Διατροφή γυναικών – παιδιών στην Αρχαία Ελλάδα

Το θέμα της διατροφής των γυναικών και παιδιών στην αρχαιότητα, ήταν ένα δυσεπίλεπτο θέμα, γιατί παρά την σημασία που είχαν οι γυναίκες στην ζωή των αντρών και φυσικά η χαρά που δίνουν τα παιδιά, η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική.

Όλα ξεκίνησαν από ένα πραγματικό στατιστικό γεγονός, το οποίο κατεύθυνε στη συνέχεια τις πεποιθήσεις, προκαταλήψεις, όσον αφορά την διατροφή των γυναικόπαιδων. Από τις διάφορες αρχαιολογικές ανασκαφές, κυρίως ανασκαφικές σε νεκροταφεία των αρχαίων χρόνων, το 25%των νεογέννητων βρεφών πέθαιναν και μάλιστα πολλές φορές  ο θάνατος  των γυναικών και βρεφών ταυτόχρονα. Αυτό συνέβαινε σε περιόδους λιμών, πολεμικών συρράξεων, επιδημικών ασθενειών, όπου ο θάνατος των παιδιών ήταν πολύ μεγάλος.

Στην Αθήνα ο υπεύθυνος κηδεμόνας συνήθως ο πατέρας, είχε το δικαίωμα να αποφασίζει αν θα  αποδεχόταν το παιδί στον οίκο του προκειμένου να το αναθρέψει ή να το αναθέσει σε κάποιον άλλον, όχι όμως και να το σκοτώσει. Για τα κορίτσια ήταν πιο εύκολο να τα αναθέσουν προς ανατροφή σε κάποιον άλλο από τα αγόρια. Ο λόγος ήταν ότι τα κορίτσια είχαν λιγότερες απαιτήσεις από τα αγόρια και συγκεκριμένα χρειάζονταν λιγότερο φαγητό από τους άνδρες με εξαίρεση τους Σπαρτιάτες που και σε αυτό  έκαναν το αντίθετο, διαθέτοντας ίση μερίδα φαγητού και για τις Σπαρτιάτισσες.

Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι στην Έφεσο η έκθεση βρεφών απαγορευόταν, εκτός από περιπτώσεις λιμού.

Το κοινό όμως όλων των Ελλήνων, ήταν πως οι άνδρες έτρωγαν χωριστά από τις γυναίκες και τα παιδιά, με εξαίρεση τα αγόρια από την αρχή της εφηβικής ηλικίας και έπειτα.

Στην Αθήνα στην περίπτωση που η οικογένεια ήταν μόνη της, ο άνδρας δειπνούσε πρώτος μόνος του στο τραπέζι και αφού έτρωγε, στη συνέχεια καθόταν για δείπνο η υπόλοιπη οικογένεια. Μάλιστα όταν στην οικία διεξαγόταν συμπόσιο, οι άνδρες έτρωγαν στο χώρο που ονομαζόταν ανδρώνας  και οι γυναίκες με τα παιδιά τους σε άλλον χώρο που οριζόταν γι’ αυτές. Στην δε Σπάρτη αν και οι μερίδες ήταν ίδιες, οι άνδρες έτρωγαν στα συσσίτια και οι γυναίκες με τα παιδιά τους στην οικία τους.

Η διατροφή των γυναικών και παιδιών, ήταν όπως έχει αναφερθεί σε πρότερη εργασία ίδια και συγκεκριμένα ελαιόλαδο, φρούτα, καθημερινά όσπρια ιδίως φακές, ψωμί παρασκευασμένο από κριθάρι και στάρι, μέλι τυρί, τυροκομικά προϊόντα από κατσικίσιο γάλα. Έτρωγαν επίσης αρκετό φρέσκο ψάρι και παστά προϊόντα, χοιρινό κρέας ψητό ή βραστό 

Πηγές: Ιστορικά Συγγράμματα