Το 1960 το πρώτο καρναβάλι της Περιηγητικής Λέσχης με τη στήριξη και του Λυκείου Ελληνίδων
Δεκαετία του 1930 οι αποκριάτικες εκδηλώσεις στο Ρέθυμνο δεν έχουν να παρουσιάσουν κάτι το ιδιαίτερο. Εξαίρεση αποτελεί η παρέλαση Καρναβάλου στις 16 Μαρτίου 1932. Αναφέρει σχετικά η εφημερίδα «Τύπος»: «Εκείνο που ’δωσε μεγαλύτερο τόνο στη φετινή αποκριά ήταν η παρέλαση του καρνάβαλου.Από τις 2:00 μ.μ. ώρας, ο κόσμος είχε κατακλύσει την οδό Αρκαδίου και ανέμενε τη εμφάνισιν της Α.Μ του βασιλέως των μασκαράδων μετά της ακολουθίας του.
Στις 3.30 η μουσική του Δήμου η οποία είχε καταλάβει επίκαιρον θέσιν κάτωθι της Δημαρχίας αναγγέλλει την κάθοδον της παρελάσεως αμέσως δε, όλο το κύμα του κόσμου κινείται δια να ιδεί το μεγάλο Αφέντη των μασκαράδων που μέσα σε μια Fiat. Ανθοστολισμένη, σωστός μοντέρνος βασιλιάς καμαρωτός, καμαρωτός ερχότανε από το μεγάλο και απέραντο βασίλειό του, των μασκαράδων, για να χαιρετήσει εμάς τους απένταρους και «ατσίγαρους» Ρεθεμνιώτες όπως μας αποκάλεσε.
Η Αστυνομία είναι ανίκανη να συγκρατήσει τον ενθουσιασμένο πια κόσμο που με φασούλες, ρόβι και σερμπαντίνες προσπαθεί να εκδηλώσει την αγάπη και πίστη του σε αυτόν.
Ο Καρνάβαλος φθάνει κάτωθι της οικεία του κ. Αστρινού όπου ο Πρόεδρος του κομιτάτου του Καρνάβαλου κ. Ζορμπάκης τον υποδέχεται με κατάλληλη προσφώνηση, αυτός δε απήντησεν με μια πολύ όμορφη και έξυπνη αντιφώνηση.
Πίσω από τα αυτοκίνητα που φέρνουν τον σεπτόν Αρχιμασκαρά ακολουθούν οι σατυρικές παραστάσεις. Πρώτη και καλύτερη ξεχωρίζει εκείνη που σατιρίζει το εμπόριο του 1932 που πήρε και το πρώτο βραβείο, ύστερα ακολουθούν: Οι πληγές του Ρεθύμνου ή καλύτερα ο Ρεθεμνιώτικος Τύπος…Σωστές μα την αλήθεια… πληγές. Επίσης ο φωτισμός της πόλεώς μας με… λυχνάρια και ο μηχανικός του Δήμου ήσαν πολύ όμορφες και έξυπνες.
Κείνο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση σ’ όλο τον κόσμον ήταν κείνος από την παρέα που παρίστανε τας πληγάς της Ρεθύμνης, που κρατούσε την εφημερίδα μας και σατίριζε τον Διευθυντήν μας με το… μονόκλ. Επίσης η γριούλα ως «Κρητική Επιθεώρησης» πολύ επιτυχημένη.
Σε λίγο η παρέλασις του Καρνάβαλου λήγει και ο κόσμος μασκαρεμένος και αμασκάρωτος, όπως ήταν, ρίχτηκε με μεγάλο ενθουσιασμό να συνεχίσει το τρελό αποκριάτικο πανηγύρι στους δρόμους, στα σπίτια, στις ταβέρνες, και στο Μπαλ Μασκέ που έδινε το Λύκειο. Γενικό κέφι που επεκράτησε στις φετινές Αποκριές ήταν κάτι το ασυνήθιστο».
Στα 1934 η πόλη δεν ετοιμάζει τίποτα ιδιαίτερο τις Απόκριες. Και σύμφωνα με την εφημερίδα «Τύπος» (18 Φεβρουαρίου 1934) κάποιος Ρεθεμνιώτης, από τις γραφικές μορφές της πόλης αναλαμβάνει να σκορπίσει το κέφι με τη μοναδική παρουσία του.
