Τα τελευταία χρόνια, η επιδείνωση της κοινωνικής κρίσης στις χώρες που έχουν τις πιο ευπρόσβλητες οικονομίες κάνει την καθημερινή ζωή όλο και δυσκολότερη για τις οικογένειες, που αποτελούν τα κύρια θύματα της διαρκώς αυξανόμενης φτώχειας, ανεργίας και επισφαλούς και κακώς αμειβόμενης εργασίας και των επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία μεταδιδόμενων ασθενειών λόγω, κυρίως, της μόλυνσης του περιβάλλοντος.
Σε ό,τι αφορά την ελληνική κοινωνία, λοιπόν, το σύνολο των πολιτών νομίζω πως είναι καιρός επιτέλους να ξυπνήσει από το λήθαργο, να εμμένει στην κατάθεση νέων, ολοκληρωμένων, προτάσεων για τη δημόσια περίθαλψη και εκπαίδευση, την εξάλειψη της ανεργίας και της φτώχειας και της αισχροκέρδειας και να είναι αδιαπραγμάτευτο στον αγώνα για την αναβάθμιση των δύο πρώτων και την καταπολέμηση των τριών τελευταίων, γιατί μονάχα έτσι θα επέλθουν η αληθινή πολιτική ευταξία και η υλική προκοπή στον τόπο μας.
Ας λάβουμε ως δεδομένο ότι, άθελα των περισσότερων από εμάς, ορθώνονται καθημερινά αρκετά εμπόδια για να επιτευχθεί το κοινό καλό, όπως η ανισότητα των φύλων, η επακόλουθη της ανισοκατανομής των πόρων και των αγαθών και της ακρίβειας φτώχεια, η ρύπανση της ατμόσφαιρας, οι δυσκολογιάτρευτες αρρώστιες, η κακοποίηση των παιδιών, η παιδική εργασία και η εμπορία ανθρώπων.
Η ανακούφιση, όμως, της φτώχειας, η φροντίδα για την υγεία και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση πρέπει να έχουν ως γνώμονα το κοινό συμφέρον και όχι μονάχα μιας μερίδας πολιτών, των κοινωνικοοικονομικά Δυνατών. Επίσης, η μείωση της φτώχειας και η δημιουργία θέσεων εργασίας και η στήριξη των δομών της δημόσιας υγείας και της δημόσιας εκπαίδευσης είναι ζωτικά θέματα τα οποία δεν μπορούν να επιλυθούν με εκ του εξωτερικού εισαγόμενες εφήμερες «σοσιαλίζουσες» ή νεοφιλελεύθερες «λύσεις», πχ πρόσκαιρα επιδόματα στους πολίτες ή ελάφρυνση των χρεών τους και φοροαπαλλαγές στους εργοδότες.
Ως εκ τούτου θεωρώ πως είναι αναγκαίο και επιβεβλημένο για όσους επιθυμούν την πολιτική σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας να επιδιώκουν πρώτ’ απ’ όλα την έμπρακτη ενίσχυση της κοινωνικής περίθαλψης και πρόνοιας και την πραγματική ισχυροποίηση της λαϊκής παιδείας με ταυτόχρονη μείωση της φτώχειας, της ανεργίας και των κοινωνικών διαχωρισμών μεταξύ των πολιτών και πάταξη της αισχροκέρδειας.
Και αυτά θα επιτευχθούν, εάν η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα του πολίτη, η καταπολέμηση της διαφθοράς και η προστασία των δικαιωμάτων των καταναλωτών, των αγροτών, των υπαλλήλων, των γεωργών γίνουν από απατηλές προεκλογικές υποσχέσεις των πολιτικών καθημερινές, χειροπιαστές και ορατές, πράξεις όλων μας.
