχο έχει να ταξιδέψει τον επισκέπτη και να τον οδηγήσει σε μορφές εσωτερικής αναζήτησης, δίνοντας κίνητρα για ένα έμμεσο εξαγνισμό και συμφιλίωση με αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να καταπιέζονται μέσα στις γωνιές της ψυχής. Ο τίτλος της έκθεσης έχει αντληθεί νοηματικά από τον λόγο του σπουδαίου Ιρλανδού λογοτέχνη και σκηνοθέτη Samuel Beckett όπως το επανατοποθετεί στο παρόν η ποιήτρια Emily Dickinson, για τους ψιθύρους που γιγαντώνονται και γίνονται κραυγές και πνίγονται ξανά μέσα σε δαιδαλώδη και ατέρμονα συναισθήματα καταπίεσης.
Στόχος της έκθεσης είναι να διερευνήσει ζητήματα όπως αυτά της ταυτότητας, και του φόβου και να παρουσιάσει διαπιστώσεις που αφορούν σε απαγορεύσεις και κοινωνικούς κώδικες, μέσα από τις ψυχικές αναζητήσεις των καλλιτεχνών που εκφράστηκαν στα έργα τους.
Παράλληλα, η διεύρυνση των παραπάνω συναισθημάτων μέσω των εκθεμάτων συνδέει και τις σημερινές συγκυρίες με τη γιγάντωση του φόβου και της ανασφάλειας που προκαλεί η δεινή οικονομική κατάσταση αλλά και τη φθορά των αρχών και το γενικότερο σοκ που προκάλεσε η απότομη απεμπλοκή της κοινωνίας από την ευμάρεια, προηγουμένων ετών.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η καλλιτεχνική διευθύντρια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, Μαρία Μαραγκού, τα εκθέματα προέρχονται από 24 γυναίκες της τέχνης από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ένας άνδρας καλλιτέχνης, συλλέγει συνεντεύξεις γυναικών που μιλούν για ό,τι νιώθουν, ενώ η επιλογή των γυναικών βασίζεται στο γεγονός ότι ο γυναικείος ψίθυρος είναι πιο διαυγής και γενναίος, ωστόσο μέσω των συνεντεύξεων ηθελημένα αποτελεί έργο και κατάθεση του άλλου φύλου.
Κ. Χριστίδης: «Η έκθεση αντανακλά το κλίμα της εποχής με ένα οπτικό-ποιητικό τρόπο»
Ο Κώστας Χριστίδης καθηγητής εικαστικών τεχνών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και υπεύθυνος εκπαιδευτικού τομέα σύγχρονης τέχνης του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, δήλωσε σχετικά με την έκθεση στα «Ρ.Ν.»: «Η έκθεση ασχολείται με τον γυναικείο πληθυσμό κατά βάση, με τα βιώματα που έχει η σύγχρονη γυναίκα, με τις ανοικτές πληγές που ενδεχομένως υπάρχουν και υποβόσκουν και δημιουργούν ένα είδος ψυχολογικής ανισορροπίας. Ουσιαστικά η έκθεση παρουσιάζει συναισθήματα που βγαίνουν προς τα έξω με τη μορφή ενός ψιθύρου και δεν είναι τόσο έντονα για να επικοινωνηθούν με τους άλλους, όμως όταν κάποιος ρίξει μια πιο διεισδυτική ματιά, ανακαλύπτει ότι υπάρχουν πραγματικές εμπειρίες που αποσταθεροποιούν εσωτερικά τη σύγχρονη γυναίκα.
Σαν αποτέλεσμα, η προοπτική της καταπίεσης των τραυμάτων αυτών μέσα στον ψυχικό κόσμο της γυναίκας μπορεί να εκφραστεί, μέσα από την τέχνη, για να μπορέσει η γυναίκα είτε να τα αντιμετωπίσει είτε να τους μειώσει την αρνητική συναισθηματική επίδραση που μπορεί να έχουν. Σαν αποτέλεσμα, η βάση της θεματολογίας της συγκεκριμένης έκθεσης έχει ψυχοκοινωνιολογικά χαρακτηριστικά που εκφράζονται με οπτικό τρόπο. Παράλληλα, υπάρχουν και κάποια έργα που αποτυπώνουν το διεθνές κλίμα που επικρατεί, αναφορικά με την αποδόμηση των αξιών και των οικονομικών επιπτώσεων που υπάρχουν, σαν αποτέλεσμα αντανακλάται το κλίμα της εποχής μέσα από ένα οπτικό- ποιητικό τρόπο».
Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 30 Οκτωβρίου και θα διαρκέσει μέχρι τέλη Φεβρουαρίου.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Αγκοπιάν Εοζέν, Αποστόλου Ευγενία, Βιδάλη Αθανασία, Βολανάκης Αντώνης, Giordano Joan, Δουβέρη Αγγελική, Ζυγούρη Μαίρη, Hrbacek Mary, Ιωάννου Δήμητρα, Κάσση Μαριγώ, Κρούσκα Πόπη, Λεμού Καλλιόπη, Λοϊζίδου Μαρία, Λύρα Ελένη, Magnati Renee, Μεϊμάρογλου Δέσποινα, Molder Adriana, Νομίδου Βάλη, Παπατζανάκη Αντωνία, Πιπερίδου Χαρά, Σβορώνου Αγγελική, Σκεπετζή Χρυσούλα, Στραπατσάκη Μαριάννα, Τσουκάτου Πόπη, Χρηστέα Μαίρη.
