Μάρτυρας δημόσιου συμφέροντος

Στην Ελλάδα είναι γνωστό ότι ερμηνεύουμε κάθε τι όπως μας βολεύει και ανάλογα την περίσταση, από αρχαιότατων χρόνων. Είναι μάλλον μια ακόμη κατάρα της ελληνικής φυλής, η οποία συμπληρώνει τις υπόλοιπες για να μην υπάρχει ποτέ ηρεμία στον τόπο… μια απ’ αυτές τις κατάρες και ερμηνευμένη λάθος κατά κόρον, είναι η λέξη ρουφιάνος.

 

Με αφορμή κάποιο γεγονός έψαξα αρκετά στο διαδίκτυο για να μπορέσω να έχω μια καλύτερη εικόνα του τι ακριβώς σημαίνει η λέξη. Αντιγράφω:

 

Στην ελληνική κουλτούρα είναι μια άγρια παρερμηνευμένη λέξη, που συχνά χρησιμοποιείται με λάθος τρόπο και έχει επικρατήσει η άποψη, όπως λέει και ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του, ότι είναι: Ουσιαστικό, ρουφιάνος αρσενικό, ρουφιάνα θηλυκό και σημαίνει, μαστροπός, προαγωγός, νταβατζής συκοφάντης, ραδιούργος, δολοπλόκος (υβριστικά) καταδότης, σπιούνος, προδότης, χαφιές…

 

Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η εννοιολογική φθορά της λέξης και όχι η πραγματική σημασία της. Ας δούμε λίγο τη ρίζα της λέξης: Στην ιταλική, ruffiano λεγόταν αρχικά το ψωράλογο που βάζουν μαζί με την φοράδα την εποχή του οίστρου της. Η φοράδα όμως είναι ζόρικο ον και δεν κάθεται εύκολα. Τις πρώτες μέρες κλωτσάει άσχημα, δαγκώνει και μπορεί να τραυματίσει άσχημα το αρσενικό. Γι’ αυτό οι εκτροφείς, θέλοντας να αποφύγουν τυχόν τραυματισμό του καθαρόαιμου επιβήτορα, βάζουν πρώτα μαζί με την φοράδα τον ρουφιάνο. Όταν η φοράδα αρχίσει να «μαλακώνει», τότε βγάζουν τον κακομοίρη τον ρουφιάνο και ρίχνουν μέσα το καθαρόαιμο άτι για τα περαιτέρω…

 

Η πραγματική σημασία της λέξης είναι ότι: Ρουφιάνος είναι ο αναλώσιμος άνθρωπος που εκτελεί μια ποταπή αποστολή για λογαριασμό άλλου, ώστε να μην εκτεθεί ο εντολέας του. Ο αχυράνθρωπος. Συνηθέστερες αποστολές του ρουφιάνου είναι: η νύξη για σύναψη παράνομης ερωτικής σχέσης χωρίς να εκτεθεί ο εντολέας (βολιδοσκόπηση). Η έκφραση απειλών, ο εκφοβισμός. η προβοκάτσια πχ. Με μια δεκάρα κάλπικη χίλιους ρουφιάνους βγάζεις. (= αναλώσιμα ανθρωποειδή).

 

Τι σχέση έχουν όλα αυτά όμως με την επικεφαλίδα του άρθρου; Θα παραθέσω δυο ιστορίες απολύτως αληθινές.

 

Η πρώτη ιστορία συμβαίνει κάπου στην Ελλάδα και συμβαίνει κάθε μέρα, στο δρόμο για την δουλειά, στη διασκέδαση, στο σχολείο, παντού! πριν από χρόνια από διεύθυνση σχολείου καλούνται μαθητές να αναφέρουν ποιος έκανε τη ζημιά και έσπασε το καλοριφέρ της τάξης. Η απάντηση των μαθητών: δεν είμαστε ρουφιάνοι να πούμε ποιος το έκανε! Σε νέα ερώτηση της διεύθυνσης, για το αν γινόταν τρακάρισμα με το αυτοκίνητο του πατέρα τους θα ενημέρωναν την αστυνομία ποιος τον τράκαρε; απάντησαν φυσικά! Στην περίπτωση αυτή προέχει η τζάμπα επισκευή του αυτοκινήτου της οικογένειας και δεν σκεπτόμαστε ρουφιανιές και τα σχετικά… Τελικά με κάποιο τρόπο μαθαίνει η διεύθυνση του σχολείου ποιος έχει κάνει τη ζημιά και καλεί τον αίτιο μαθητή να ενημερώσει τον πατέρα του, ότι πρέπει να πάει στον δήμο για να πληρώσει το ανάλογο ποσό της ζημιάς. Τα σχολεία ως γνωστόν ανήκουν στους δήμους, οι οποίοι αναλαμβάνουν και το κόστος συντήρησής τους. Μετά από δέκα μέρες ρωτάται ο μαθητής αν πήγε ο πατέρας του να πληρώσει. Απάντηση: κανονίστηκε κύριε! Πήγε ο πατέρας μου βρήκε τον ξάδελφο του που είναι αντιδήμαρχος και του είπε να μην πληρώσει!

