Ένα ερώτημα που προβάλει σε πολλούς από μας και ιδιαίτερα σήμερα που διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 στο Παρίσι, ποιες είναι οι διατροφικές συνήθειες των αθλητών που συμμετέχουν σε αυτούς.
Οπωσδήποτε οι ανάγκες του κάθε αθλητή κατάλληλων τροφίμων σε είδος και ποσότητα, εξαρτώνται από το άθλημα που ασκεί και συμμετέχει, γιατί σχετίζεται με το ύψος των θερμίδων (Kcal) σε ενέργεια που αναγκαιούν για το συγκεκριμένο.
Παραδείγματος χάριν οι ανάγκες σε ενέργεια ενός αθλητή δρομέα, είναι μεγαλύτερες από ενός αθλητή του ύψους και φυσικά αθλητών των ρίψεων, σφαίρας, δίσκου, ακοντίου, από άλλους αθλητές μικρότερης έντασης, με αποτέλεσμα να διαφοροποιούνται και οι ανάγκες σε τροφές.
Πριν καταγραφούν οι διατροφικές συνήθειες των αθλητών των Ολυμπιακών Αγώνων, θα γίνει αναφορά στην διατροφή των αθλητών στην Αρχαία Ελλάδα.
Η αρχαία αθλητική ελληνική διατροφή ήταν κυρίως χορτοφαγική. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ακόμη και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων, δεν κατανάλωναν κόκκινο κρέας ή ακόμη και πουλερικά σε καθημερινή βάση.
Τα κύρια γεύματα ήταν από χυλό κριθαριού (το σιτάρι εθεωρείτο ανθυγιεινό) και τον συνδύαζαν με τυρί, φρέσκα λαχανικά και εποχιακά φρούτα, από τα οποία το πιο δημοφιλές φρούτο ήταν τα σύκα.
Στην αρχαία Σπάρτη τα πιο καταναλώσιμα φρούτα ήταν τα γλυκά, μάλιστα ο αθλητής Χάρμης από τη Σπάρτη, ο νικητής του αγώνα των 200 μέτρων στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες το 668 π.χ, προπονείτο διατρεφόμενος με αποξηραμένα σύκα.
Τα όσπρια φακές και φασόλια ήταν βασικό μέρος της διατροφής ενός αθλητή στην Αρχαία Ελλάδα.
Επίσης οι βασικές πηγές πρωτεΐνης της αρχαίας ελληνικής διατροφής, ήταν τα θαλασσινά και τα αυγά.
Περί το 600 π.χ περισσότερο από εκατό χρόνια μετά την πρώτη έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, τέθηκε σε εφαρμογή μια συγκεκριμένη δίαιτα για τους αρχαίους αθλητές, που εξαρτάτο από το είδος του αθλήματος και του εκπαιδευτή.
Από πλευράς κρέατος που κατανάλωναν οι Ολυμπιονίκες, κάτι σχετικά σπάνιο, εξαρτάτο από το είδος του αθλήματος που επέλεγαν.
Σύμφωνα με αρχαίες πηγές, οι πυγμάχοι έτρωγαν μοσχαρίσιο κρέας, ενώ οι παλαιστές χοιρινό και οι δρομείς κατανάλωναν κατσικίσιο.
Όσον αφορά την ενυδάτωση οι αθλητές επιτρεπόταν να πίνουν νερό και κρασί υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Το κρύο νερό ήταν εντελώς απαγορευμένο και το κρασί επιτρεπόταν μόνον συγκεκριμένες ώρες την ημέρα.
Θα ήταν δυνατό να αναφερθούν και άλλες λεπτομέρειες σχετικές με τις διατροφικές συνήθειες των Ολυμπιονικών στην Αρχαία Ελλάδα, αλλά ας στραφούμε στη σημερινή εποχή.
Η διατροφή σήμερα των αθλητών των Ολυμπιακών Αγώνων κατά βάση είναι υγιεινή, αλλά συμβαίνουν κάποιες ανθυγιεινές παρεκτροπές.
Το ενδιαφέρον του κοινού όμως σήμερα, για τις διατροφικές συνήθειες των αθλητών που συμμετέχουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι μειωμένο.
Όμως τεράστιο ρόλο στην απόδοση του αθλητή τη χρονική στιγμή της εκγύμνασης και της συμμετοχής του στο Ολυμπιακό αγώνισμά του, παίζει το τι έχει καταναλώσει από διατροφική άποψη και φυσικά την ψυχολογική κατάστασή του.
Συγκεκριμένα η σωστή διατροφή ανάλογα με το άθλημα του αθλητή του, παίζει σημαντικό ρόλο στην απόδοση του στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς επίσης ο χρόνος και το μέγεθος λήψης της.
Οδηγίες συμμετοχής
– Ο αθλητής δε θα πρέπει να νιώθει ούτε κορεσμό, αλλά και αίσθημα πείνας μετά την κατανάλωση της κατάλληλης τροφής σύμφωνα με τις οδηγίες του προπονητού του.
– Όσο περισσότερη χρονική απόσταση υπάρχει από τη συμμετοχή του στο αγώνισμα, τόσο τα γεύματα πρέπει να είναι πλουσιότερα σε θερμιδικό όγκο.
Βασικά χαρακτηριστικά προ αγωνιστικού γεύματος
– 3-4 ώρες πριν την άσκηση.
– 5-7 ml νερού ή υγρών ανά Kg σωματικού βάρους του αθλητή.
– 200-300 gr υδατανθράκων.
– Χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και φυτικές ίνες.
– Μέτρια περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη.
Αθλητική διατροφή μετά την αγωνιστική συμμετοχή του αθλητή
Ακολουθούν γεύματα αποκατάστασης και αναπλήρωσης σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, μεταλλικά στοιχεία, βιταμίνες, αμινοξέα, σύμφωνα με τα ιατρικά και αθλητικά δεδομένα
Πηγές – Αθλητική Βιβλιογραφία
