Της ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΑΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗ*
Επιτέλους ξανά μαζί σε κοινές δράσεις! Μετά από την επικοινωνία μας με τον υπεύθυνο της Δομής Ασυνόδευτων παιδιών στα Ανώγεια, Μάνο Χαιρέτη, για τα χαλάκια προσευχής, οι συζητήσεις μας επεκτάθηκαν αναφορικά με τις ανάγκες των παιδιών που φιλοξενεί η Δομή.
Όσα μπορούσαν να φτιάξουν οι ηλικιωμένοι μας καλώς, όσα δε μπορούσαν σκεφτήκαμε τους παλιούς συνεργούς μας που δεν είναι άλλοι από τα… δασκάλια μας (έτσι έλεγαν τους μαθητές όταν οι ηλικιωμένοι ήταν μικρά παιδάκια).
Χωρίς να χάσουμε χρόνο ενημερώσαμε τον διευθυντή του 1ου δημοτικού σχολείου στο Πέραμα δήμου Μυλοποτάμου και του ζητήσαμε να συνεργαστούμε. Η ανταπόκριση ήταν άμεση, άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά.
– Με μεγάλη χαρά, μας είπε, θα χαρούμε κι εμείς.
Στείλαμε τον κατάλογο με τα πράγματα που μας ζητούσαν. Κάλτσες παντόφλες, οδοντόβουρτσες οδοντόπαστες, εσώρουχα, φούτερ φόρμες παπούτσια αθλητικά, ξυριστικά βούρτσες, και τους δώσαμε τον χρόνο να τα συγκεντρώσουν.
Σήμερα ήρθαν γεμάτα χαρά και περηφάνια μαζί με τον διευθυντή του σχολείου και τη δασκάλα τους τα παιδιά της Γ1 τάξης.
Έχουμε αναφέρει κι άλλη φορά την αλληλεπίδραση των μικρών παιδιών με τους ηλικιωμένους μας.
Τα παιδάκια δίνουν και ζωή με την παρουσία τους στους ηλικιωμένους μας. Ενώ οι ηλικιωμένοι μας δίνουν τρυφερότητα και τη σοφία τους στα παιδάκια μας. Έχουν ένα δικό τους ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας.
Αυτά τα παιδάκια ήταν η πρώτη φορά που ήρθαν γιατί τα δύο προηγούμενα χρόνια λόγω πανδημίας δεν επιτρέπονταν. Κι όμως ήρθαν σαν παλιοί γνώριμοι κάθισαν και κουβέντιασαν μαζί με τους ηλικιωμένους μας. Τους έκαναν ερωτήσεις και οι ηλικιωμένοι μας απαντούσαν με απίστευτη άνεση αντιμετωπίζοντας τα ισότιμους συνομιλητές. Ήταν μαγικό!
Το θέμα που πραγματεύτηκαν ήταν «η προσφυγιά». Ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι άλλωστε; Πράγματα για προσφυγοπούλα μάζεψαν!
Μα τι όμορφη συνάντηση ήταν αυτή!
Το επόμενο ραντεβού μας, είναι όταν θα πάμε να παραδώσουμε τα πράγματα στη Δομή πού τα φιλοξενεί στα Ανώγεια.
Ευχαριστούμε τους απίθανους ηλικιωμένους μας για το βιωματικό εργαστήριο που έκαναν στα παιδάκια μας.
Ευχαριστούμε τον διευθυντή του σχολείου κ. Γιάννη Βουμβουλάκη και τη δασκάλα κ. Μαρία Τσιλιοπούλου για τη δυνατότητα που δώσανε στους ηλικιωμένους μας να χαρούν τη συνέργεια αυτή με τα δισεγγονάκια τους και να τα κοινωνήσουν με τις αρχές και τις αξίες τους.
Γιατί τα παιδιά, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης σε όλες τις εποχές έχουν πάντα μα πάντα τις ίδιες ανάγκες…. γελάνε πεινάνε διψάνε χαίρονται φοβούνται, παίζουν, πονάνε, ζηλεύουν, παραπονιούνται πληγώνονται, θέλουν να παίζουν και να κάνουν ζαβολιές κι έχουν ανάγκη μεγάλη ανάγκη από φροντίδα και προστασία γιατί είναι ευάλωτα.
Δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για να τους τα εξασφαλίσουμε, όμως κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό!
*Η Εμμανουέλα Μαθιουδάκη είναι η υπεύθυνη της Δομής
