Το κοινό αποθέωσε τον Νίκο Σκλαβάκη που επέστρεψε στο θεατρικό σανίδι
Αυτός ο καλλιτέχνης μας έχει συνηθίσει να «βουτάει» στα βαθειά. Στον Γιάννη Περογαμβράκη αναφέρομαι που με το «Μικρό Θέατρο» του έχει γράψει ιστορία στην τοπική θεατρική σκηνή.
Και δεν με επηρεάζει, στη γνώμη που έχω γι’ αυτόν, η μακρόχρονη συνεργασία μου γιατί έχει λάβει μέρος σε αρκετές μου παραγωγές δεκαετίας του 90, αλλά η φαντασία του και τα περίφημα σκηνοθετικά του ευρήματα σε δύσκολες σκηνές.
Αυτή τη φορά επέλεξε να παρουσιάσει «Τα Παντρολογήματα» του Νικολάι Γκόγκολ κι ο λόγος που αποφάσισα να παρακολουθήσω την παράσταση παρά την κούραση μιας δύσκολης μέρας ήταν η χαρά να ξαναχειροκροτήσω τον σπουδαίο μας Νίκο Σκλαβάκη που επέστρεψε στο θεατρικό σανίδι μετά από παρέλευση περίπου δυο δεκαετιών.
Η σοφή ρήση του λαού μας «Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» επιβεβαιώθηκε από το άνοιγμα κιόλας της αυλαίας με τη μαγευτική φωνή του υπέροχου Μιχάλη Βόλακα στο παραδοσιακό ρώσικο τραγούδι «Ochi Chyornye».
Κι αφού απολαύσαμε αυτή την υπέροχη ερμηνεία άρχισε το έργο να μας κερδίζει από την πρώτη ατάκα. Κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας αν ισχυριστούμε ότι το συγκεκριμένο αυτό θεατρικό του Γκόγκολ δεν είναι και από τα καλύτερα του ρωσικού δραματολογίου. Ιδιαίτερα η πρώτη πράξη είναι αρκετά φλύαρη και ανούσια. Ήταν οφείλουμε να λέμε στο εξής γιατί με Μιχάλη Βόλακα και Νίκο Δασκαλάκη ήταν σαν να παρακολουθούσες κάτι εντελώς διαφορετικό.
Μα τι απόλαυση να τους ακούς και πόσο δουλεμένες οι φωνές τους Εξαιρετική άρθρωση, τέλεια κίνηση και «δεμένο» ντουέτο έτσι που δεν ενόχλησε καθόλου το ανιαρό της υπόθεσης. Άμα έχεις κότσια πάνω στη σκηνή και μια κίνηση ακόμα μπορεί να ξεσηκώσει τον θεατή.
Κι ήρθε η σειρά της Γιάννα Παγιαβλή. Μα τι καρατερίστα απολαύσαμε. Θεέ μου. Μου θύμισε έντονα την Ελένη Χαλκούση όταν τη θαύμαζα στη σκηνή του Εθνικού.
Από εκεί και μετά ήρθε να μας απογειώσει ο Costantino Costa, ένας χείμαρρος υποκριτικής δεξιοτεχνίας υψηλών απαιτήσεων. Γνωρίζω καλά τον αγαπητό φίλο από συνεργασίες με τον Μπάμπη Πραματευτάκη. Αυτό που είδα όμως ούτε που το φανταζόμουνα.
Ο Costantino έχει αποδειχτεί ερμηνευτής επιπέδου, της παλιάς σχολής που σε κάθε ατάκα έπρεπε να καταθέσει ψυχή ο καλλιτέχνης. Κι έτσι δημιουργήθηκε η μαγεία του θεάτρου. Δεν κάνεις τέχνη «λέγοντας» απλά τον ρόλο σου. Είχε τόσο δυναμική παρουσία ο εκλεκτός μας συμπολίτης που σου έκοβε την ανάσα ιδιαίτερα στις δύσκολες σκηνές.
Παλιά γνώριμη η Βιβή Χατζηκωτούλα. Πόσο θα ήθελα να τη δω και σε άλλο έργο Ρώσου δημιουργού. Έχει ένα μοναδικό τρόπο να ενσαρκώνει τον ρόλο μιας θείας που πασχίζει με το ποτό να θεραπεύσει την ανία της, αλλά παράλληλα πρέπει να παντρέψει και την ανιψιά της. Ένας χαρακτηριστικός τύπος «Ρωσίδας» μεσοαστής με όλα τα προβλήματα της γυναίκας που δεν περιμένει ιδιαίτερη περίπτωση ευτυχίας στη ζωή της. Η Σοφία Σταθάκη με εξαιρετική επίσης φωνή ανταποκρίθηκε με απόλυτη συνέπεια στις σκηνοθετικές απόψεις του Γιάννη Περογαμβράκη κι ήτα ν μια εξαιρετικά χαριτωμένη παρουσία στη σκηνή.
Κι ερχόμαστε στους γαμπρούς Νίκο Μαύρο, Τάσο Μιχαηλίδη που μας καθήλωσαν με την τεχνική τους στην υποστήριξη του ρόλου τους. Κι αυτό αποδεικνύεται από την αποδοχή του κοινού που έβλεπε εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες σε σκηνές που απειλούσε να επισκιάσει κάποιος χαρακτήρας τον άλλο. Καθένας ξεχωριστά μας κέρδισε την εκτίμηση που φάνηκε στο χειροκρότημά μας.
Μέχρι που βγήκε στη σκηνή ο Νίκος Σκλαβάκης. Θα περάσει καιρός χωρίς να ξεκαρδιζόμαστε εκ νέου στη θύμηση της ερμηνείας του. Ήταν «μοναδικός, καταπληκτικός». Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης που δεν θέλουμε να χάσουμε ξανά. Το θέατρο τον χρειάζεται. Ας μας ξαναθυμίσει και πάλι εκείνους τους περίφημους χαρακτήρες στα έργα του Μολιέρου αλλά και τους τόσο οικείους στα έργα των θεατρικών συγγραφέων που κατά κόρον απολαμβάναμε στη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Ποιος αλήθεια από τους παλιούς μπορεί να ξεχάσει Νίκο Σκλαβάκη και Μανόλη Καραταράκη, στο «Τάβλι» το γνωστό μονόπρακτο του Δημήτρη Κεχαΐδη, που είχαμε παρακολουθήσει στον χώρο δίπλα στο μέγαρο της τότε Νομαρχίας.
Συνιστούμε θερμά την παράσταση με τα «Παντρολογήματα» του Γκόγκολ στο «Σπίτι του Πολιτισμού» που θα διαρκέσουν μέχρι 17 Δεκεμβρίου με ώρα έναρξης 21.00.
Είναι όπως προαναφέραμε σε σκηνοθεσία Γιάννη Περογαμβράκη.
Σκηνογραφία και Ενδυματολογική επιμέλεια: Κάλλης Καραδάκη.
Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ.
Προπώληση εισιτηρίων: Οπτικά Costa Costa, Γερακάρη 41, Ρέθυμνο 741 31.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6947303696.
Ευχαριστούμε το «Μικρό Θέατρο» για την υπέροχη δουλειά που μας παρουσίασε και θα περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη.
