Όπως γνωρίζουμε όλοι σήμερα, υπάρχει στην κατανάλωση μεγάλη ποικιλία αλκοολούχων ποτών, στην αρχαιότητα όμως το ποτό ουσιαστικά ήταν ένα και μοναδικό, ο οίνος. Με τον χρόνο όμως η αναγκαιότητα της κατανάλωσης περισσοτέρων ποτών ήταν μεγάλη, κάτι που οδήγησε στην παρασκευή τους, που κατά κύριο λόγο είχαν ως βάση τους τον οίνο. Έτσι λοιπόν χρησιμοποιώντας ως βάση τον οίνο και αρωματίζοντας τον με διάφορα μπαχαρικά, βότανα και φρούτα στην φάση της οινοποίησης, κατόρθωναν να παραγάγουν διάφορα οινοπνευματώδη ποτά. Ως τέτοια επιγραμματικά μπορούν να αναφερθούν, ο ανηθίτης οίνος, ο θυμβρίτης οίνος και ο σταφίδας οίνος, οι οποίοι παράγονταν με τη προσθήκη άνηθου, θρούμπι και σταφίδων αντίστοιχα.
Με τον χρόνο αποφάσισαν να δημιουργήσουν καινούργιο ποτό κάνοντας προσμείξεις της τελικής μορφής του οίνου με άλλα υλικά που ένα από τα πιο δημοφιλή ήταν το οινομέλι που όπως αναφέρει η ίδια η λέξη παραγόταν από πρόσμειξη μελιού και οίνου. Η εφεύρεση αυτής της συνταγής πιστώνεται στον Αρισταίο, οποίος λέγεται ότι δίδαξε στους Έλληνες μεταξύ άλλων και την μελισσοκομία. Η διαδικασία της παρασκευής του οινόμελιου γινόταν μεταξύ των δύο αυτών υλικών σε συνθήκες ήπιου βρασμού, χωρίς όμως να γνωρίζουμε αν καταναλώνονταν ζεστό ή και κρύο Ένα από τα πιο δημοφιλή ποτά στο αρχαιοελληνικό καταναλωτικό κοινό ήταν το υδρομέλι, το οποίο παραγόταν με τη διαδικασία αλκοολικής ζύμωσης μείγματος νερού και μελιού.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η γνώση για την παρασκευή του συγκεκριμένου παραπάνω ποτού πιθανόν να προήλθε από την αλληλεπίδραση με τους Ασιατικούς λαούς. Είναι γνωστό εξάλλου από την επικοινωνία με διάφορους πολιτισμούς, προκύπτουν γνώσεις τόσο για πρώτες ύλες, όσο και για παρασκευάσματα διαφόρων αλκοολούχων. Παραδείγματος χάριν από τα μινωικά χρόνια, οι καλές και συχνές εμπορικές σχέσεις με τους Αιγυπτίους, προέκυψε η γνωριμία των αρχαίων Ελλήνων με ένα από τα διασημότερα ποτά της ανθρωπότητας την μπύρα, όπως αποδεικνύουν ισχυρές ενδείξεις. Τη δημοτικότητα που έχει σήμερα η μπύρα, δεν την είχε στην αρχαιότητα, διότι οι αρχαίοι Έλληνες την κατέτασσαν στα χαμηλής ποιότητας ποτά και ότι την κατανάλωναν μόνον οι βάρβαροι και απολίτιστοι λαοί. Αυτό αποδεικνύεται από τα υποτιμητικά λόγια του Αριστοτέλη, οποίος ισχυριζόταν ότι η μπύρα φέρνει ύπνο και ότι κάνει τους ανθρώπους να πέφτουν ανάσκελα όταν μεθούν. Από τις Ελληνικές φυλές, αυτοί που έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στην μπύρα ήταν μόνον οι Θράκες. Πληροφοριακά η μπύρα στην αρχαία εποχή παρασκευαζόταν από σιτηρά, ήταν όπως έλεγε ο Ηρόδοτος οίνος εκ κρίθων.
Άλλη πρώτη ύλη που αντιμετωπίζονταν συχνά ως ποτό ήταν το γάλα, σχεδόν πάντα σε πρόσμειξη με κάποιο άλλο συστατικό. Η απλούστερη μορφή ποτού με βάση το γάλα ήταν το οξύγαλα, το σημερινό ξινόγαλα που παρά την παρέλευση 2500 ετών, πρόκειται για το ίδιο ακριβώς προϊόν. Άλλο από τα διάσημα ποτά της αρχαιότητας, ήταν ο κυκεώνας, που συμμετείχε το γάλα ως συστατικό και διάφορα στερεά υλικά. Τον κυκεώνα κυρίως τον κατανάλωναν κατά την διάρκεια των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Τέλος το νερό το αντιμετώπιζαν αρκετά συχνά ως ποτό, το οποίο αντικαθιστούσε πολλές φορές τον οίνο, ακόμα και σε συμπόσια.
Πηγές- Εγκυκλ. Μπριτάνικα- Συγρ. Ανδρέου Χάρου
