Εκεί στην κρυμμένη και προβληματική χωσιά του, κάποιοι το άφησαν, για να μην τους… στεναχωρεί η θωριά του, αφού θα τους θύμιζε την παραμέληση των υποχρεώσεών τους, των υποσχέσεών τους, και των ευθυνών τους.
Έχουμε πολλές φορές πει, πως πάντα πιστεύαμε, πάντα πιστεύουμε και θα επιμένουμε να πιστεύουμε, ότι η πόλη μας δεν δικαιούται να έχει προβλήματα, και όμως πνίγεται στα προβλήματα, τα οποία είναι και πολλά και… βαριά!
Οι αιτίες αυτών των (δυστυχώς, υπαρκτών) προβλημάτων είναι… γνωστές.
Κάποιοι μιλούν για κακούς πολίτες, που δεν «συμμορφώνονται», για κακούς επαγγελματίες, που «τα θέλουν όλα δικά τους».
Και όμως αλλού βρίσκονται οι αιτίες και όχι εκεί που τις «φορτώνουν» εκείνοι, κατά τους οποίους όλοι οι άλλοι φταίνε, εκτός από τους ίδιους.
Έχουμε προσωπική εμπειρία της ώριμης λειτουργικής και των πολιτών και των επαγγελματιών της πόλης μας.
Και επιμένουμε σ’ αυτήν την (σωστή) άποψή μας!
Όλες οι κοινωνίες χρειάζονται κανόνες για να λειτουργήσουν, σαφείς και έγκαιρους, για να γνωρίζουν όλοι ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους και ποια είναι τα δικαιώματά τους. Και βέβαια πάντα κοντά στον πολίτη, κοντά στον επαγγελματία, θέλουν τον δήμο με όλα τα αρμόδια όργανά του. Να τον συνδράμουν στην καθημερινότητά του, να τον βοηθούν, να λύνουν προβλήματα και να μορφώνουν υποδομές, αλλά και να του «θυμίζουν» τα ισχύοντα, και να επιβάλλουν τις προβλεπόμενες κυρώσεις όταν «ξεχνά» ή «παραμελεί» τις υποχρεώσεις του.
Βεβαίως οι κανόνες δεν είναι θεόπεμπτοι, ούτε προέρχονται από κάποια καιόμενη βάτο! Οι κανόνες τίθενται και νομοθετούνται από αρμόδια θεσμικά όργανα, κατόπιν εισηγήσεων, με ή… χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες!
Στο σημείο αυτό, δηλ. στην υλοποίηση του δίλεξου «δημοκρατικές διαδικασίες», βρίσκεται η κατ’ αρχήν ουσία και ή κατ’ αρχήν «συμμετοχή» των ευθυνών.
Οι νόμοι λένε πως βγαίνουν αυτοί οι κανόνες, και συνήθως τηρούνται οι τύποι στις διαδικασίες που προβλέπουν οι νόμοι.
Όμως ένας νόμος για να είναι υλοποιήσιμος, πρέπει να βγαίνει από τον δήμο (τον κόσμο, τους πολίτες), για να μπορεί κανείς, στην συνέχεια, να επικαλεσθεί τον πατριωτισμό τους, για την εφαρμογή του.
Αλλά για να στραφεί κανείς σε τέτοιες διαδικασίες δημόσιου διαλόγου, πρέπει να έχει ο ίδιος σαφείς, ξεκάθαρες και τεκμηριωμένες θέσεις και προτάσεις.
Ο κόσμος θέλει αλήθειες και σ’ αυτές πάντα συμφωνεί!
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση τα πράγματα παίρνουν αυθαίρετους δρόμους έλλειψης πίστης και εμπιστοσύνης.
Υπάρχει, δυστυχώς, και το μικρόβιο του λαϊκισμού, το οποίο δημιουργεί προβλήματα στον υγιή διάλογο, και στις υπεύθυνες τοποθετήσεις, εισηγήσεις και απόψεις.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται πρόσθετη προσπάθεια, εντονότερες δόσεις ειλικρινούς πειστικότητας, μαζικότερη συμμετοχή στην καταπολέμησή του, και δραστικές επεμβάσεις πέραν των… ασπιρινών!
Δυστυχώς ο λαϊκισμός είναι μια επικίνδυνη ίωση, που μπορεί να εξελιχθεί σε «πανδημία», αν αφεθεί αναντιμετώπιστος, και τότε δεν θα υπάρχει γιατρειά!
Το ανθρώπινο αυτί «ακούει», σαν την διψασμένη γη, εκείνα τα καλόηχα και ευχάριστα που ο λαϊκισμός «εκπέμπει», και εύκολα «απορρίπτει» την αλήθεια, η οποία (συνήθως) είναι «σκληρή»!
