Σου υποκλίνεται ο Χρόνος,
Π έ ν α ε λ ε ύ θ ε ρ η,
που δεν βουτάς ποτέ στου
γυμνοσάλιαγκα το σάλιο,
ποτέ δεν είσαι μια δειλή ή
κίβδηλη φωνή φερέφωνου
ούτε κρύβεις το στίγμα Σου
στις κρίσιμες στιγμές!
Που είσαι πάντοτε
με του Δικαίου την ισχύ,
ποτέ το δίκαιο της ισχύος!
Που αυτά που αναθεμάτιζες
ποτέ δεν υπερθεματίζεις!
Που δεν «αλληθωρίζεις»
ποτέ την ώρα που λιθο-
βολείται η αλήθεια
ή ψιμυθιώνεται
η αναλήθεια!
Που λίθοι γίνονται
οι λέξεις Σου κατά της λήθης και
της «ηλίθιας σοφίας» ή του λήθαργου,
της απαξίωσης ή μεταξίωσης των αξιών!
Που γίνονται οι λέξεις Σου εφιάλτες
στον ύπνο των αλτών κάθε εξουσίας
και βρόγχοι ή λαιμητόμοι οι γραμ –
μές Σου στης λαιμαργίας τους λαιμούς!
Που γίνονται οι αράδες Σου λουριά και
μαστιγώνουν τους μαστούς κάθε κακίας!
Που αποκαλύπτεις χάλια κάτω από χαλιά,
πρόσωπα ειδεχθή υπό ηδέα προσωπεία,
τις σάπιες ρίζες κυνικών κοινωνιών,
όλους που ανεβοκατεβαίνουν
τη… «σκάλα του κακού»
και… αυγατίζουνε
την «κόπρο του
Αυγεία»!
***
**
Π έ ν α ε λ ε ύ θ ε ρ η,
που λειτουργείς αξιέπαινα
ως αιχμή δόρατος ή βέλους,
ως εμβόλιο, κεντρί, καπίστρι
ή και «Σωκράτειος οίστρος»,
αλλά και ως σμίλη ή οδοδείκτης
ή ως αυλός υμνητικός του Αγαθού,
του Όσιου, Ωραίου και Δικαίου,
Σ’ αναγνωρίζω απ’ όλα αυτά
αλλά και τις πληγές Σου,
και στη Γιορτή Σου
καταθέτω βαρύ στέφανο
δαφνών μα και πικροδαφνών!
Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα
Ε λ ε υ θ ε ρ ο τ υ π ί α ς (3 Μαΐου 2025)
