Ας δεχτούμε ότι η κοινωνία μας, σε κάθε κράτος, μοιάζει με ένα δέντρο με πολλά κλαδιά στον κορμό της και με πολλά φύλλα ή/ και με αρκετούς καρπούς στο κάθε κλαδί εάν έχουμε να κάνουμε με οπωροφόρο δέντρο.
Εάν το φροντίζεις με προσοχή και αγάπη το δέντρο, θα σου δώσει υγιείς και εύγευστους καρπούς. Εάν, όμως, παραμελήσεις τη φροντίδα του, ίσως γεμίσει παράσιτα γύρω του, τα οποία δεν θα το αφήσουν ν’ αναπτυχθεί σωστά ή θα το σπρώξουν να μας δώσει σάπιους και άνοστους καρπούς.
Τόσο η υγιής ανάπτυξη ενός δέντρου όσο και η σαπίλα του είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού και η δεύτερη μόνον αν εντοπιστεί νωρίς δύναται ν’ αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Τα παράσιτα, ιδίως όσα οδηγούν στο σάπισμα ένα δέντρο, εμφανίζονται αθόρυβα στην αρχή και το ίδιο αθόρυβα εξελίσσονται συν τω χρόνω εωσού θελήσουν να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στο δέντρο μας και τότε κάνουν θορυβώδη και αισθητή την παρουσία τους. Είναι συνήθως ή θαμνώδη αγριόχορτα ή κολλώδη αναρριχώμενα φυτά ή κάποια ζωύφια και έντομα που παρασιτούν σε βάρος των δέντρων.
Πολλές φορές, βέβαια, κάποιοι δήθεν κηπουροί με τα ζιζανιοκτόνα εσκεμμένα δεν προσπαθούν να εξολοθρεύσουν μόνον τα παράσιτα, αλλά και κάποια από τα λοιπά υγιή μέρη του δέντρου, τα οποία, κατά τη γνώμη τους, είναι ενοχλητικά σε ό,τι αυτοί θα ήθελαν για την ανάπτυξη του δέντρου τους.
Καθώς, όπως προαναφέρθηκε, μια κοινωνία μοιάζει με δέντρο, η πλουτοκρατία σε μιαν κοινωνία και οι φορείς της είναι, θαρρώ, εκείνοι που, ανερυθρίαστα και με αναίδεια, παίζουν τον ρόλο των παρασίτων, που, δρώντας όπως ακριβώς εκείνα, την οδηγούν βαθμηδόν στη διαφθορά. Όσο κι αν αποπειρώνται πολλοί, σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, μηχανισμοί να καθαρίσουν και να εξωραΐσουν τα κλαδιά και τους καρπούς του παγκόσμιου καπιταλισμού, δεν μπορούν να κρύψουν το μεγάλο μόλυσμα και το σάπισμα που αναδύονται από τους ίδιους και τα οποία προσβάλλουν θανατηφόρα τις κοινωνίες μας. Συχνά, μάλιστα, τα μέτρα που λαμβάνουν οι ίδιοι στις περιπτώσεις διαφθοράς και σκανδάλων αποσκοπούν μονάχα στο να συρρικνώνονται ή και να καταργούνται παροχές προς τον λαό, για να παίρνονται ακόμη πιο αντιδραστικά μέτρα περιορισμού ή καταπάτησης των δικαιωμάτων των πολιτών.
Τι παρατηρούμε, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια στις σύγχρονες κοινωνίες; Η υπερσυγκέντρωση του πλούτου και της οικονομικής δύναμης σε διεθνή κλίμακα, οι κρατικές και διακρατικές προσπάθειες των οικονομικά δυνατών και πολιτικά ισχυρών να μετακυλήσουν στους λαούς την κρίση τους και οι αθέμιτοι κάθε είδους ανταγωνισμοί τους οδηγούν στη σήψη σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες του καιρού μας. Θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει συχνά πως όταν και όπου εμπλέκονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι σύνηθες και καθόλου δυσερμήνευτο ορισμένοι να χρησιμοποιούν μη θεμιτούς τρόπους για να τα εξυπηρετήσουν και ότι η δήθεν καταπολέμηση της διαφθοράς σε παγκόσμιο επίπεδο αξιοποιείται όλο και περισσότερο ως πρόσχημα και μοχλός από τους δυνατούς για τη διείσδυση στα οικονομικά και την επέμβαση στην πολιτική ζωή ασθενέστερων χωρών.
Καταλήγοντας, λοιπόν, ένα σας γράψω: Το δέντρο με τους καρπούς του και τα μάτια σας! Αν το αφήσουμε να σαπίσει ολόκληρο, χαθήκαμε!
