Η δημοκρατία του μεσοπολέμου ανακηρύχτηκε στις 25.03.1924 όταν καταργήθηκε με ψήφισμα της Δ’ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης η μοναρχία από την κυβέρνηση Αλ. Παπαναστασίου, αλλά με τη λαϊκή ψήφο (70%) σε δημοψήφισμα της 13ης του Απρίλη την ίδια χρονιά έγινε το πολίτευμα του ελληνικού κράτους.
Έτσι θεωρούμε σωστό να τιμάται η 13η Απριλίου ως ημέρα της ελληνικής δημοκρατίας εκείνης.
Βέβαια, όπως ξέρουν οι φιλίστορες, η δημοκρατία του μεσοπολέμου υπό τη βαριά σκιά της προηγηθείσης (καλοκαίρι 1922) μικρασιατικής τραγωδίας και με νωπό ακόμη τον εθνικό διχασμό (1915-17) είχε γυάλινα πόδια, πολιτική – παρά την επιστροφή του Ελ. Βενιζέλου στην εξουσία (και με παντοδύναμη πρωθυπουργία 1928- 32) – αστάθεια λόγω της πολυδιάσπασης τόσο της βενιζελικής όσο και της αντιβενιζελικής (από τους βασιλόφρονες ως τους νεοεμφανιζόμενους κομμουνιστές) παράταξης και συχνή ανάμειξη του στρατού στα πολιτικά.
Κλυδωνιζόμενη διαρκώς, έζησε ως τις 10.10.1935, που ανατράπηκε από το πραξικόπημα φίλων προς το στρατηγό Γ. Κονδύλη στρατιωτικών. Έτσι, θα ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για την επάνοδο του βασιλιά Γεωργίου του 2ου στο θρόνο και για τον Ιωάννη Μεταξά και τη δικτατορία του της 4ης Αυγούστου του 1936.
Πηγή: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους – Τόμος ΙΕ’ – «Νεώτερος Ελληνισμός από 1913 έως 1941». Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα, Δεκέμβριος 2008.
