«Υπατοι», σοφιστές, πολιτικοί παλαιάς «κοπής» και μια κοινωνία στα όρια της καταστροφής… Η μεσαία τάξη, φτωχοποιημένη, ο κορμός της φαύλης οικονομίας κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και συνδικαλιστών να αγωνίζεται για να μη χαθούν τα κέρδη άλλων εποχών…
Η πολιτική, πνευματική και θρησκευτική τάξη στη δική της «γυάλα»…
Από αυτούς τους εσωτερικούς «εχθρούς» ποιος θα μας σώσει;
Η νέα γενιά διαπαιδαγωγημένη στις φαύλες εποχές, τώρα αναζητεί την τύχη της στην Εσπερία… Κι όλα τούτα μας σώζουν ανά εξάμηνο! Με δόσεις το μαρτύριο τούτο, όπως οι δόσεις της «Ύπατης Αρμοστείας» των δανειστών μας, δήθεν φίλων και συμμάχων μας…
Κι όσοι απέτυχαν σε όλα, τώρα ξανά ζητούν να τους εμπιστευτούμε φορώντας αυτή τη φορά άλλο πολιτικάντικο μανδύα!
Όμως, τώρα πια το πήραμε το μάθημά μας. Το κλαδί της εμπιστοσύνης πολιτών-πολιτικού συστήματος έσπασε! Διδαχθήκαμε -ελπίζω- απ’ τα παθήματά μας… Καταλάβαμε ότι τα ψίχουλά τους δεν έχουν αξία, γιατί είναι τα απομεινάρια ενός φαύλου, διεφθαρμένου μεταπολιτευτικού συστήματος, που πέρα από τη φτωχοποίηση ενός λαού έφερε και έναν εκφασισμό της κοινωνίας, που είναι πια δύσκολο να αναχαιτιστεί, κυρίως από εκείνους που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή πολιτισμική κρίση…
Εκτρέφουν το «αυγό του φιδιού» με τις μεταξύ τους ύβρεις («πέμπτη φάλαγγα», δοσίλογοι, αναφορές στην επάρατη χούντα, στο φασισμό, τον εμφύλιο…), με την αντικατάσταση των πολιτικών επιχειρημάτων με ανακοινώσεις μίσους με μόνο στόχο λίγα ακόμα «ψηφαλάκια», με τον αποπροσανατολισμό των πολιτών από πολιτικές πράξεις που τον εξαθλιώνουν, με γνώμονα το κομματικό συμφέρον και την κομματική ή κυβερνητική «συνοχή», τελικά με τη σκέψη τους στο δικό τους «Εγώ», που σε τίποτα (εδώ και καιρό) δεν ταιριάζει με το «Εμείς»…
Νομίζουν, άραγε, ότι υπάρχουν πολίτες που αφιερώνουν χρόνο και ξοδεύουν «νου» για να τους ακούσουν; Πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι; Λες και τίποτα δεν άλλαξε στον τόπο τούτο τα τρία τελευταία χρόνια… Μα αν δεν κατοικούν σε άλλον πλανήτη, αυτό που κάνουν είναι ακόμα χειρότερο! Αν, δηλαδή, με πλήρη γνώση καταστρέφουν δομές, ζωές και ψυχές, τότε αυτό το αμάρτημα είναι πολύ πολύ βαρύ!
Η φαύλη νοοτροπία τους (παρεοκρατία, διαφθορά, ιδεοληψίες, κόμμα ταυτισμένο με το κράτος, διαπλοκή με κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες-μιντιάρχες, διάλυση παραγωγικού ιστού, ανυπαρξία σχεδίου ανάτασης, χρόνια παραπλάνηση των πολιτών, οικογενειοκρατία πολιτική και επιχειρηματική, διάλυση προνοιακού κράτους, καταστροφή της μεσαίας τάξης, απαξίωση της παιδείας…) έχει γίνει δεύτερή τους φύση. Βίωμά τους, τρόπος δράσης και αντίδρασης.
