Του ΜΙΧΑΛΗ ΠΕΤΡΑΚΑΚΗ*
Όπως είναι γνωστό το 2012 δόθηκε η νομική δυνατότητα της παραχώρησης δημόσιας περιουσίας για αξιοποίηση στην Αυτοδιοίκηση και έτσι η Σχολή Ασωμάτων δόθηκε στην Περιφέρεια Κρήτης.
Προχθές την Πέμπτη (23/03/2023) συνεδρίασε το Διοικητικό Συμβούλιο του Φορέα Διαχείρισης της σχολής («Δίκτυο Έρευνας και Κτηνοτροφικής Ανάπτυξης Σχολής Ασωμάτων») και όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου που εκδόθηκε: «Όλοι οι συμμετέχοντες στη συνεδρίαση, τόνισαν για άλλη μια φορά την ικανοποίηση τους για την πορεία του έργου».
Του έργου που σύμφωνα με τις εξαγγελίες και τους σχεδιασμούς θα λειτουργήσει πάνω σε δυο άξονες, στην Έρευνα και την Εκπαίδευση και συγκεκριμένα:
α) Με ένα «Πρότυπο Μεσογειακό Κέντρο Έρευνας και Ανάπτυξης της αιγοπροβατοτροφίας σε ξηροθερμικές περιοχές».
β) Με την «Επαναλειτουργία της Πρακτικής Γεωργικής Σχολής Ασωμάτων».
Ένα Κέντρο Έρευνας δηλαδή που η εμβέλειά του υποτίθεται θα επεκτείνεται πέρα του Αμαρίου, του Ρεθύμνου και της Κρήτης σε ολόκληρη τη Μεσόγειο και ένα Εκπαιδευτικό Κέντρο παρόμοιο με το πάλαι ποτέ Πρακτικό Γεωργικό Σχολείο Ασωμάτων.
Είναι ωστόσο απορίας άξιον, να εξαγγέλλεται κάθε τόσο το μεγαλεπήβολο αυτό έργο, με διθυραμβικούς μάλιστα τόνους για την ανάπτυξη τάχα που θα φέρει στο Αμάρι και στην ουσία να βρίσκεται στα χαρτιά, πρόχειρα σχεδιασμένο και χωρίς καμία προοπτική.
Από το 2012 που ξεκίνησαν οι διαδικασίες παραχώρησης της σχολής, δέκα τρία (13) χρόνια μέχρι σήμερα:
- Για μεν το Εκπαιδευτικό Κέντρο δεν γίνεται καμιά συζήτηση, δεν υπάρχει καμία υποδομή, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, απλά διαφημίζεται.
- Για δε το Κέντρο Έρευνας έχει γίνει μια περίφραξη (και αυτή ατελής) των εκτάσεων της σχολής και ανάθεση μιας μελέτης για κτιριακές εγκαταστάσεις.
Πριν τρία (3) χρόνια (13-02-2020) προσπάθησα με άρθρο στον τοπικό τύπο και με τίτλο «Άλλη μια ευκαιρία για το Αμάρι χάνεται» να προσεγγίσω το ζήτημα, να αναφερθώ στα αδιέξοδα, που κατά τη γνώμη μου οδηγείται η όλη προσπάθεια με τον τρόπο που μεθοδεύεται και να κάνω προτάσεις για την άμεση και μακροπρόθεσμη αξιοποίηση της περιουσίας της Σχολής Ασωμάτων, χωρίς να υπάρξει καμία αντίκρουση.
Με κεντρική ιδέα του άρθρου ότι τελικά, αφού η αξιοποίηση του πλούτου της Σχολής Ασωμάτων προσανατολίζεται και περιορίζεται αποκλειστικά στον τομέα της Κτηνοτροφίας δεν πρόκειται να έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Και επί πλέον το πρόγραμμα της έρευνας για την αιγοπροβατοτροφία προβλέπεται να είναι αυτοχρηματοδοτούμενο (!), τη στιγμή που αυτούσιο πρόγραμμα που υλοποιούσε χρόνια τώρα ο «Σταθμός Έρευνας Ασωμάτων» και παρά την κρατική οικονομική αρωγή κατέρρευσε.
Δυστυχώς παρά τις δηλώσεις των αρμοδίων με τις οποίες εκφράζεται «Η ικανοποίηση για την πορεία του έργου η ερήμωση της σχολής θα συνεχίζεται, τα ετοιμόρροπα κτήρια θα γκρεμίζονται και οι γεωργικές εκτάσεις θα μένουν χέρσες και ανεκμετάλλευτες».
Αντί λοιπόν οι αρμόδιοι φορείς που συμπράττουν στον φορέα διαχείρισης και πρώτα και κύρια ο δήμος Αμαρίου στα διοικητικά όρια του οποίου ανήκουν οι εκτάσεις και τα κτήρια της Σχολής Ασωμάτων, να επανασχεδιάσουν με σοβαρότητα και συνέπεια το όλο εγχείρημα με διαβούλευση, που ποτέ δεν έγινε, κάθε τόσο προσφεύγουν σε εξαγγελίες και δηλώσεις για εντυπωσιασμό, στα όρια πλέον του εμπαιγμού.
* O Μιχάλης Πετρακάκης είναι πρώην δήμαρχος Συβρίτου
