Καθώς διανύουμε τις τελευταίες εβδομάδες τους Αυγούστου, και οι διακοπές των Ελλήνων βρίσκονται στο απόγειό τους, τα πάντα θα θέλαμε να είναι ράθυμα και ήσυχα. Κι όμως οι ειδήσεις τρέχουν προμηνύοντας ένα καυτό φθινόπωρο κι ένα αβέβαιο χειμώνα.
Πολλοί είναι αυτοί που παρέα μ’ ένα βιβλίο, τον καλύτερο κατ’ εμέ σύντροφο, περνούν αυτές τις μέρες ανάπαυλας, ξέγνοιαστα.
Και η κυβέρνηση μεταξύ όλων των άλλων βοηθημάτων της καθιερωμένης πλέον επιδοματικής πολιτικής της, ανήγγειλε και βοήθημα για την αγορά βιβλίων. Είναι σίγουρο όμως ότι οι βιβλιόφιλοι δεν το έχουν ανάγκη, και οι παθιασμένοι με την ανάγνωση μειδιούν αντιμέτωποι με μια πολιτική του γκρίζου, ενώ αυτοί ζουν σ’ έναν κόσμο με χρώματα.
Πριν να διαμορφώσει την ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς της, η Γη μάλλον θα είχε την όψη της γκρίζας μπάλας που γύριζε μέσα στο χώρο‧ ακριβώς όπως είναι σήμερα, δηλαδή, η Σελήνη. Εκεί οι υπεριώδεις ακτίνες του Ήλιου φτάνουν χωρίς φίλτρα, τα χρώματα καταστρέφονται‧ γι’ αυτό οι βράχοι της σεληνιακής επιφάνειας, αντί να έχουν χρώματα όπως οι γήινοι, είναι γκρίζοι, ένα γκρίζο νεκρό και ομοιογενές. Αν, αντίθετα, η Γη μπορεί να δείχνει ένα πολύχρωμο πρόσωπο, αυτό οφείλεται στην ατμόσφαιρα που φιλτράρει εκείνο το φονικό φως.
Επιλέγουμε λοιπόν τα χρώματα κι όχι το γκρίζο οποιασδήποτε πολιτικής, γυρίζουμε την πλάτη σ’ ό,τι μας απαξιώνει σαν ανθρώπους.
Υπάρχουν, τέλος, πράγματα που συμβαίνουν σε μερικούς ανθρώπους αλλά αφορούν όλους τους ανθρώπους και όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αντιδρούν σ’ αυτά.
Για να συνεχίσουμε να ζούμε σ’ ένα κόσμο με χρώματα κι όχι σ’ έναν γκρίζο, νεκρό.
