Φέτος γιορτάζονται τα 70 χρόνια απ’ την έναρξη του αγώνα των Κυπρίων αδελφών για ανεξαρτησία, αρχικά από την Εγγλέζικη κυριαρχία. Και νομίζω είναι μια ευκαιρία να πούμε δυο λόγια για τους Κύπριους τού σήμερα, αντλώντας στοιχεία από δύο πρόσωπα της επικαιρότητας.
Ξεκινάμε με τον Φειδία, κατά κόσμον Φειδία Παναγιώτου, Ελληνοκύπριο πολιτικό, Youtuber, ευρωβουλευτή κατά τις ευρωεκλογές του 2024 στην Κύπρο, ηλικίας 24 χρόνων. Ανέλαβε τα καθήκοντά του στην ευρωβουλή από τις 16 Ιουλίου 2024, ενώ το 2023 είχε βραβευτεί από το Youtube με το Gold Play Button, βραβείο που του απονεμήθηκε γιατί έφτασε τους ένα εκατομμύριο ακολούθους.
Συνεχίζουμε με την Λουίζα Παπαλοΐζου η οποία γεννήθηκε στη Μόρφου το 1972 και μεγάλωσε στη Λεμεσό. Σπούδασε στην Αγγλία και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη, όπου έζησε για έντεκα χρόνια. Στα γράμματα εμφανίζεται το 2010 με τα διηγήματά της «Απειλούμενα είδη» και κατακτά αμέσως το κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου λογοτέχνη. «Το Βουνί» είναι το δεύτερο της βιβλίο το οποίο την έκανε γνωστή και σε εμένα. Πρωτοεκδόθηκε το 2020 και τυπώθηκε σε 1000 αντίτυπα. Εγώ διάβασα ένα αντίτυπο της επανέκδοσης η οποία έγινε το 2022. Το 2021 είχε προηγηθεί για το βιβλίο το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος. Ενώ σήμερα, το βιβλίο φαίνεται εξαντλημένο από τον εκδότη.
Η Λουίζα στο βιβλίο της ακολουθεί μια αντίστροφη πορεία στα γεγονότα, ξεκινώντας από την δεκαετία του ’70 και γυρνώντας προς τα πίσω, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Στο πρώτο μέρος έχει ως ήρωα έναν νεαρό Κύπριο, τον Ξενή, ο οποίος μπαρκάρει στα καράβια ως μαρκόνης. Στο δεύτερο μέρος ηρωίδα είναι η κόρη, και η συγγραφέας επιλέγει να γράψει στην κυπριακή ντοπιολαλιά, γεγονός που με δυσκόλεψε προσωπικά στην κατανόηση του κειμένου. Ενώ στο τρίτο μέρος ο κεντρικός ήρωας είναι ένας Σουηδός αρχαιολόγος, που κάνει ανασκαφές στα παραλιακά χωριά της Κύπρου.
Είναι αλήθεια ότι με γοήτευσε η γραφή της Κύπριας λογοτέχνιδας η οποία εν κρυπτώ και παραβύστω δουλεύει τα έργα της, και στο τέλος μας αποκαλύπτει την τόσο ωραία δουλειά της. Σε αντίθεση ο Φειδίας κάνει διαρκώς θόρυβο και γι’ αυτό επαινείται από άλλους σημαίνοντες (βλέπε Έλον Μασκ) αφήνοντας ηλεκτρονικά ίχνη απείρως περισσότερα από τη σεμνή Κύπρια συμπατριώτισσά του, της όποιας το λιγοστό βιογραφικό το συνέλεξα από τον εκδότη της.
Με στενοχωρεί αυτή η κατάφωρη αδικία η οποία συντελείται στην προβολή του ενός που είναι στην ουσία «φελλός», έναντι της άλλης που σίγουρα είναι διαμάντι.
Κι όπως θα εξέπεμπε κι ο Ξενής, ο πρώτος ήρωας της Λουίζας στη γλώσσα των μαρκόνηδων, . . ._ _ _ . . . τουτέστιν SOS.
