Τελικά ποιος βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας»; Εκείνος που στέλνει όπλα, κανόνια και κάθε είδους εργαλεία θανάτου σ’ έναν πόλεμο και μάλιστα κομπάζει γι’ αυτό, ή εκείνος που αγωνίζεται για τη ζωή του, για την αξιοπρέπεια του και για τη διαφύλαξη των κεκτημένων που επιτεύχθηκαν με επαναστάσεις, αγώνες και θυσίες;
Το ανθρώπινο ποτάμι, – αυθεντικό αυτό το «Ποτάμι», όχι σαν αυτό του Σταύρου Θεοδωράκη – δίνει το μήνυμα σε όλους όσους υποτιμούν τη δύναμη των λαών, τη δύναμη των απλών ανθρώπων που αγωνίζονται για τα αυτονόητα δικαιώματά τους. Πολλοί από εμάς θα αισθάνονται μάλλον άβολα βλέποντας τον τρόπο που αντιδρούν οι Γάλλοι για ζητήματα που εδώ στην Ελλάδα, όχι μόνο τα δεχτήκαμε περίπου με τρόπο δουλοπρεπή, αλλά πολύ-πολύ χειρότερα από εκείνα που η Γαλλική κυβέρνηση θέλει να επιβάλει.
Στην Ελλάδα ως γνωστόν τα διαφόρων ειδών «πλυντήρια» προετοιμάζουν την κοινωνία «να βάλει πλάτη», ώστε να δέχεται περίπου με τρόπο ραγιάδικο την απόφαση των αρχόντων που ομιλούν για «παθογένειες» και «βαθύ κράτος», δουλεύοντάς μας κανονικά και «ψιλό γαζί» για να το διατυπώσουμε με όση επιείκεια μπορούμε. Είναι εκπληκτικό να μιλούν για «παθογένειες» εκείνοι που τις δημιούργησαν και τις συντηρούν επ’ ωφελεία των ιδίων και του τσούρμου που παρασιτίζεται από το κράτος και να μην τους αποδοκιμάζει εκκωφαντικά η κοινωνία που τους πληρώνει.
Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ στις τάξεις της γαλλικής κυβέρνησης να εντοπιζόταν το πλήθος των κοινοβουλευτικών και κυβερνητικών «παρασίτων» που έχουν εντοπιστεί μόνο τον τελευταίο καιρό στην χώρα μας. Αν για την κυβερνητική έμπνευση να ανεβάσουν το όριο συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια και να ορίσουν κατώτατο μισθό τα 2.000 ευρώ τριάμισι εκατομμύρια Γάλλοι διεκδικούν βασικά δικαιώματά τους δεν ξέρω αν εντοπιζόταν τέτοια διαφθορά και γινόταν τέτοιο πλιάτσικο κρατικού χρήματος τι περίμενε την γαλλική κυβέρνηση!
Δεν ξέρω καν, αν στην Γαλλία «στήνονται» συνεντεύξεις στα ζόρικα της κυβέρνησης. Αν όχι, έχουμε «τεχνογνωσία»…
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