Από αυτό το φαύλο σύστημα, από αυτούς τους «εχθρούς» ποιος θα μας σώσει;
Γιατί την «Ύπατη Αρμοστεία» των… «φίλων» και «σωτήρων» μας τη μάθαμε, τη γνωρίζουμε, πια, καλά…. Καιρός, όμως, είναι να στρέψουμε το πολιτικό βλέμμα μας και στον «Ύπατο», που έβαλε κοντά του να καθίσουν οι «τρεις» σοφιστές» και «Ευγενικά» τους μίλησε…! Το πολιτικό μας βλέμμα, βέβαια, θα πρέπει να σταθεί και σ’ εκείνον που φιλοδοξεί τον «Ύπατο» -τον τωρινό- μια μέρα να… διαδεχθεί! Αύριο, δε θα πρέπει -για άλλη μια φορά!- να γίνουμε «κοψοχέρηδες»…!
Οι ευθύνες για το χθες και το σήμερα μπορεί να μην είναι μοιρασμένες ισομερώς, αλλά η δημιουργία ενός «αύριο» με ελπίδα-όραμα-ρεαλισμό (σχέδιο) δεν είναι μια απλή ιστορία.
Οι αριθμοί είναι ο μανδύας και πίσω του υπάρχουν ψυχές!
Ζωές και ψυχές που δεν αντέχουν να «προδοθούν» ξανά και που ζητούν ανάσα και δικαίωση για όσα ερείπια κοινωνικά οι «σωτήρες» έχουν δημιουργήσει!
Η ελπίδα πια δεν έχει τη μορφή μιας ιδέας αλλά την όψη ενός σχεδίου για τον τόπο. Ενός πλάνου ρεαλιστικού, μιας ομάδας προσώπων που μπορούν, που είναι ικανοί και γνώστες προκειμένου να αλλάξουν την πορεία της χώρας… Χωρίς λαϊκισμούς, ιδεοληψίες, ταμπού, δεσμεύσεις, χωρίς παρέες εποφθαλμιούν καρέκλες και πλουτισμό, χωρίς πολλά λόγια αλλά περισσότερα έργα. Καθαρά μυαλά, ανοιχτούς ορίζοντες, διάθεση για δουλειά με πολύ κόπο, κοσμοπολίτικη αντίληψη, αρχές, αξίες, ήθος, σεβασμό στον άνθρωπο και τους θεσμούς, πρόσωπα ουσιαστικά άφθαρτα και όχι απλά «νέα», πολιτικούς με όραμα, αυτογνωσία, αυτοκριτική για το χθες, με αίσθημα δικαιοσύνης, πραγματικά πατριώτες!
Εμείς όλοι (ένας-ένας και όλοι μαζί) θα πρέπει να τους αναζητήσουμε ανεξαρτήτως κόμματος… Με κριτήρια τις αρχές και τις αξίες μας. Στα χέρια μας έχουμε και το «μαχαίρι» και το «πεπόνι». Κι όλοι εμείς με δουλειά, σκληρή δουλειά θα πρέπει να αποδείξουμε ότι η «Καρχηδόνα» μας δεν αξίζει και δεν πρέπει να καταστραφεί!
Τα παθήματά μας πρέπει να μας διδάξουν, να μας προβληματίσουν, να μας γίνουν μάθημα…
Μόνο έτσι το «καράβι της Ελλάδας» θα ξεκολλήσει απ’ την ξέρα… Ας λειτουργήσουμε μια φορά όπως οι Έλληνες του εξωτερικού (όπως οι απόδημοι), Έλληνες με φιλοδοξίες, όραμα, σχέδιο, σκληρή δουλειά, αγάπη για τον τόπο μας….
Καιρός οι επιλογές και οι πράξεις μας να έχουν ως γνώμονα το «Εμείς»!
Να αδιαφορήσουμε για τους «αντίζηλούς μας που συγγράφουν» και να γράψουμε τη νέα σελίδα της χώρας μας με κριτήριο αρχές και αξίες, που το φαύλο παρελθόν (και παρόν) μας έκανε να λησμονήσουμε…
Αυτό πια αποτελεί… μονόδρομο!
e-mail: pgiannoulakis!yahoo.gr