Ήταν ο περίφημος καπετάν Ανδρέας Μουστάκιας, που με πρωτότυπη αμφίεση σκόρπισε το γέλιο περιοδεύοντας σε όλη την πόλη με αυτοσχεδιασμούς που προκαλούσαν θύελλα ευθυμίας. Γι’ αυτό και οι δραχμούλες έπεφταν πρόθυμα στο καπέλο του μοναδικού καρναβαλιστή που έβγαλε με τον τρόπο αυτό κι ένα καλό μεροκάματο.
Το πρώτο καρναβάλι της Περιηγητικής Λέσχης
Και ήρθε το πρώτο μεταπολεμικό Καρναβάλι να γράψει ιστορία στα αποκριάτικα δρώμενα.
Η ζωή μετά τον πόλεμο στο Ρέθυμνο είχε εκείνα τα σκούρα χρώματα που υποστηρίζουν εικόνες μεγάλης μιζέριας. Με τόσες εκατόμβες θυσίας ποιος να ‘χει κέφι για γλέντια και χαρές. Κι όμως σιγά-σιγά η νέα γενιά έβαλε σκοπό να αντιστρέψει το κλίμα.
Από την ανατολή της δεκαετίας του ’50 ομάδες νεαρών που είχαν «κτίσει» φιλίες ζωής, οργάνωναν βόλτες στην πόλη ξεσηκώνοντας τους πάντες με το κέφι και τα τραγούδια τους. Με τον καιρό είχαν κερδίσει και τη συμπάθεια των αστυνομικών, που παρά τις όποιες απαγορεύσεις έκαναν τα «στραβά» μάτια στη θέα των νεαρών ακόμα κι αν κυκλοφορούσαν με ντόμινα. Γιατί είναι γνωστό ότι κάποτε και οι μάσκες ήταν απαγορευτικές για τους νομοταγείς πολίτες.
Το Καρναβάλι του Ηρακλείου ήταν αγκάθι στη σκέψη των φιλοπρόοδων συμπολιτών, που αποτελούσαν και τον πυρήνα της Περιηγητικής Λέσχης. Το ιστορικό αυτό σωματείο είχε κάνει ήδη ένα πρώτο βήμα τουριστικής προβολής του νομού με τη Γιορτή Κρασιού. Γιατί να μην αναβιώσει το 1960 το Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι;
Ο πρόεδρος Κώστας Μανουράς τους μάζεψε όλους και τους παρουσίασε το σχέδιο με απόλυτη ειλικρίνεια. Θετικός επιστήμονας καθώς ήταν, άνθρωπος με συγκροτημένη σκέψη και μεθοδικός, ήθελε όλοι να έχουν επίγνωση του εγχειρήματος. Βοήθεια δεν θα υπήρχε από πουθενά και μοναδικά κεφάλαια θα ήταν η σύμπραξη όλων των καλλιτεχνικών δυνάμεων του τόπου σε ιδέες, σχεδιασμό και πάνω από όλα προσωπική εργασία.
Είναι άξιο αναφοράς ότι οι πάντες χειροκρότησαν την ιδέα. Ακόμα και το Λύκειο Ελληνίδων που επιδίωκε πάντα να κρατά σε υψηλό επίπεδο κάθε του συμμετοχή δήλωσε πρώτο ότι είναι έτοιμο για συνεργασία από τις τάξεις του απλού στρατιώτη. Κι όταν ένα Λύκειο έδειχνε τόσο ενθουσιασμό φαντάζεστε πόσο άνετα ανταποκρίθηκαν οι υπόλοιποι.
Όσο για τις εφημερίδες φρόντισαν να ενθαρρύνουν την προσπάθεια. Οι εγκυρότερες πένες με πρώτη αυτού του Πολύβιου Τσάκωνα εκθείασαν την πρωτοβουλία.
Σαν ένας άνθρωπος οι Ρεθεμνιώτες αγκάλιασαν την Περιηγητική και μοίρασαν δουλειά. Οι καλλιτεχνικές φύσεις αποτελούσαν το επιτελείο που μοίραζε αρμοδιότητες στις ομάδες εργασίες. Άρματα, κεφάλες, όλα έγιναν από τα χέρια αυτών των εθελοντών που πάσχιζαν να δώσουν ένα χαμόγελο στην πόλη τους. Ο τοπικός τύπος φρόντιζε με ανάλογα δημοσιεύματα να κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον. Κι ένα καλαίσθητο πρόγραμμα μοιράστηκε στα κρητικά σωματεία του λεκανοπεδίου για να συμμετέχουν ενεργά, ενώ μέσω της Περιηγητικής Αθηνών έγινε η διοργάνωση γνωστή σε όλη την Ελλάδα.
