Στη νέα συνάντηση που είχαν οι ηλικιωμένοι του ΚΗΦΗ δήμου Μυλοποτάμου με τα παιδιά της Ε1 του 1ου Δημοτικού Σχολείου Περάματος, το θέμα που συζητήσαμε ήταν η «οικιακή οικονομία»,τότε που ήταν παιδιά οι ηλικιωμένοι μας.Τι έτρωγαν, που το έβρισκαν,πως το μαγείρευαν κ.α. ήταν οι πληροφορίες που έδωσαν στα παιδιά,τα οποία παρακολουθούσαν ως να έβλεπαν ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Δύσκολα χρόνια που ο κ.Μιχάλης δε θέλει να τα θυμάται γιατί του προκαλούν στεναχώρια…
Όμως ο κ.Γιώργος, μας είπε πως φύτευαν οι γονείς του όλα τα μαγειρικά (όσπρια) και πατάτες γιατί ότι είχαν έτρωγαν.Στα ορεινά χωριά, πήγαιναν οι κόρες της οικογένειας σε περιοχές που είχανε ελιές και κάθιζαν όλη τη βεντέμα για να πάρουν 30 οκάδες λάδι να γυρίσουν στο σπίτι τους «να έχουμε να λαδώνουμε τα λάχανα που τρώγαμε»,μας είπε ο κ.Γιώργος.
Επίσης μας είπε πως επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα να καλλιεργήσουν στα χωριά τους «περβολικά» (πατάτες κρεμμύδια, όσπρια, λαχανικά κλπ), ερχόταν άνθρωποι από τα πεδινά χωριά και τους έφερναν κι αυτοί τους έδιναν κτηνοτροφικά προϊόντα και μαλλιά προβάτων που ήταν πολύτιμα.Αντάλλασαν δηλαδή τα προϊόντα τους.
Ο κ.Μανώλης μας είπε πως το αλεύρι που είχαν, έφτανε για ένα μήνα.Μετά δεν είχαν ψωμί «και τα πράματα ήταν πολύ δύσκολα παιδιά μου»,διηγήθηκε.
Ο κ. Δημήτρης θυμόταν πως δεν είχαν χρήματα για να αγοράσουν τρόφιμα.Ό,τι ήθελαν το αντάλλασαν με είδος.
Η κ. Σοφία μίλησε για τα χαρούπια που έτρωγαν αντί για σοκολάτα, ενώ στα χωράφια που πήγαιναν τις κατσίκες έψαχναν ανάμεσα στα χόρτα, κι έβρισκαν «γερατζούνια»,«σαντραλίδες» και «κοφινίδες» και τα έτρωγαν, αφού δεν είχαν τη δυνατότητα να έχουν κάποια άλλη λιχουδιά.
Η κ.Σταυρούλα θυμήθηκε τότε που μάζευαν τις ελιές όλη μαζί η οικογένεια στο λιόφυτο, με το κολατσιό στο βουργιάλι και το κουκολόι στο τέλος τη βεντέμας, των χαρουπιών, και του τρυγητού.
Πόση λαχτάρα είχαν τα παιδιά τότε γι αυτό το κουκολόι…το χαρτζηλικάκι τους, να πάρουν κανένα ρουχαλάκι καινούργιο ή ότι άλλο είχαν ανάγκη και όπου έφτανε το πενιχρό τους βαλάντιο!
Η κ.Χρυσούλα, μας είπε για μια γειτόνισσα της που έπλενε τα ρούχα των παιδιών της, και επειδή δεν είχε άλλη αλλαξιά, έμεναν ξαπλωμένα τα παιδιά κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού τους μέχρι να στεγνώσουν τα ρούχα τους για να τα ξαναβάλουν.
Η κ.Μαρία μίλησε για τα ρούχα που όταν παλιώνανε τους έβαζαν μπαλώματα, το ίδιο και στα παπούτσια,ενώ τα πιο παλιά ρούχα που δε σήκωναν πια μπαλώματα,τα έκοβαν σε λωρίδες λεπτές και ύφαιναν τις κουρελούδες στον αργαλειό.Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο!
Έμφαση δόθηκε από τους ηλικιωμένους στο ότι δεν πετούσαν τίποτα.’Οταν καθάριζαν π.χ. τα φρούτα ή τα χόρτα, κρατούσαν όσο μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και ότι έμενε το έδιναν στην κατσίκα ή το πρόβατα ή το γουρούνι ή στις κότες, κι αυτά με τη σειρά τους, τους έδιναν το γάλα,τα αυγά,το κρέας τους, το μαλλί τους κλπ.Τα «αποφάγια» τα έδιναν στις κότες ή στο γουρουνάκι που μεγάλωναν για τα Χριστούγεννα σχεδόν όλα τα σπίτια.Ενώ τα περιττώματα των ζώων τα χρησιμοποιούσαν ως λιπάσματα εξαιρετικής ποιότητας.
Έτσι έβγαιναν ωφελημένοι όλοι και το σημαντικότερο δεν δημιουργούσαν σκουπίδια, δεν μόλυναν το περιβάλλον ενώ ήταν σίγουροι για τις τροφές που έτρωγαν ότι ήταν καθαρές και κυρίως νόστιμες.
Αυτή ήταν η «οικιακή οικονομία», που έδινε τη δυνατότητα στους ανθρώπους, να δημιουργούν και να συνυπάρχουν αρμονικά με τη φύση
σεβόμενοι τους κανόνες της, πιστοί πάντα στο ραντεβού τους σε όλες τις εποχές για όλες τις δουλειές.Ευχαριστημένοι και ψυχοθεραπευμένοι, μιας κι η επιμελής ενασχόληση αποτελούσε εξαιρετική ψυχοθεραπεία για τους μεγαλύτερους και θαυμάσια εκπαίδευση για τα παιδιά.
Ευχαριστούμε τον κ. Χρήστο Παναγιωτίδη, το δάσκαλο, που συνόδευσε τα παιδιά,τα οποία παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τις διηγήσεις και κατέκλυσαν με ερωτήσεις τους ηλικιωμένους μας που πεσίχαροι απαντούσαν για όλα όσα απορούσαν τα παιδιά μας!
Φεύγοντας από τη Δομή μας, ανανεώσαμε το ραντεβού με τα παιδιά για την επόμενη εβδομάδα.
Η υπεύθυνη της Δομής
Εμμανουέλα Μαθιουδάκη
