Είμαστε Επιμηθείς,
και όχι Προμηθείς!
Αστόχαστοι, αμέριμνοι,
απρονόητοι, απερίσκεπτοι
και προπαντός αδιόρθωτοι!
Οι «μεταμελημένοι» αμελείς
ή «κοψοχέρηδες» αρτιμελείς!
«Τρέχουμε και δεν φτάνουμε»
πίσω απ’ τα γεγονότα πάντοτε:
πίσω από ναυάγια ή πυρκαγιές,
πλημμύρες, επιδημίες ή τροχαία,
σκάνδαλα ή ξεσπάσματα της βίας,
οικολογικές καταστροφές ή κρίσεις
οικονομικές μα και ανθρωπιστικές
και συμφορές ατομικές ή εθνικές
και οτιδήποτε άλλο ξεπετιέται
απ’ της Πανδώρας το κουτί!
Λες και προσμένουμε
-οι κουτοί-
την έξαρση των προβλημάτων,
για να… «αρθούμε -επιτέλους-
στων περιστάσεων το ύψος»
ή να… «βιώσουμε την έκπληξη»!
Μετά θρηνούμε σαν μωρές παρθένες,
αναμασούμε το «Στερνή μου γνώση»
και στην απόγνωσή μας βυθισμένοι
«σκεπτόμαστε» και «συσκεπτόμαστε»
και μεταθέτουμε τις κύριες ευθύνες μας
σ’ άλλους, «ώρες κακές» ή συγκυρίες!
«Στο πόδι» αποφασίζουμε και πάλι
ημί-μετρα «εκτάκτου ανάγκης»
ή και επικαλούμαστε Μεσσίες!
Όμως και πάλι ξαναλέμε
«Ες αύριο τα σπουδαία»!
Πάλι χαρακτηρίζουμε
«μεμψίμοιρους»
αυτούς που κριτικάρουν
τα «στραβά και τα ανάποδα»
και «μοιρολάτρες» ή «Κασσάνδρες»
εκείνους που διαβλέπουν τα δυσοίωνα!
Κωφεύουμε στα εγερτήρια σαλπίσματα
ή και τα εκλαμβάνουμε ως… σιωπητήρια!
* * *
Μεμφθείτε, σαρκαστείτε ή λυπηθείτε μας.
Όμως μη μας ζητήσετε να στήσουμε
στη θέση του βωμού του Επιμηθέα
του Προμηθέα το βωμό.
* Ο Γιώργος Φρυγανάκης είναι φιλόλογος – συγγραφέας
