Σε λίγο καιρό έχουμε εκλογές. Γιορτάζει η δημοκρατία στη χώρα μας, που πορεύεται στον τρίτο αιώνα ως «ανεξάρτητο» κράτος, ενώ του χρόνου είναι η 70ετης επέτειος της μεγαλύτερης ίσως διάρκειας αδιάλειπτης πολιτικής ομαλότητας στην ιστορία μας.
Η πραγματικότητα μαρτυρά ότι η πολιτική εξουσία αδυνατεί να ανταποκριθεί στο θεσμικό της ρόλο, προσoμοιαζόμενη με ένα τραγελαφικό παιχνίδι σε ένα γήπεδο που οι παίκτες του μετατοπίζουν συνέχεια τις γραμμές του, προκαλώντας σύγχυση.
Η ελληνική διοίκηση, ουσιαστικά, ασκείται με αδιαφανείς εγκυκλίους που εξειδικεύουν επιπόλαιες νομοθετήσεις δίχως ολοκληρωμένη διαβούλευση και νομοπαρασκευαστική διαδικασία, που όσο εύκολα ψηφίζονται τόσο δύσκολα εφαρμόζονται…
Το κύριο ενδιαφέρον των εκάστοτε κυβερνώντων, επικεντρώνεται στη διασπάθιση δημόσιου Δανεικού χρήματος, δίχως ένα βιώσιμο σχεδιασμό με δημιουργία αναγκαίων υποδομών και φορέων που να διασφαλίζουν τον αξιόπιστο έλεγχο των δαπανών.
Άκουγα με αποτροπιασμό τον υπουργό Εσωτερικών, που τυγχάνει κουμπάρος με την επικεφαλής της Γαλλικής ακροδεξιάς, να καγχάζει ότι πριν από αυτόν το κράτος δεν ήξερε ούτε πόσους υπαλλήλους έχει ούτε πόσα χρήματα ξοδεύει. Φάνηκε επικοινωνιακά, δήθεν ότι η καταγραφή, είναι έργο της κυβέρνησης, ενώ πολύ εύκολα μπορεί να διαπιστωθεί ότι τόσο το μητρώο δημοσίων υπαλλήλων όσο και η ενιαία αρχή πληρωμών δημιουργήθηκαν με επιβολή της «τρόικας» το 2011!
Η μηχανογράφηση της δημόσιας διοίκησης είναι προβληματική και λειτουργεί σε όφελος τεχνοκρατικών εταιριών π.χ. στον τομέα υγείας συνυπάρχουν δυο «τυφλά» συστήματα, άλλο ισχύει για τον ΕΦΚΑ κι άλλο στους γιατρούς που συνταγογραφούν…
Ο Ισολογισμός του ελληνικού κράτους, ενώ πρέπει να παρέχεται επικαιροποιημένος με διαφάνεια, βάσει αξιόπιστων λογιστικών προτύπων στη διάθεση του λαού, διαπίστωσα ότι στην επίσημη ιστοσελίδα δεν εμφανίζει κανένα αποτέλεσμα…
Το δημόσιο χρέος, σύμφωνα με δηλώσεις «ειδικών» ξεπερνά τα 400 δισ. Ευρώ, δίχως να υπάρχει ούτε και γι’ αυτό έγκυρη ενημέρωση με σαφήνεια για τον πολίτη που θέλει να λάβει γνώση και να διακριβώσει την οικονομική κατάσταση της χώρας…
Όλος αυτός ο «αχταρμάς» καθιστά το υποτιθέμενο κράτος σε μια «αναμαζωξιά» που τροφοδοτεί κι ενισχύει τους πολιτικούς, παίζοντας «ερωτικό κρυφτό» με την κοινωνία οδηγώντας σε αδιέξοδο τους πολίτες. Ένας αριθμός συμβολικός, 3%, από έγκυρα επίσημα στατιστικά στοιχεία, αντικατοπτρίζει την αμείλικτη αλήθεια: κάθε χρόνο η Ελλάδα χάνει αυτό το ποσοστό από τον ενεργό νέο πληθυσμό που μεταφράζεται ότι ανά έτος αφανίζεται μια πόλη σαν το Ρέθυμνο!
Αν συνεχιστεί η φθίνουσα πορεία, νομοτελειακά, στο προσεχές μέλλον δεν θα υπάρχουμε. Δίχως να το καταλαβαίνουμε, ως μεταβατικό στάδιο, θα «ανεμογυροχαρτογυρίζουν» στα γραφεία αιτήματα υποθέσεων των αυτοχθόνων Ελλήνων ιθαγενών, ώσπου κάποτε, ίσως μας ανακηρύξουν «προστατευόμενο είδος».
Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις των «κουτόφραγκων», ενδεχομένως θα διορίζουν ξεροσταλιασμένους για καρέκλα εναπομείναντες Έλληνες, εθισμένους στο «αφροδισιακό» της προαιώνιας τάσης επιβολής εξουσίας.
Παρά τα ελλείμματα και τις αδυναμίες μας όμως, δεν τα έχουμε καταφέρει άσχημα έως τώρα. Υπάρχουν και χειρότερα κι η ελπίδα είναι αστείρευτη πηγή που μας τροφοδοτεί με δύναμη να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο κόσμο. Αγναντεύοντας τη θάλασσα, αποπνέει ένα πανίσχυρο υγιή «αφροδισιακό», που συνθλίβει την ανθρώπινη ματαιοδοξία, συμβολίζοντας ως σημείο αναφοράς της Ελλάδας, την απέραντη οικουμενικότητα κι υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ωραία!