Χαριτωμένες πινελιές από την όλη προετοιμασία μας δίνουν τα χρονογραφήματα του Παύλου Κεδραίου (Χάρη Σαριδάκη). Ιδιαίτερα εντυπωσιάζουν τα ευτράπελα με πρωταγωνιστές απλούς ανθρώπους. Μια γριούλα για παράδειγμα ακούγοντας για άρματα έσπευσε να κάνει τον σταυρό της: «Για το Θεό παιδιά μου, έλεγε. Τι τα θέλετε τα άρματα. Αυτά μόνο συμφορές φέρνουν…».
Σε μια γειτονιά πάλι, ξέσπασε καυγάς, με σασπένς ανελέητο …μαλλιοτράβηγμα, εξαιτίας της διαφωνίας δυο εντελώς άσχετων με τη διοργάνωση γυναικών που ήθελαν τα άρματα να περάσουν οπωσδήποτε από το στενό τους. Κι ας μη χωρούσαν ούτε δυο άνθρωποι να περάσουν από κει όχι κοτζάμ άρμα.
Αυτό που αξίζει να τονιστεί είναι ότι εκείνη την εποχή ο απλός λαός δεν είχε τα σημερινά μέσα ενημέρωσης και στη φαντασία ιδίως των παιδιών το Καρναβάλι έπαιρνε υπερφυσικές διαστάσεις. Δεν είχαν ευκαιρία να δουν άλλη τέτοια παρέλαση. Πώς να ήταν άραγε; Οι γηραιότεροι πάντως που έζησαν τα πρώτα καρναβάλια είχαν να πουν ενδιαφέροντα πράγματα που ξεσήκωναν τη φαντασία. Κι έτσι η προσδοκία για το αποκριάτικο υπερθέαμα γινόταν όλο και μεγαλύτερη.
Για είκοσι μέρες τα μέλη της Περιηγητικής Λέσχης δεν είχαν σηκώσει κεφάλι για να παρουσιάσουν το Καρναβάλι. Ευτυχώς όμως ο κόπος τους ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα με την αναγνώριση του μόχθου τους. Όπου τους έβλεπε κόσμος είχε να λέει: «Μωρέ μπράβο. Πότε καταφέρατε να κάνετε όλα τουτανά που είδαμε;».
Τα παιδιά δεν είχαν άλλο θέμα συζήτησης. Στερημένα από τις εμπειρίες που προσφέρει στα σημερινά η τεχνολογία έβλεπαν τα άρματα και δεν πίστευαν στα μάτια τους. Το θέαμα που είχαν δει ξεπερνούσε κάθε προσδοκία. Οι μικρομαγαζάτορες επίσης έτριβαν τα χέρια τους από χαρά. Μα 3.000 κόσμος είχε έρθει στο Ρέθυμνο .«Αχ γιατί να μην έχουμε Καρναβάλι κάθε μέρα…».
Οι εφημερίδες έγραφαν συνέχεια για την επιτυχία του θεσμού. Βέβαια δεν έλειψαν και οι αιώνιοι γκρινιάρηδες που έκαναν κριτική εκ του ασφαλούς χωρίς να ξέρουν τι θα πει μόχθος για να προβάλεις την πόλη σου. Αυτούς αποστόμωνε κάθε Ρεθεμνιώτης που πίστευε στο Ρέθυμνο και στο ανθρώπινο δυναμικό του.
Ενθουσιασμός με την επιτυχία
Αναμφισβήτητα η επιτυχία της όλης διοργάνωσης εξασφαλίστηκε από δυο βασικούς παράγοντες. Την αισθητική των αρμάτων, που αν και κατασκευάστηκαν σε ελάχιστο χρόνο, χωρίς τα μέσα που προσφέρει η εποχή μας, με καθαρά χειρονακτική εργασία καθόλου εύκολη αν προσέξουμε τις τεράστιες διαστάσεις κάθε άρματος και την σατιρική διάθεση σε κάθε θέμα έτσι που να προκαλεί το αβίαστο γέλιο. Ήταν και οι περιφερόμενοι μασκαράδες που με τις πλάκες που σκάρωναν έκλεβαν την παράσταση. Χαρακτηριστική περίπτωση ο αξέχαστος Μάρκος Γιουμπάκης. Άνθρωπος γεμάτος μπρίο και αστείρευτο χιούμορ.
