Είναι γεγονός ότι για τους περισσότερους από εμάς, έρχονται κάποιες περίοδοι στη ζωή μας που πιεζόμαστε ασφυκτικά σε πολλούς τομείς της καθημερινότητάς μας.
Είναι οι στιγμές εκείνες που αισθανόμαστε ότι είτε έχουμε είτε δεν έχουμε τη δύναμη… τη διάθεση… τη δυνατότητα…πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας και να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καταστάσεων που μας έχουν περικυκλώσει και απαιτούν άμεσες κυρίως ή έμμεσες λύσεις.
Έχοντας λοιπόν πλέον αποκτήσει εμπειρία αρκετών χρόνων, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τίποτε από όλα όσα μας συμβαίνουν δεν είναι τυχαία στη ζωή μας. Όλα έρχονται για κάποιο λόγο στη ζωή μας. Φυσικά τον συγκεκριμένο χρόνο που το βιώνουμε αυτό, δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε το βαθύτερο νόημα των τεκταινόμενων γύρω μας. Απλά παλεύουμε να βρούμε λύσεις αισθανόμενοι αδικημένοι, απογοητευμένοι και αρκετά θυμωμένοι συνήθως.
Στην πορεία όμως, εάν κάνουμε ένα μικρό απολογισμό, ίσως ανακαλύψουμε κάτι πολύ σημαντικό που κερδίσαμε από όλη αυτή την εμπειρία-ταλαιπωρία. Μαθητεία, ενδυνάμωση, αυτογνωσία, διδαχή δική μας αλλά και των γύρων μας, αλλαγή πλεύσης…ξεκαθάρισμα σκέψεων μα και σχέσεων και άλλα πολλά μπορεί να είναι τα οφέλη μας.
Χρειάζεται βέβαια αρκετή σοφία και καλοπροαίρετη διάθεση για να ανακαλύψεις σκάβοντας τα παραπάνω κεκτημένα η μη. Διαφορετικά το μόνο που μένει είναι μια πίκρα και ένα τεράστιο γιατί. Στη χειρότερη περίπτωση, δημιουργούμε κάποιες ψυχολογικές ασθένειες και καταθλίψεις που μας ακολουθούν εφ’ όρου ζωής επηρεάζοντας αρνητικά εμάς και τον περίγυρό μας.
Το δεύτερο συμπέρασμα που έχω καταλήξει, είναι η πεποίθηση ότι δεν είμαστε ποτέ μόνοι. Είτε το πιστεύουμε είτε όχι, εάν το ψάξουμε θα διαπιστώσουμε ότι πάντοτε στη ζωή μας η βοήθεια έρχεται αργά ή γρήγορα και μάλιστα από εκεί που συνήθως δεν το περιμένουμε. Εάν δεν έρθει την ώρα που εμείς επιθυμούμε είναι για κάποιο λόγο που την περίοδο αυτή δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε. Και φυσικά είναι πάντοτε για το καλό της ψυχής μας.
Η σύντομη διαδρομή μας εδώ στη γη, δε μπορεί να είναι τυχαία. Ο απώτερος σκοπός μας, δεν μπορεί παρά να είναι μέρος ανώτερης σύλληψης ενός υπέρτατου θεϊκού σχεδίου. Ο δικός μας ρόλος είναι να τον ανακαλύψουμε. Να καταφέρουμε να φτάσουμε στην ουσία μας…δηλαδή στο θεϊκό κομμάτι του εαυτού μας.
Δύσκολο και επώδυνο, όμως όχι ακατόρθωτο. Η όλη δυναμική μας είναι πολύ παραπάνω από όση νομίζουμε η μας έχουν προγραμματίσει να νομίζουμε…
Αρωγός στην όλη προσπάθεια μας είναι η ακλόνητη Πίστη των παραπάνω ενώ μέγα εμπόδιο είναι το αχαλίνωτο εγώ μας. Προσωπική πεποίθηση είναι ότι η αιτία όλων των δυστυχιών του κόσμου ετούτου είναι η αμετροέπεια του εγώ.
Και εδώ έρχεται Εκείνος να μας διδάξει την ταπεινότητα… Μπορούμε άραγε να διακρίνουμε το μέγα μήνυμά του, η μήπως τα όποια συμπλέγματα και άλυτα ακατέργαστα κομμάτια μας, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι πάντοτε φταίνε οι άλλοι για οτιδήποτε μας συμβαίνει που δεν συμβαδίζει με τα θέλω μας;
Στις δύσκολες στιγμές μας λοιπόν ας προσπαθήσουμε να δείξουμε σοφία, αγάπη, υπομονή, πίστη και ενσυναίσθηση για εμάς και τους γύρω μας. Να μη χάνουμε το χαμόγελό μας…να είμαστε ευγενικοί αλλά και να βάζουμε με όμορφο τρόπο όρια όταν και όπου χρειάζονται.
Είναι ένας όμορφος αγώνας η διαδρομή μας με τις όποιες δυσκολίες, απογοητεύσεις αλλά και επιτυχίες μας.
Καλή σταδιοδρομία ευχόμαστε σε όλους τους αποφοίτους μας στο πανεπιστήμιο….πως αλλιώς θα ήταν η ευχή μας εξ άλλου, αφού καλούνται κι εκείνοι όπως όλοι μας να μαθητεύσουν και να εξελιχθούν στο στάδιο αυτό που λέγεται ζωή;
Γι αυτό λοιπόν φίλε συνοδοιπόρε αν πρόκειται να τρέξεις βάλε τα αθλητικά σου…Θα την απολαύσεις καλύτερα τη διαδρομή σου και θα έχεις την ώθηση που πρέπει όταν χρειάζεται…
Καλή Ανάσταση στις ψυχές όλων μας…
