Για τρύπια σωσίβια στη σχολική στέγη για τα κέρδη των ομίλων ΣΔΙΤ κάνει λόγο σε ανακοίνωσή του ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης του δήμου Ρεθύμνου Μανούσος Μανουσογιάννης με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο για τον σχεδιασμό αξιοποίησης των σχολικών κτηρίων που θα μείνουν κενά, όταν κατασκευαστεί το σχολικό συγκρότημα στου Γάλλου όπου με τη μέθοδο ΣΔΙΤ σχεδιάζεται η ανέγερση των πειραματικών σχολείων του μουσικού και ενός τμήματος του ΕΛΜΕΠΑ.
Αναλυτικά, στην ανακοίνωσή του ο κ. Μανουσογιάννης, αναφέρει: «Με συνδικαλιστικά τερτίπια παλαιάς κοπής η δημοτική αρχή, στην Δημ. Επιτ. Παιδείας και το Δημ. Συμβούλιο της 20/5/24, προχώρησαν στον εγκλωβισμό έξι σχολείων (4 Πειραματικά, Μουσικό, 2ο ΕΠΑΛ καθώς και του ΕΛΜΕΠΑ στην ταφόπλακα των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα). Δεν ζήτησαν να εγκρίνουμε αυτό τον αντιλαϊκό σχεδιασμό αλλά (άκουσον άκουσον) να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε τα σημερινά τους κτήρια όταν τα σχολεία αυτά κατασκευαστούν με ΣΔΙΤ!!! Να καταπιούμε αμάσητη την ουσία και να ασχολούμαστε με την φοράδα στ’ αλώνι. Αποδεικνύεται πως, αν και έχουν τους συσχετισμούς, ανησυχούν για τις λαϊκές αντιδράσεις και μηχανεύονται τρόπους να τις αποκοιμίζουν. Η Λαϊκή Συσπείρωση δεν τους έκανε το χατίρι.
Θα πουν κάποιοι «να κάνουν επιτέλους τα σχολεία που εδώ και 25 χρόνια υπόσχονται, κι όπως θέλουν ας τα κάνουν». Εξηγούμε. Τα προγράμματα ΣΔΙΤ λίγο απέχουν από την παραπομπή στις ελληνικές καλένδες, καθώς δεν εξαρτούνται μόνο από τον κρατικό προγραμματισμό αλλά κυρίως από τις ιεραρχήσεις και προτεραιότητες των εταιρειών. Στην Αθήνα από την υπογραφή της σύμβασης πέρασαν 10 χρόνια μέχρι τα σχολεία να κατασκευαστούν. Ο δήμος Χανίων και οι κυβερνήσεις, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις, επτά ολόκληρα χρόνια σχεδιάζουν ένα ανάλογο πρόγραμμα. Ακόμη δεν το έχουν συμβασιοποιήσει. Μακάρι όμως να ήταν μόνο αυτό.
Η κατασκευή σχολικών κτιρίων με ΣΔΙΤ δε μπορεί να συνυπάρχει με τις ανάγκες των παιδιών μας για δημόσια, δωρεάν, σύγχρονα και ασφαλή σχολεία. Κυβέρνηση και δημοτική αρχή κρύβουν επιμελώς πως τα έργα αυτά θα πληρωθούν πολλαπλά από το λαό, ενώ αποτελεί ένα ακόμα βήμα στο μύχιο πόθο του μεγάλου κεφαλαίου, να αποκτήσει ιδιοκτησία στη δημόσια περιουσία, σε δημόσιες δομές (σχολεία, πάρκα, δρόμοι, υποδομές) σε βάρος των αναγκών των παιδιών μας και του λαού.
– Με το ΣΔΙΤ ένας κατασκευαστικός όμιλος βάζει από ιδίους πόρους μόλις το 16% του συνολικού κόστους. Όλα τα υπόλοιπα είναι δάνεια με την εγγύηση του Δημοσίου. Για 25 χρόνια το κτήριο (που γίνεται σε δημόσια έκταση) ανήκει στον όμιλο και το κράτος πληρώνει τέλος διαθεσιμότητας (ενοίκιο δηλ.) που ισοδυναμεί με το 300% περίπου του κόστους με διαγωνισμό του δημοσίου. Αλήθεια μπορούν να μας βρουν έστω κι ένα ιδιώτη που ακολουθεί παρόμοιες διαδικασίες;
-Για 25 χρόνια ο ανάδοχος έχει τον ολοκληρωτικό έλεγχο ακόμα και για τη χρήση των αιθουσών. Η δυνατότητα αξιοποίησής τους τις ώρες που δεν λειτουργούν, η χρήση των κυλικείων κλπ είναι αποκλειστικά δική του αρμοδιότητα. Η σχολική κοινότητα (εκπαιδευτικοί, γονείς κλπ.) είναι αιχμάλωτη των δικών του επιλογών.