Τα παιδιά είχαν ενθουσιαστεί με το άρμα της Χιονάτης που είχε αναλάβει το Λύκειο Ελληνίδων με εντυπωσιακές παρουσίες την Ρούσα Λίτινα και τους μαθητές της. Στο ίδιο άρμα συμμετείχαν ως νάνοι η Φέφη και ο Μιχάλης Βαλαρής.
Ο Γιώργος Δεληγιώργης είχε χρηματοδοτήσει το άρμα του Μπάμπη Πραματευτάκη «Χελώνα – Πολιτισμός» για να διαφημίσει και το στυλό «Τζόκερ» που είχε τότε πρωτοβγεί. Πρωτοβουλία όμως που άφησε παντελώς αδιάφορη την εταιρία, που τελικά δεν ανταποκρίθηκε στην υπόσχεση ότι θα γίνει χορηγός του Καρναβαλιού. Για τον αξέχαστο συμπολίτη όμως η αθέτηση αυτή της υπόσχεσης δεν προκάλεσε ούτε έκπληξη ούτε στενοχώρια. Εκείνος είχε κάνει το χρέος του απέναντι στην πόλη του. Κι αυτό μετρούσε.
Ανθρώπινο είναι να γίνονται και σφάλματα σ’ ένα ρεπορτάζ. Έτσι στα επόμενα φύλλα βλέπουμε μια διόρθωση σχετική με τα άρματα.Ο Ανδρέας Κούνουπας αναφερόταν σαν δημιουργός του άρματος «Άγριοι», ενώ ήταν κι αυτό έργο του Τάκη Αποστόλου. Ο αείμνηστος συμπολίτης σίγουρα θα μπέρδεψε τον συνάδελφο εξαιτίας της ακούραστης δράσης του. Όπου συνεργείο κι αυτός, ξοδεύοντας τον χρόνο του ισότιμα για να διευκολύνει κάθε ομάδα. Είχε ανακατευτεί σε όλες τις κατασκευές δουλεύοντας ακούραστα. Κάπου λοιπόν στο μαστόρεμα των «Άγριων» θα τον πέτυχε ο δημοσιογράφος κι έγραψε εκ παραδρομής το όνομά του στη θέση του δημιουργού.
Η οργανωτική επιτροπή λοιπόν στο δημοσίευμά της, λίγες μέρες μετά το Καρναβάλι, ευχαριστεί το δήμαρχο Στυλιανό Ψυχουντάκη και το δημοτικό συμβούλιο για την υλική και ηθική στήριξη της εκδήλωσης, τον νομάρχη και το Φρουραρχείο για τη συμπαράστασή τους, το ΑΚΙΠ και τον διοικητή του για την παραχώρηση της μπάντας του στόλου.
Επίσης δόθηκαν τα εύσημα στη χωροφυλακή για τα μέτρα τάξης που διευκόλυναν τους καρναβαλιστές στον τοπικό τύπο και το κρατικό ραδιόφωνο για τις αναφορές τους, στη μουσική του δήμου και τον Αρχιμουσικό Μπάμπη Πραματευτάκη, που πλαισίωσαν όλες τις αποκριάτικες εκδηλώσεις και την παρέλαση του Καρναβαλιού. Ευχαριστίες έλαβαν και οι Τεχνικές Σχολές, το Λύκειο Ελληνίδων Ρεθύμνου, ο Α.Ο. Ατρόμητος, οι αδελφοί Δεληγιώργη, ο Αντώνης Γιαχάκης που συμμετείχαν με δικά τους άρματα και συνέβαλαν στην επιτυχία του Καρναβαλιού, το Ωδείο Ρεθύμνου, τα αθλητικά σωματεία, ο τουριστικός σύνδεσμος, η οικοκυρική σχολή και η δημιουργός της Ελένη Παπαδογιάννη και φυσικά όλοι εκείνοι που μετέφεραν τα υλικά με δικά τους μέσα κι όσοι είχαν συμβάλει με τις προσωπικές τους εργασίες στην κατασκευή των αρμάτων.
