Έχω δύο – τρία χρόνια τώρα, που γράφω για την αναγκαιότητα της ύπαρξης ξεχωριστού κόμματος της κεντροαριστεράς (ή της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης), με μεγάλη αύξηση των ποσοστών της αρθρογραφίας μου από τον Ιούνιο του 2013 που η τρικομματική κυβέρνηση έγινε δικομματική (όταν αυξήθηκαν δηλαδή οι δυσκολίες). Νομίζω ότι η σημασία της συνένωσης της κεντροαριστεράς είναι υπόθεση αρκετά εύκολη για τον αναγνώστη, σε αντίθεση με την παρουσία ων μεμονωμένων κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, τα οποία ενώ σηματοδοτούν με ευκρίνεια την κεντροαριστερά, ταυτόχρονα λόγω της έλλειψης της έξωθεν καλής μαρτυρίας, τα ίδια αυτά μεμονωμένα κόμματα διώχνουν ψηφοφόρους αντί να τους προσελκύουν. Τέλος αυτό το τελευταίο διάστημα υπάρχει και ένα νέο φαινόμενο, όπου κάποιοι μιλούν για το αν η συσπείρωση της Κεντροαριστεράς μπορεί να γίνει και από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι, σήμερα που έχουμε ανάγκη συσπείρωσης της κεντροαριστεράς σε ένα φορέα, ακούγονται ταυτόχρονα κραυγές ότι η κεντροαριστερά κινδυνεύει να καπελωθεί από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Το ΠΑΣΟΚ είναι δύσκολο να αποχτήσει προσπάθεια συσπείρωσης της κεντροαριστεράς, αφού θεωρείται ως το κόμμα βαρίδι και ως το κόμμα με τα μεγαλύτερα βαρίδια. Έτσι για το ΠΑΣΟΚ είναι απαραίτητη η ένταξή του σε κάποια ομπρέλα. Αντίθετα η ΔΗΜΑΡ κινούμενη από μη μικροπολιτικά συμφέροντα, προσπαθεί να θέσει το ΠΑΣΟΚ εκτός της κεντροαριστερής συσπείρωσης. Που βέβαια, όπως μπορεί να φανταστεί ο καθένας, συντελεί στη μικρότερη δυνατή συσπείρωση.
Στα εμπόδια αυτά δημιουργήθηκε και ένα τρίτο εμπόδιο, που προέρχεται από την κατάργηση με νόμο της λίστας. Η λύση λοιπόν που έχουμε είναι απλή σαν το αβγό του Κολόμβου. Η κεντροαριστερά κατεβαίνει στις εκλογές υπό το όνομα του κεντροαριστερού κόμματος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, υπό την ομπρέλα της κίνησης των 58. Έτσι θα συμμετάσχουν όλα τα κόμματα και κινήσεις της κεντροαριστεράς, χωρίς τα «βαρίδια» των ονομάτων.
Έτσι, υπό την σκέπη της κίνησης των 58, είναι σίγουρο ότι θα αποφευχθούν όλα εκείνα τα λάθη που παραπέμπουν στην πρωτοκαθεδρία κάθε κόμματος που δημιουργεί γκρίνιες και απολιθώματα. Πιστεύω δηλαδή ότι η κίνηση των 58 θα μπει ως ασπίδα μπροστά στον όποιο χειρισμό των υποψηφίων ονομάτων, για να γίνει η παράταξη που θα φέρει την τιμή και την ευθύνη για την (επίσης) δημιουργία της μεγέθυνσης προοδευτικής παράταξης της κεντροαριστεράς. Πιστεύω ότι οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές πρέπει να είναι 10-15 ευρωβουλευτές σε κάθε κόμμα. Ελπίζω ότι η κίνηση των 58 θα επιτύχει τον μεγάλο σκοπό της που είναι η συσπείρωση της κεντροαριστεράς σε έναν φορέα. Και αυτό θα είναι η μεγάλη επιτυχία της.
* Ο Δημήτρης Χρ. Ράπτης είναι χημικός, πρώην διευθυντής ΕΛΠΕ
