Σαν πινελιές
Με χάρη της ρογδιάς σειόνταν οι κλάδοι,
άνθη γκρενά, εξαίσια ταιριασμένα
απ’ τη φύση, και γλυκοκελαηδημένα
στραφτοκοπούσαν στης βροχής το χάδι.
Με τις σταλιές του δάκρυου, σμαράγδι
λάμπαν τα δύο ματάκια σου κλαμένα,
και τα χείλη σου ευώδααν ανθισμένα
κρινόφυλλα πρωί – βράδυ.
Και στο γλυκό και κόκκινο σταφύλι,
του κοτσυφού αχούσε το κελάηδημα,
και γάργαρο νερό μακριά εθρύλει,
της ομορφιάς αγνό και θείο το λάλημα·
και στις λογγιές σπαράζοντας τ’ αηδόνι
στην πράσινη κορφή έπεφτε χιόνι.
Από την συλλογή: «Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς»
Aριστομένης Λαγουβάρδος