Στον αστερισμό των επαίνων και των ευχαριστιών ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο με εκτενείς αναφορές και ψήφισμα. Και πώς να μην έρθει στο δημοτικό συμβούλιο το θέμα προς έκδοση ψηφίσματος. Χάρις στην Περιηγητική Λέσχη το Ρέθυμνο γνώρισε μέρες μεγαλείου. Δεν ήταν μικρό πράγμα αυτό. Ο πρόεδρος της Περιηγητικής Λέσχης, Κώστας Μανουράς, που δέχτηκε και τους περισσότερους επαίνους για την πρωτοβουλία του, ικανοποιήθηκε μεν από την ανταπόκριση αρχών, φορέων και κοινού, αλλά μεθοδικός όπως πάντα έσπευσε να βάλει σε πλαίσιο τις μελλοντικές σκέψεις για τη συνέχιση του θεσμού.
Συγκάλεσε λοιπόν ευρεία σύσκεψη που έγινε στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου τη Δευτέρα 7 Μαρτίου 1960. Επικράτησε από τα πρώτα λεπτά της συνάντησης μια εγκάρδια φιλική ατμόσφαιρα. Καθένας είχε και κάτι να αφηγηθεί που έδινε το μέγεθος της επιτυχίας, ενός άθλου που είχαν δικαίωμα οι πάντες στην πόλη.
Ο πρόεδρος της Περιηγητικής Λέσχης, Κώστας Μανουράς, ξεκίνησε τη διαδικασία με ένα απολογισμό όπου επισημάνθηκαν και όλες οι αδυναμίες, ώστε να μην παρουσιαστούν σε επόμενες διοργανώσεις. Ιδιαίτερα αναφέρθηκε η οικονομική συμβολή του δήμου αλλά και των άλλων χορηγών και ακολούθησε ένας εποικοδομητικός διάλογος που οδήγησε σε χρήσιμα συμπεράσματα και εμπνευσμένες προτάσεις.
Αμέσως μετά αποφασίστηκε από τους συμμετέχοντες στη σύσκεψη:
1) Να συσταθεί μόνιμη επιτροπή Καρναβάλου υπό την προεδρία του δημάρχου που θα είχε την ευθύνη της διοργάνωσης στο σύνολό της.
2) Η Περιηγητική Λέσχη να αποτελεί τον κορμό της οργάνωσης στις επόμενες γιορτές Καρνάβαλου.
3) Να γίνει η κατάλληλη διαφώτιση του κοινού και η ανάλογη διαφημιστική προβολή των εορτών στον Αθηναϊκό και Κρητικό Τύπο.
4) Να γίνει διάβημα στον ΕΟΤ για την οικονομική στήριξη του θεσμού.
Επειδή έμειναν κάποιες οικονομικές εκκρεμότητες και κανένας δεν ήθελε να οφείλει αποφασίστηκε να γίνει προβολή ταινίας στο ΡΕΞ με την συμβολή βέβαια του ιδιοκτήτη για να εξασφαλιστούν έσοδα που θα καλύψουν τα χρέη.
Με την ευκαιρία ο Κώστας Μανουράς δήλωσε ότι η Περιηγητική Λέσχη θα έδινε στο εξής το παρόν σε μεγάλες διοργανώσεις προς όφελος της πόλης και θα επιδίωκε το ερχόμενο καλοκαίρι να ενταχθεί στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Κρητικού Θεάτρου και το Ρέθυμνο.
Έτσι έκλεισε ο κύκλος του πρώτου εκείνου μεταπολεμικού καρναβαλιού που έδωσε τόση ζωή στην πόλη και καθιέρωσε την Περιηγητική Λέσχη στα σωματεία που συνέβαλαν στην εξέλιξη που ακολούθησε και στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου.
Καρναβάλι 1961
Από τα πιο επιτυχημένα καρναβάλια ήταν και αυτό του 1961 παρά το γεγονός ότι ο καιρός δεν ήταν καθόλου φιλικός.
Το άνοιγμα του Τριωδίου συνοδεύτηκε με την εμφάνιση μέρους αρμάτων που προκάλεσαν θύελλα ενθουσιασμού. Ο κόσμος αδιαφορώντας για την κακοκαιρία που απειλούσε τα πάντα βγήκε να χαρεί το θέαμα.
Το Σάββατο της Τυρινής δήλωσε πάλι την παρουσία του στην πόλη που αδημονούσε για γλέντι και ξεγνοιασιά, ένα ακόμα τμήμα της παρέλασης που έγινε την επομένη, τελευταία μέρα της Απόκριας, με το Ρέθυμνο να έχει ξεχυθεί στους δρόμους για να καμαρώσει το μόχθο τόσων ημερών από ανιδιοτελείς εργάτες του πολιτισμού.
