Ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που όλο έπεφτε και πάλι σηκωνόταν για να ξαναπέσει έπειτα από λίγο και να κοκκινίσει από ντροπή…. Αγαπημένη κόρη παιδικής μου φίλης έχει μείνει χαραγμένη η εικόνα της στη μνήμη μου να μεγαλώνει όμορφα και γλυκά όπως όλα τα αγαπημένα παιδιά των γονιών τους… με πούπουλα και χρυσόσκονη.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πρώτα βήματα της μικρής Βάνας Πουλή που ολόκληρη κοπέλα πια άνοιξε για τα καλά τα φτεράκια της, τα πασπαλισμένα από πούλιες και αστερόσκονη. Ευαίσθητη και δημιουργική έδειξε από νωρίς τις ευαισθησίες της στον άνθρωπο και ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά.
Δεν της αρκούσε το πτυχίο της Φιλοσοφικής. Η γλυκιά Βάνα, ήθελε να δημιουργήσει κι άλλα όμορφα πράγματα, πάντα με γνώμονα την προσφορά σε παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες. Έτσι αφού ολοκλήρωσε και τις μεταπτυχιακές της σπουδές ήθελε να εντρυφήσει και στη νοηματική γλώσσα ελπίζοντας έτσι ότι θα ερχόταν πιο κοντά στις παιδικές εκείνες ψυχούλες που δεν είναι σε θέση να ακούσουν τα όμορφα παραμύθια της. Βλέπετε είχε ήδη ανάψει η φλόγα μέσα της, εκείνη της πιο όμορφης παραμυθούς που σε ταξιδεύει με τη γλυκύτητα των λόγων και της ζεστής χροιάς της φωνής της.
Κάπως έτσι γεννήθηκε το πρώτο της «παιδί» που το έλεγαν: «Η Ωμέγαάλφα… μια φορά κι έναν καιρό». Ένα υπέροχο παραμύθι που μέσα από αυτό, όλες οι παιδικές ψυχούλες μαθαίνουν για τη διαφορετικότητα των ανθρώπων και το πώς μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους όταν υπάρχει Αγάπη χωρίς όρια-σύνορα.
Η παρουσίαση του βιβλίου της πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στην κατάμεστη αίθουσα του Κέντρου Νέων, όπου οι ψυχές όλων μας, μικρών και μεγάλων γλύκαναν από τη ζεστασιά της φωνής και τη δροσιά των λόγων και των κινήσεων της Βάνας και της επίσης ταλαντούχας φίλης της, Δήμητρας Τάσσου.
Όλη η παρουσίαση στη νοηματική γλώσσα άγγιζε μικρούς και μεγάλους με τρόπο άμεσο, αβίαστο και παραμυθένιο.
Φαίνεται ότι κάποιες ψυχές είναι γεννημένες για να αγγίζουν άλλες…
Με απίστευτα παραστατικό και χαριτωμένο τρόπο ζωντάνεψαν μια μια οι χώρες της Ωμέγα Άλφα. Μικροί και μεγάλοι συμμετείχαν διαδραστικά στην εξέλιξη της παρουσίασης. Αλλά πιο πολύ το διασκέδασαν οι φανταστικοί ήρωες των χωρών της Ωμέγα Άλφα. «Οι κάτοικοι της Ψ που όλο ψιθύριζαν, που δεν έλεγαν ποτέ ψέματα και φορούσαν μόνο ψάθινα καπέλα… Οι κάτοικοι της Ρ που ήταν ρομαντικοί και όλο έστελναν ραβασάκια και έδιναν ραντεβού μόνο σε ρεστοράν… Εκείνοι της Γ που γαργαλιόντουσαν και γελούσαν συνεχώς…της Β που όλο έβρεχε και βροντούσε και εκείνοι βαριόντουσαν …της Α που ήταν πάντα αγχωμένοι, αργοπορημένοι και αναποφάσιστοι, ενώ η χώρα της Η ήταν ηλιόλουστη, και οι κάτοικοι χάζευαν το ηλιοβασίλεμα, τρώγοντας ηλιόσπορους και κάνοντας ηλιοθεραπεία».
Ένα μικρό δείγμα ήταν το παραπάνω της πανέξυπνης ιδέας της συγγραφέως να ζωντανέψει τόσο τα γράμματα της Αλφάβητα, ώστε να τα εντυπωθούν όσο καλύτερα γίνεται οι παιδικές ψυχούλες και αυτές που ακούν αλλά και οι άλλες με τις κάποιες ιδιαιτερότητες.
Η ώρα πέρασε τόσο γρήγορα και οι ψυχές όλων μας μαλάκωσαν τόσο, που έγιναν σαν παιδική πλαστελίνη που ζύμωσε τη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα της αίθουσας με εκείνη την παιδιάστικη ανεμελιά και ενθουσιασμό.
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω ιδιαίτερα το πλάσμα αυτό που αξιοποίησε στο έπακρο τις αξίες που της χάρισαν οι άξιοι γονείς της.
Βάνα μου σ’ ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις σ’ αυτό τον κόσμο για να φωτίζεις τις ψυχές των μικρών παιδιών, έτσι όπως μόνο εσύ γνωρίζεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο.
Θέλω λοιπόν να σου φωνάξω ένα μεγάλο «Ζήτω», σαν γνήσια κάτοικος της χώρας του Ζ που όλοι φορούσαν ζωηρά χρώματα και ζωγράφιζαν όμορφες ζωγραφιές και ήταν πολύ ζωηροί, αφού αγαπούσαν τόσο τη Ζωή όπως κι εσύ…