 

Η δεύτερη ιστορία εκτυλίσσεται κάπου στην Ευρώπη. Έλληνας φοιτητής μετά από σπουδές κάποιων χρόνων στην Ευρώπη και έχοντας, αποκτήσει πλήρως την ευρωπαϊκή νοοτροπία θέλοντας και μη, (αν μπορούσε ας έκανε κι αλλιώς!), επιστρέφει, στο κράτος που έκανε τις σπουδές του, με την αρραβωνιαστικιά του για τουρισμό. Νοικιάζει ένα αυτοκίνητο και κάποια στιγμή ψάχνει μέρος για να παρκάρει. Κάνοντας αρκετές βόλτες βλέπει πάνω από πενήντα θέσεις ελεύθερες, οι οποίες όμως είναι όλες για ΑΜΕΑ. Μετά από παρότρυνση – πίεση και της αρραβωνιαστικιάς του, ότι δεν έγινε και τίποτα, αφού θα παρκάρουν μόνο για μισή ώρα, αποφασίζει να παρκάρει, παραβλέποντας την ευρωπαϊκή νοοτροπία που έχει αποκτήσει, ανασύροντας από τη μνήμη του την ελληνική! Μετά από μισή ώρα ακριβώς και ενώ οι υπόλοιπες θέσεις πάρκινγκ συνεχίζουν να είναι ακόμη οι περισσότερες άδειες, πηγαίνει να πάρει το αυτοκίνητο και βλέπει μια κλήση. Αποκτά ξανά την ευρωπαϊκή νοοτροπία του, γνωρίζοντας τους αυστηρούς νόμους του κράτους και πηγαίνει κατ’ ευθείαν στο δήμο, για να πληρώσει το πρόστιμο που είναι ένα αρκετά μεγάλο ποσό. Εκεί του λένε, όπως οφείλουν, ότι ο μάρτυρας δημόσιου συμφέροντος, πολίτης τάδε (με ονοματεπώνυμο παρακαλώ!) μας πήρε τηλέφωνο και είπε ότι έχετε παρκάρει παράνομα και εμείς όπως οφείλαμε σας κόψαμε την κλήση αμέσως!

 

Στην Ελλάδα ο παραπάνω «καταδότης» θα ονομάζονταν χαλαρά ρουφιάνος! Στην Ευρώπη ονομάζεται Μάρτυρας δημόσιου συμφέροντος! Γιατί για να υπάρχουν εκεί οι πενήντα θέσεις ΑΜΕΑ άσχετα αν είναι γεμάτες ή άδειες, σημαίνει ότι έχει γίνει μια μελέτη που προστατεύει τα ανάλογα δικαιώματα των συγκεκριμένων πολιτών, οι οποίοι προφανώς πληρώνουν και τους ανάλογους φόρους και θα πρέπει να τους σέβονται όλοι οι πολίτες.

 

Μάρτυρας δημόσιου συμφέροντος! Τρεις εξαιρετικές λέξεις που θα μπορούσαν με σωστή χρήση και στη χώρα μας να προσφέρουν πάρα πολλά στους πολίτες και τη χώρα, αλλά δυστυχώς παραμένουν εντελώς άγνωστες στο ελληνικό λεξιλόγιο και παντελώς ξένες προς την ελληνική κουλτούρα, που για αιώνες έχει μείνει στην παρερμηνευμένη ρουφιάνος, δίνοντάς της την ερμηνεία που βολεύει τον καθένα μας…

 

Μοιραία σκέφτηκα όλους μας, μηδενός εξαιρουμένου, που ανατρέφουμε τα παιδιά μας με εντελώς λάθος νοοτροπίες, έχοντας μετά την απαίτηση το κράτος να δουλεύει σαν καλοκουρδισμένο ρολόι και το χειρότερο είναι ότι στηρίζουμε το μέλλον της χώρας στα παιδιά μας, που έχουν αποκτήσει λάθος νοοτροπία, από σφάλμα δικό μας βέβαια. Και να ήταν μόνο αυτό…

 

Πριν από λίγο διάβαζα σε έγκυρο εκπαιδευτικό σάιτ στο διαδίκτυο ότι κάπου στην Ελλάδα κάνει κατάληψη τεχνικό λύκειο έχοντας σαν αίτημα να επιτραπεί το κάπνισμα στον αύλειο χώρο του σχολείου! Από τη δεκαετία του 90 που ξεκίνησε «το έθιμο» των καταλήψεων στα σχολεία της χώρας, δεν βρέθηκε μια κυβέρνηση ή ένας υπουργός με … προσωπικότητα και να πει φτάνει! Ως εδώ! Αλλά μου φαίνεται πως ζητώ πολλά, σε μια χώρα που οτιδήποτε ρηξικέλευθο σωστό και νόμιμο προταθεί, εκείνος που το κάνει θεωρείται γραφικός, φασίστας, ηλίθιος και όλα τα συναφή… προφανώς βέβαια ξέχασα ότι για όλα τα δεινά μας φταίει η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι δανειστές, γιατί ως γνωστόν ο Έλληνας δεν φταίει ποτέ! Πάντα φταίνε οι άλλοι!

 

Έχω την εντύπωση ότι εδώ είναι που μας ταιριάζει γενικότερα το κλασικό «που πας ρε Καραμήτροοο!!!» ή μήπως κάνω λάθος;

Τα σχόλια δικά σας!