-Το κόστος λειτουργίας (ρεύμα, νερό, τηλεπικοινωνίες κλπ.) λόγω των προδιαγραφών τους, είναι πολλαπλάσιο των δημόσιων σχολείων. Με την τραγική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης ο Δήμος συστηματικά τα μετακυλύει στους γονείς και στους δημότες.
Αλλά ακόμη και ο ταυτόχρονος σχεδιασμός επτά εκπαιδευτικών μονάδων και μάλιστα στον ίδιο χώρο (παρά την γκετοποίηση που δημιουργεί και τους κινδύνους έξαρσης φαινομένων σχολικού εκφοβισμού κλπ), γίνεται για χάρη των μεγάλων ομίλων και των τραπεζών, που θέλουν συγκεντρωμένα έργα, με μικρό κόστος διαχείρισης και υψηλή κερδοφορία. Αυτά υπηρετεί η δημοτική αρχή που κατά τα άλλα κόπτεται για τους μικρούς εργολήπτες και το τοπικό επιχειρείν. Παράλληλα βέβαια «κουμπώνουν» άριστα με την επιδίωξη του δήμου να εξοστρακίζει από τον πολεοδομικό ιστό σχολεία, κοινωνικές υποδομές. Να διαμορφώνει μια πόλη «πελατών» και όχι των πολιτών. Την μεγάλη αυλή των ξενοδόχων, των εμπορικών αλυσίδων κλπ. Οι εκτάσεις του Πανεπιστημίου καθώς φαίνεται θα παίξουν τον ρόλο της θερμοκοιτίδας εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των κρίσιμων κοινωνικών αναγκών (παιδεία, υγεία, πολιτισμός, άθληση κ.ο.κ.).
Ισχυρίστηκε για άλλη μια φορά ο δήμαρχος, πως αυτά τα ΣΔΙΤ είναι «κοινωνικά» γιατί δεν πληρώνει ο χρήστης αλλά ο κρατικός προϋπολογισμός. Λες και τα έσοδα του κρατικού Π/Υ δεν τα πληρώνει κατά 95% πάλι ο λαός. Λες και τα ίδια σχολεία θα γίνουν αν τα πληρώνουμε με τον κλασικό τρόπο και τα ίδια με «καπέλο» 300%. Ξέρουν πολύ καλά πως τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Υφυπουργός Υποδομών Ν. Ταχιάος άνοιξε δημόσια το θέμα της απόρριψης των ΣΔΙΤ «ως χρηματοδοτικό εργαλείο από το κράτος». Για να καταλήξει ότι «ο χρήστης – και όχι ο φορολογούμενος – πρέπει να πληρώνει» για την χρήση ενός έργου. Τα ξέρουν αλλά προτιμούν να ρίχνουν «τρύπια σωσίβια» στο λαό. Κάθε φορά εξ άλλου που στο Δημοτικό Συμβούλιο αποκαλύπτουμε την πολιτική υποχρηματοδότησης της παιδείας, που φορτώνεται στους δημότες και τους γονείς, καμώνονται πως συμφωνούν με μας. Εκτός του ΔΣ όμως, όταν βρίσκονται μπροστά στις εκρηκτικές ανάγκες των σχολείων παροτρύνουν γονείς και εκπαιδευτικούς να ψάχνουν …. χορηγούς!!!!
Όλο και πιο ανοιχτά παίζουν ενεργό ρόλο σε μια πολιτική που μοιράζει δισεκατομμύρια φοροαπαλλαγών, επιδοτήσεων σε ενεργειακούς, κατασκευαστικούς ξενοδοχειακούς και άλλους ομίλους, πετώντας τρύπια σωσίβια στις ανάγκες του λαού μας. Του λαού μας που όπως κι οι άλλοι λαοί δεν έχει άλλη επιλογή από το να συγκρουστεί ανοιχτά, μαζικά, οργανωμένα με αυτή την πολιτική. Στο τέλος αυτός θα είναι ο νικητής».