Στην πολιτική, ο λαϊκισμός, οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι, οι δημοσιοσχεσιακές πρακτικές, η αποφυγή του πολιτικού κόστους, η ψηφοθηρία, η ωραιοποίηση των πάντων είναι μια… καθημερινότητα.
Αυτές οι επικοινωνιακές λογικές μετέφεραν και «έκρυψαν» το κάρο με τα προβλήματα, και το έκαναν… αόρατο!
Μακάρι με τα όμορφα λόγια, με την οργανωμένη επικοινωνιακή λειτουργική, με την διαβολολιβανική χροιά του πολιτικού κόστους, να ελύνοντο τα προβλήματα, και να εγίνοντο, πραγματικώς, αόρατα.
Όμως, όλα αυτά, απλώς σκεπάζουν τα προβλήματα, απλά για να μην τα βλέπουμε και να μην ενοχλούν (…οπτικά μόνον!).
Τα προβλήματα και μένουν (και μαζί τους και οι… συνέπειές τους), και αυξάνονται, αφού το κρυμμένο κάρο χρησιμοποιείται ως… ΧΥΤΑ των προβλημάτων!
Συνεπώς η μόνη λύση για την λύση των προβλημάτων, είναι «να βάλλουμε ώμο», και να σύρουμε το κάρο στην λεωφόρο, μπροστά μας σε όλο του το «μεγαλείο»!
Μερικές φορές κάποιοι, για να δείξουν δραστηριότητα, πηγαίνουν πίσω από το κάρο, δήθεν για να σπρώξουν, ενώ στην πραγματικότητα… «λουφάρουν», όπως θα λέγαμε στον στρατό.
Η θέση είναι μπροστά, να «δεθούμε» τα σχοινιά και να τραβήξουμε το κάρο.
Τα άλογα, που τραβούν κάρα, δεν τα δένουν οι αμαξάδες πίσω από το κάρο, αλλά μπροστά, και βέβαια εκείνοι (η δουλειά τους είναι!) ξέρουν τι κάνουν.
Να φωνάξουμε τον κόσμο, να τον ενεργοποιήσουμε, να τον πείσουμε γιατί το κάρο πρέπει να μεταφερθεί, να του αποκαταστήσουμε την σχέση ιδιοκτησίας που έχει με το κάρο, να του προσφέρουμε οράματα και αισιοδοξία για ένα καλλίτερο μέλλον δικό του και (κυρίως!) των παιδιών του.
Όλοι μαζί, όλοι «στρατιώτες», σε μια κοινή προσπάθεια, μια δική μας προσπάθεια, μια προσπάθεια από μας, για μας!
Οι προοδευμένες κοινωνίες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό.
Τους ενεργούς πολίτες, οι οποίοι δεν παρακαλούν αλλά απαιτούν και πρωτοστατούν!
Οι λύσεις των προβλημάτων δεν θα έλθουν σαν δώρο από τον «Αη Βασίλη», ούτε από τον… πελαργό, αλλά θα προκύψουν από την δική μας ενεργοποίηση και δραστηριοποίηση.
Στην δική μας δραστηριοποίηση θα έλθουν να βοηθήσουν, (όμως μπροστά από το κάρο, αλλιώς… να λείπουν), και όσοι ηγέτες και αρμόδιοι προσφερθούν. Όλους τους υπόλοιπους θα τους «αναγκάσει» η απαιτητικότητά μας, και θα… βοηθήσουν!
Το ζητούμενο επομένως είναι η δική μας ενεργοποίηση και ανάληψη της τύχης μας.
Όλα τα άλλα θα έλθουν φυσιολογικά.
Ας σταματήσουμε λοιπόν, να ακούμε υποσχέσεις και ομορφολογίες, και ας κηρύξου με γενικό προσκλητήριο, με σημείο συνάντησης και τοποθέτηση μας, μπροστά από το κάρο των προβλημάτων.
Όσο περισσότεροι βρεθούμε τόσο γρηγορότερα και ευκολότερα θα μετακινήσουμε το κάρο, πάνω στον κακοτράχαλο στενόδρομο, όπου το έχουν εγκαταλείψει.
Όλοι μαζί να σύρουμε το κάρο, εμείς οι ίδιοι, με λίγα λόγια και πολλή προσπάθεια…
(Το παρόν κείμενο μας δημοσιεύθηκε σε τοπική εφημερίδα της 13-1-2006, όμως (δυστυχώς!) είναι και σήμερα ολότελα επίκαιρο!)
* Ο Νίκος Νίνος είναι δημοτικός σύμβουλος,
επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στον Δήμο Ρεθύμνου
nikninos@gmail. com
