Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος στη χώρα μας και την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ σ’ όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο ως κύριος φορέας της αλλαγής προσέφερε τα μέγιστα για να αποκτήσει η Ελλάδα ένα σύγχρονο δημοκρατικό πρόσωπο. Η καταλυτική φυσιογνωμία του Α. Παπανδρέου, με την ίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ στις 3 Σεπτέμβρη του ’74, κατόρθωσε να εκφράσει με απλό ριζοσπαστικό τρόπο τα πιο αδικημένα, αλλά συγχρόνως με μεγάλη δυναμική, κοινωνικά στρώματα της μεταπολιτευτικής κοινωνίας. Ο Α. Παπανδρέου και το ΠΑ.ΣΟ.Κ ζωντάνεψαν διαψευσμένες ελπίδες, υπερέβησαν τους, σχεδόν, ανυπέρβλητους εθνικούς διχασμούς, εξασφάλισαν την ένωση γενεών ομογενοποιώντας τα αιτήματά τους, έδωσαν νόημα και περιεχόμενο στη μεσαία τάξη και ελπίδα στους μη προνομιούχους.
Σήμερα που η χώρα μας ζει μια παρατεταμένη οικονομική, αναπτυξιακή, κοινωνική, πολιτική και γενικευμένη κρίση αξιών και στρεβλών αντιλήψεων και πρακτικών, το ΠΑ.ΣΟ.Κ, κατάντησε μικρός κυβερνητικός εταίρος μιας παράλογης πολιτικής οικονομικής λιτότητας, που μετέτρεψε τις ελπίδες του ελληνικού λαού σε καθημερινό εφιάλτη. Εδώ και χρόνια, η πολιτική ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ αγκιστρώθηκε στην κυβερνητική εξουσία, γοητευμένη από τα πλεονεκτήματά της και αποποιούμενη τις αρχές και τις αξίες της διακήρυξης της 3η του Σεπτέμβρη. Απεμπόλησε τη σοσιαλιστική της ταυτότητα, για να ενστερνιστεί τον κυβερνητισμό, μετατρέποντας το άλλοτε κραταιό κίνημα του 48% σε κόμμα του 8% και συμπλήρωμα της δεξιάς διακυβέρνησης της χώρας.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ συρρικνώθηκε και κινδύνευσε με διάλυση, επειδή αρνήθηκε να υπερασπίσει το δικαίωμα του Έλληνα πολίτη να είναι αριστερός, δημοκράτης και σοσιαλιστής, παραδίδοντας τις αξίες του και την ιδεολογία του, βορά σε τυχάρπαστους λαϊκιστές παντός είδους.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ απώλεσε την κοινωνική του βάση επειδή δεν κατανόησε ότι πρέπει να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού και της πατρίδας και όχι των μεγαλοσυμφερόντων και των τραπεζιτών.
Στην παρούσα συγκυρία οι ιστορικές ευθύνες της ηγεσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι μεγάλες, γιατί στο όνομα ενός ασαφούς και καταστροφικού ιδεολογήματος της «σωτηρίας» της χώρας, κινδυνεύει να χαθεί και η τελευταία ευκαιρία ανασυγκρότησης της σοσιαλιστικής παράταξης. Τα σχηματικά δημιουργήματα «Ελιά», «Ανασύσταση της Δημοκρατικής Παράταξης»…, κ.λπ, κατ’ ουσίαν εκφράζουν την αγωνία της τωρινής πολιτικής ομάδας να επιβιώσει προσωπικά και όχι την ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου. Οι συσπειρώσεις μικρών ομάδων δεν συνιστούν ανασύσταση και ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου. Η μόνη λύση που υπάρχει σήμερα, με σεβασμό στην ιστορία του σοσιαλιστικού χώρου και τις αξίες της 3ης του Σεπτέμβρη, είναι ένα ανοικτό Συνέδριο χωρίς εξαιρέσεις και προαπαιτούμενα από μηδενική βάση. Το σημερινό ΠΑ.ΣΟ.Κ αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών. Το μόνο που σκέφτεται είναι η πολιτική επιβίωση προσώπων, παρά η ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού και δημοκρατικού χώρου. Η χώρα χρειάζεται ένα σοσιαλιστικό δημοκρατικό κόμμα αρχών και όχι κόμμα προσωπικών μηχανισμών.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία καλεί λοιπόν, όσους αισθάνονται μέλη της μεγάλης Σοσιαλιστικής Παράταξης και ανησυχούν γι’ αυτήν, να αναλάβουν όλοι μαζί, έστω και τώρα, την ευθύνη προκήρυξης ενός Συνεδρίου, όπου όλοι θα έχουν θέση και ρόλο. Έχουμε ιστορία και διαδρομή με μεγάλα επιτεύγματα και είμαστε αποφασισμένοι να την τιμήσουμε.
Ιδού η Ρόδος!
*Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος είναι επικεφαλής της Αριστερής Πρωτοβουλίας
