Από τα δύο μέρη της «Πράσινης γραμμής»
η ίδια ημερομηνία1 και για το ίδιο γεγονός
που σηματοδοτεί – την τούρκικη εισβολή
στης Αφροδίτης το Νησί – αποτιμήθηκε
με δύο εκδηλώσεις διαφορετικής χροιάς,
ως εορταστική κι ως «μαύρη επέτειος»!
Συγχρωτιστήκανε στον ίδιο ουρανό
βάρβαρες ιαχές και αναφιλητά,
υμνωδίες και θρηνωδίες,
αναθυμιάσεις δαφνών
μα και πικροδαφνών
σ’ ένα χαρμάνι χαρμολυπικό,
που έκανε πιο σύνθετο ακόμη
και πιο αλλοπρόσαλλα καταληπτό
ο αχός βομβαρδισμού της Γάζας!
* * *
Την επομένη και στις δυο μεριές,
όλα επανήλθαν στην «κανονικότητα»
και τη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Η «λύση» της μη λύσης, δυστυχώς,
«καλά κρατεί» πενήντα χρόνια τώρα,
στοχεύοντας στη μόνιμη επικράτησή της,
όταν θα είναι ελάχιστες οι «ζώσες» μνήμες
και θα ‘χει εμπεδωθεί πως οι κατά καιρούς
«πρωτοβουλίες του ΟΗΕ για «επανέναρξη
των συνομιλιών» είν’ εντελώς συμ-βολικές
κι ίσως για να… βιώνεται όσο το δυνατόν
πιο ανώδυνα η επώδυνη για μας επέτειος!
Όμως, ο κύκλος που άνοιξε η εισβολή
και η διχοτόμηση θα κλείσει μόνο
των εισβολέων η αποβολή
και η επανένωσή της Κύπρου!
Στο Σολωμό Σολωμού2
(«Κανένας δε μιλά για σένα πια!»)
Ξέκοψες απ’ το πλήθος
των συντρόφων σου
Γιε της μαυροντυμένης Αφροδίτης
Μ΄ ένα τσιγάρο σύντροφο στο στόμα
Και του θανάτου την επίγνωση στο βλέμμα
Κι ύψωσες το κορμί σου στον ιστό μαύρη σημαία
«Και δι’ ελαχίστου καιρού της τύχης άμα ακμή
δόξης μάλλον ή του δέους απηλλάγης» 3
«Θανάτω θάνατον πατήσας».4
* * *
Όμως κανένας δε μιλά για σένα πια!
Τα διεθνή εντάλματα για σύλληψη
κάνουνε άλματα… αντισύλληψης
πάνω απ’ τους πασίγνωστους
φονιάδες σου!
(…)
Κι εμείς, σε εποχή… «διπλωματίας
ενεργειακής» και νερουλών ιδανικών,
με… ήρωες θα ασχολούμαστε
ή με ροές μαύρου χρυσού και
εκροές καύσιμου αερίου;
Και, μεταξύ μας, μήπως
πήγαινες κι εσύ γυρεύοντας
και αγνόησες τις προτροπές
της λογικής των φίλων σου,
που σου φωνάζαν «Γύρνα πίσω»;5
50 Χρόνια Δημοκρατίας
(ή «μελανόλευκης» Μεταπολίτευσης)
Δεν είναι η Μεταπολίτευση φαινόμενο
μιας στιγμιαίας μα ευρύτερης διάρκειας
με αξιόλογα στοιχεία και με στίγματα
με «θαύματα» αλλά και τραύματα!
Δεν είναι η Δημοκρατία μόνο θέμα
ύπαρξης Βουλής, Κομμάτων, Εκλογών,
Συντάγματος, Αρχών ή γενικά Θεσμών.
Ούτ’ είναι οι Επέτειοι μονάχα φιέστες
εξωραϊσμού, μεγαλειοποίησης και
κάθε είδους εργαλειοποίησης.
Είναι σταθμοί αναστάθμισης
των μέτρων και σταθμών.
Είναι ευκαιρίες κριτικής
και αυτοκριτικής,
εξομολόγησης
και περισυλλογής.
Είναι εξώστες θέασης
του πλάτους του παρόντος
του βάθους του παρελθόντος,
ή του ορίζοντα του μέλλοντος.
Είναι πεδία ανα-μέτρησης των
οραματισμών μας για το αύριο
πάνω και στα παθήματα και
τα μαθήματα του χθες!
* * *
Καλώς, λοιπόν, προσκλήθηκαν
στο Μέγαρο της Προεδρίας
για τον εορτασμό της 50χρονης
Δημοκρατίας μας6, εκτός των άλλων,
– επιφανών, ως είθισται αυτοδικαίως –
και εκπρόσωποι Κυπρίων αγνοούμενων
απ’ το ’74 και ξεχασμένοι αντιστασιακοί.
Επίσης, πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας
μα και εγκαυματίες και συγγενείς θυμάτων
των τραγωδιών στο Μάτι και στα Τέμπη.
«Καλώς!», όσο και αν η εκπροσώπηση
και η αναφορά δεινών και οδυνών
σε όλα τα επίπεδα επί Μετα-
πολίτευσης ήτανε ελλειμματικές
σε αντίθεση με των επιτευγμάτων.
«Καλώς!» και είθε η δόση αυτή
να αβγατίσει ως παράδοση.
1. 20 Ιουλίου
2. Ο ηρωικός Κύπριος νέος, που δολοφονήθηκε κατά την προσπάθειά του
να κατεβάσει την τουρκική σημαία από τον ιστό της στα Κατεχόμενα (14.8.1996).
3. Θουκυδίδη, Επιτάφιος του Περικλή, κεφ. 42 (:«Και στην κρίσιμη εκείνη στιγμή της
τύχης απαλλάχτηκαν μάλλον από την κατηγορία ότι φοβούνται παρά από το φόβο»).
4.Το κείμενο σε πλάγια γραφή είναι το Επιτύμβιό μου που απήγγειλα και κατέθεσα στον
τάφο του Σ. Σολωμού τη 14.4.1997 κατά την εκδρομή του σχολείου μου στην Κύπρο.
5. Α΄ δημοσίευση: Ρέθεμνος, 15.8.2015 με αφορμή την επέτειο των 20 χρόνων.
6. 24.7.2024
