«Γεωμετρία επί ποδός», είναι ο τίτλος της εικαστικής έκθεσης που εγκαινιάστηκε το απόγευμα της Πέμπτης στην γκαλερί «Μορφές» και θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Νοεμβρίου. Η έκθεση είναι μια ακόμη καλλιτεχνική δράση που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του 6ου Φεστιβάλ Τέχνης «Νίκος Σκεπετζής».
Πέντε μαθητευόμενοι καλλιτέχνες της εικαστικού Χρυσούλας Σκεπετζή, διοργανώτριας του φεστιβάλ τέχνης, παρουσιάζουν τις δικές τους δημιουργίες και αναδεικνύουν τη σχέση γεωμετρίας – τέχνης, εμπνεόμενοι από την καθημερινή ζωή και την ολούθε παρουσία της γεωμετρίας. Οι επισκέπτες της έκθεσης καλούνται να ερμηνεύσουν με βάση τις δικές τους σκέψεις τα έργα των εικαστικών και να βρουν τη λογική της γεωμετρίας.
Ο Μανώλης Γιαννούλης, η Διαμαντώ Ζαχαριουδάκη, ο Αντώνης Ξηρουδάκης, ο Μάκης Τρουλινός και ο Χρήστος Τρουλινός, καθένας με τον δικό του τρόπο δημιούργησαν τα έργα τους υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριάς τους Χρυσούλας Σκεπετζή και τα εκθέτουν στους επισκέπτες, τους οποίους υποδέχτηκαν με χαρά τη βραδιά των εγκαινίων.
«Η έκθεση χαρακτηρίζεται από το χρώμα και το φως. Μπαίνεις στην αίθουσα και νιώθεις ότι έρχεται μπροστά σου ένα συνονθύλευμα χρωμάτων που δεν ξέρεις ποιο να πρωτοκοιτάξεις, γιατί όλα αυτά εκπέμπουν φως» μας λέει η κ. Σκεπετζή, ξεναγώντας μας.
Η επιμελήτρια της έκθεσης, εξηγώντας την παρουσία της γεωμετρίας στην καθημερινότητά μας αλλά και τη σχέση της γεωμετρίας με τη ζωή και την έμπνευση της τέχνης από αυτήν, δηλώνει: «Γεωμετρία υφίστανται ο άνθρωπος σε όλη τη διάρκεια της ζωής, από το παρελθόν μέχρι και σήμερα. Η πραγματικότητά μας εμπεριέχει γεωμετρία. Όπου και εάν σταθούμε συναντούμε γεωμετρία, όχι μόνο στην κτιριακή δομή μιας πόλης, αλλά και τα ίδια τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας αποτελούνται αυτά από γεωμετρικά σχήματα. Για παράδειγμα ένα ποτήρι, ένα μπουκάλι που είναι ένας κύλινδρος, ένας κύκλος κ.ο.κ. Αυτά εμείς τα χρησιμοποιούμε προκειμένου να φτιάξουμε τις δικές μας εικόνες».
Ο Χρήστος Τρουλινός, μας επισημαίνει την σημασία της γεωμετρίας χαρακτηρίζοντάς την ένα «εργαλείο» της τέχνης που υπάρχει γύρω μας και παντού στην καθημερινότητά μας.
Για τον Αντώνη Ξηρουδάκη η γεωμετρία στην καθημερινότητα δεν ήταν τόσο ευδιάκριτη, όμως η συμμετοχή του στη συγκεκριμένη έκθεση προώθησε τη σκέψη του ώστε να τη βρει γύρω του ενώ ένα ταξίδι του ήταν αφορμή να εμπνευστεί και να δημιουργήσει. Όπως μας λέει: «Στα έργα μου με δυσκόλεψε πάρα πολύ το κομμάτι να βρω τη γεωμετρία μέσα στην καθημερινότητά μου. Οπότε με αφορμή την έκθεση έγινα πιο παρατηρητικός στο να την ανακαλύψω γύρω μου. Με ενέπνευσε ένα ταξίδι μου στο εξωτερικό, οπότε μπόρεσα μέσα από αυτό να αποτυπώσω πράγματα που τα συνάντησα και να τα φέρω στην έκθεση».
Η διττή σημασία του τίτλου της έκθεσης
Ο τίτλος της έκθεσης «Γεωμετρία επί ποδός» ενέχει διττή σημασία. Αφενός είναι ο περιορισμένος χρόνος που είχαν οι καλλιτέχνες για να ολοκληρώσουν τα έργα τους για την έκθεση, και αφετέρου είναι το γεγονός ότι η γεωμετρία βρίσκεται παντού, ακόμα και στο πάτωμα.
Ο Χρήστος Τρουλινός, αναφερόμενος σε αυτή τη δισημία του τίτλου, μας εξηγεί: «Αρχικά εν τάχει καταφέραμε να σχεδιάσουμε ο καθένας ό,τι ήθελε να δημιουργήσει και να το παρουσιάσουμε στην έκθεση. Ο καθένας δημιούργησε με διαφορετική τεχνοτροπία, πάντα υπό την ομπρέλα της γεωμετρίας. Άλλος έκανε ακρυλικό με χαρακτικό, άλλος έκανε μελάνι με χαρακτικό, άλλος έκανε ακρυλικό σε ύφασμα ή σε μουσαμά. Η δεύτερη ερμηνεία του «επί ποδός» είναι ότι η γεωμετρία, ούσα πανταχόθεν, μπορεί να πατηθεί, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους μας ακόμα και πατώντας την».
Η ερμηνεία των έργων από τους επισκέπτες της έκθεσης είναι ένα σημαντικό κομμάτι για τους καλλιτέχνες. Τα ερωτήματα που δημιουργούνται ανάλογα με το υπόβαθρο της ζωής του καθενός από τους θεατές, δίνουν μια υποκειμενική ερμηνεία στα έργα και προκαλούν διαφορετικά συναισθήματα.
«Ο κάθε θεατής ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο με βάση την εμπειρία του, τα βιώματά του», αναφέρει ο καλλιτέχνης Αντώνης Ξηρουδάκης, με την κ. Σκεπετζή να συμπληρώνει: «Κάθε επισκέπτης καλείται να αναγνώσει ένα έργο σύμφωνα με τις δικές του προσλαμβάνουσες και όπως αυτός επιθυμεί να δει κάθε έργο. Δεν είμαστε εδώ για να πούμε στον καθένα «έτσι πρέπει να βλέπεις το έργο». Η τέχνη δίνει ερωτήματα και σε αυτά πρέπει να απαντάει οποιοσδήποτε θεατής εάν και εφόσον το επιθυμεί. Αλλιώς παίρνει το συναίσθημα και κάνει βόλτα με αυτό. Καλοδεχούμενο και αυτό. Έρχεται το δικό του βίωμα να ακουμπήσει την εικόνα».
