Ο λόγος μας ως πολίτες – μέλη ενός οργανωμένου και ευνοούμενου κοινωνικού συνόλου, εάν θέλουμε ν’ ακουγόμαστε στα κέντρα λήψης αποφάσεων και να μας παίρνουν σοβαρά υπόψη οι κρατούντες, δεν πρέπει να είναι σου-ξου-μου.
Δεν πρέπει να μοιάζει έτοιμος να το βάλει στα πόδια στα δύσκολα, φυγόπονος ή να υποχωρεί και να υποτάσσεται, φοβισμένος στο δίκαιο της γροθιάς των δυνατών. Μήτε να συμβιβάζεται δουλοπρεπής με τα ψίχουλα που του πετάνε οι κάθε λογής επιτήδειοι.
Στον αντίποδα, να ‘ναι πρέπει πάντα δυνατός, σοβαρός, στιβαρός και με επιχειρήματα γερά και αδιάσειστα, βγαλμένα από τον λαό για τον λαό.
Συνάμα, να στέκεται ανυποχώρητος και αλύγιστος κατά της ψευτιάς και της αδικίας, εναντίον της πανουργίας και της κάθε είδους εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Και τότε, ο λόγος θα μας φέρνει όλους κοντά και τους καθημερινούς αγώνες μας για ένα καλύτερο παρόν και ένα πιο ανθρώπινο μεθαύριο πλησιέστερα στην επιτυχία…
