Όσο γρηγορότερα τόσο καλύτερα!

Δηλ. το σχόλιο αυτό καταγράφει και αναδεικνύει, μια (δυστυχώς, λογική!) πραγματικότητα κατά την οποία, εύκολα επηρεάζεται ένας φτωχός άνθρωπος, και «εξαγοράζεται» η ψήφος του!
Όσο και αν δεν μας αρέσει να το δεχθούμε, (επειδή αυτή η παραδοχή δεν θα ‘πρεπε να υπάρχει), όμως ήταν, είναι, και, όσο επεκτείνεται η οικονομική κρίση, θα συνεχίσει να είναι, μια πραγματικότητα μια «σκληρή» αλήθεια!
Αν λοιπόν μας ενδιαφέρουν οι πραγματικές διαστάσεις των θεμάτων, αν θέλουμε να δούμε «με ανοικτά τα μάτια μας» την αλήθεια, τότε πρέπει, ρεαλιστικά, να παραδεχθούμε την ορθότητα του μηνύματος ετούτου του σχολίου στο οποίο αναφερόμαστε.
Στο προηγούμενο σημείωμά μας (βλέπε «Ρεθεμνιώτικα Νέα» της 22.5.13), είχαμε αναφερθεί και προσπαθήσαμε να «καταθέσουμε» δημοσίως την «σκληρή» πραγματικότητα, (κατά την άποψή μας!), ότι φταίμε και εμείς για τα προβλήματα που βιώνουμε, επειδή ψηφίζουμε με «δεσμεύσεις» και με «υποχρεώσεις», που μας περιχαρακώνουν και παραμερίζουν την, απαιτούμενη, ελεύθερη και ανεπηρέαστη ψήφο μας.
Η σημερινή παραδειγματιστική αναφορά μας, επαυξάνει και ενδυναμώνει την εκτεθείσα άποψή μας, ότι δηλαδή πολλοί ψηφοφόροι, (να το πούμε απλά!) δεν «προβληματίζονται» με τη διάθεση της ψήφου τους!
Άλλωστε μην ξεχνούμε τους «κομματάρχες» που «καθοδηγούσαν» τις ψήφους των χωριών τους, μην ξεχνούμε την σημασία των «κατεστημένων» που «ευλογούν» και «προωθούν» υποψηφιότητες κλπ. κλπ. κλπ.
Ακόμη μην μας διαφεύγουν οι (πολλές!) ψήφοι που «δίνονται» πλουσιοπάροχα σε υποψηφίους οι οποίοι έχουν αυτό που λένε «αναγνωρισιμότητα», δηλ. σε ηθοποιούς, σε ποδοσφαιριστές, σε όμορφες κοπέλες, σε όμορφους υποψηφίους κλπ., με μοναδικό κριτήριο, συνήθως, αυτήν την «αναγνωρισιμότητα»!
Θα τολμήσουμε να πούμε κάτι που το σκέπτονται πολλοί, ότι δηλ. όλο αυτό το «σύστημα» δεν επιτρέπει και αποθαρρύνει την συμμετοχή σε πολίτες, οι οποίοι θα μπορούσαν πολλά να προσφέρουν στον τόπο τους, αν κάποτε μπορούσαν να «περάσουν» αυτόν το «αποκλεισμό» και να ψηφισθούν από τους συμπολίτες τους.
Είναι λοιπόν μια αλήθεια, ότι πολλές ψήφοι δεν είναι «όπως τις θέλει το Σύνταγμα», δηλ. ανεπηρέαστες, είτε υπό την «στενή» είτε υπό την «ευρεία» έννοια!
Κάποιοι λένε ότι αυτές οι ψήφοι βγάζουν κυβερνήσεις, και, θα λέγαμε ότι, έχουν δίκιο!
Στο «παιχνίδι» έχουν μπει και οι επικοινωνιολόγοι (οι επιστήμονες που δουλειά τους είναι να αξιοποιούν αυτήν την πραγματικότητα), που καθοδηγούν την προεκλογική διαδικασία, δηλ. την ετοιμασία των υποψηφίων και των ψηφοδελτίων, ώστε να είναι ψηφοσυλλεκτικά, δηλ. να εμπλουτίζονται με «ονόματα» που «τραβούν» ψήφους, χαράσσουν κανάλια δημοσίων σχέσεων και προβολής, «μακιγιάρουν» τους υποψηφίους κλπ.
Επιπρόσθετα, είναι γνωστή η προεκλογική υποσχεσιοκαταιγίδα στο «κυνήγι» της ψήφου των πολιτών, με την οποία «σαρώνονται» οι ψήφοι των αποδεκτών της.
Είναι ένα (αρνητικό!) γεγονός, ότι όλες αυτές οι διεργασίες και παράμετροι των εκλογών, ελάχιστη (έως καθόλου!) σημασία δίνουν στο περιεχόμενο, στις απόψεις, στις προτάσεις στο πρόγραμμα κλπ. εκείνων που συμμετέχουν, ως υποψήφιοι, στην εκλογική διαδικασία.
Έτσι καθένας (επιτρέπεται να) λέει ο, τι θέλει, γνωστού όντος, πως από κανένα δεν θα του υπενθυμιστεί, κατόπιν, τί είχε πει ώστε να του ζητηθούν «ευθύνες»!
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι πώς θα μπορούσε να ανατραπεί όλο αυτό το υπάρχον εκλογικό «σκηνικό», πώς θα μπορούσε να αναθεωρηθεί όλη η διαδικασία, ώστε να κυριαρχεί η ουσία, οι ιδέες και τα οράματα, οι σχεδιασμοί και οι προτάσεις, οι αξίες και οι άξιοι!
Το Κράτος προσπαθεί (;) με διάφορες νομοθετικές παρεμβάσεις να επιβάλλει τα αυτονόητα στα οποία αναφερθήκαμε πριν.
Όμως το ίδιο το Κράτος, μόλις δεχθεί διαμαρτυρίες και «πιέσεις» από τους εμπλεκόμενους στο εκλογικό «σύστημα», οι οποίοι θίγονται από τις παρεμβάσεις αυτές, «ξεχνά» τι ήθελε και είτε μοιράζει απλές ανοχές είτε νομοθετεί συγχωροχάρτια!
Συνεπώς το «βάρος» πέφτει σε εμάς τον κυρίαρχο (πραγματικά!) λαό οι οποίοι, μάλλον, έχουμε ξεχάσει αυτήν την ιδιότητά μας.
Αν εμείς θελήσουμε αυτήν την αλλαγή του όλου εκλογικού σκηνικού, μπορούμε, πραγματικά, να επιβάλλουμε την βούλησή μας αυτή!
Είναι μια «απόφαση ζωής» αυτή η «επανάστασή» μας, και κάποια στιγμή θα πρέπει να την υλοποιήσουμε!
Αναμφισβήτητα η σημερινή (και όχι μόνον) πραγματικότητα αναδεικνύει την ανάγκη αυτής της αλλαγής!
Το ερώτημα είναι, αν και πότε θα την αποφασίσουμε.
Το βέβαιο είναι, πως όσο γρηγορότερα την αποφασίσουμε, τόσο καλύτερα για μας, και για το μέλλον όλων.