Αυτή τη χρονιά και η τοπική κοινωνία είχε αφήσει στην άκρη κάθε ενδοιασμό και απολάμβανε το γεγονός με περισσότερη θέρμη. Δεν είχε καμιά σχέση με το «σφιγμένο» κοινό άλλων εποχών. Το Καρναβάλι είχε αρχίσει να κερδίζει οπαδούς, πρόθυμους να κλέψουν μια του χάρου σε ξέφρενο γλέντι. Ο πάγος είχε σπάσει.
Δεν αποκλείεται να συνετέλεσαν σ’ αυτό οι εθελοντές που ασχολούντο με τις κατασκευές. Με τον τρόπο τους είχαν πείσει για την αναγκαιότητα αυτών των εκδηλώσεων που έβγαζαν το Ρέθυμνο από την απομόνωση. Έτσι το Καρναβάλι έγινε υπόθεση όλων των Ρεθεμνιωτών και όχι μόνο.
Και στη δεύτερη διοργάνωση χιλιάδες επισκέπτες από Χανιά και Ηράκλειο ήρθαν να γιορτάσουν με τους Ρεθεμνιώτες. Ήταν μάλιστα τόσος ο κόσμος που ήρθε από όλη την Κρήτη, ώστε δεν υπήρχε μετά από λίγο ούτε κρεβάτι στα ξενοδοχεία, όσα βέβαια υπήρχαν εκείνη την εποχή. Και παρά το γεγονός ότι πολλοί αναγκάστηκαν να επιστρέψουν τη νύχτα στην πόλη τους χαλάλισαν τον κόπο για να μη χάσουν το μεγάλο αυτό πολιτιστικό δρώμενο.
Αφετηρία η Σοχώρα
Ας γυρίσουμε πάλι το χρόνο σε εκείνες τις απόκριες και ας φανταστούμε το πέρασμα της πομπής των αρμάτων με τη βοήθεια των ρεπορτάζ του τοπικού τύπου.
Κυριακή λοιπόν στις 3.30 το μεσημέρι ξεκίνησε η παρέλαση από τη Σοχώρα, που είχε εννοείται πλημμυρίσει από κόσμο. Το άρμα των ζαχαροπλαστών προηγείτο σκορπίζοντας στον κόσμο σοκολάτες και μπισκότα προς μεγάλη χαρά μικρών και μεγάλων.
Ακολουθούσε ο Βασιλιάς Καρνάβαλος κι αμέσως μετά η πανέμορφη βασίλισσα που αυτή τη φορά επέβαινε σε άρμα ομοίωμα τριαντάφυλλου. Την πλαισίωναν μασκαράδες με εντυπωσιακότερους αυτούς με τις κεφαλές που θεωρούμε ότι ήταν και σήμα κατατεθέν εκείνων των πρώτων καρναβαλικών εκδηλώσεων. Δεν ήταν μόνο τα άρματα που κέρδιζαν τις εντυπώσεις. Ήταν και οι μασκαράδες, ήταν εκείνοι οι περίφημοι Ρεθεμνιώτες που με το πηγαίο χιούμορ τους έδιναν το πρόσταγμα του κεφιού.
Έχουν να λένε οι παλιοί για τον Μάρκο το Γιουμπάκη που γύριζε με δοχείο νυκτός και με λουκάνικα προχωρούσε σε μια διαδικασία που προκαλούσε γέλια μέχρι δακρύων. Υπέροχος, ευρηματικός καρναβαλιστής, που έμεινε αλησμόνητος και για την συμμετοχή του στο Καρναβάλι εκτός βέβαια από την υπόλοιπη μεγάλη προσφορά του στην πόλη…
Υπήρχαν και κάποιοι άλλοι που μέχρι να τελειώσει το Καρναβάλι δεν έπαιρναν ανάσα. Ήταν τα μέλη της Περιηγητικής Λέσχης που ήθελαν να είναι όλα στην εντέλεια και να προλάβουν το απρόοπτο που θα απειλούσε την εκδήλωση.
Κώστας Μανουράς, Όλγα Δασκαλάκη, Βασίλης Παπαβασιλείου, Γιάννης Φωτόπουλος, Κώστας Καννάς και τόσοι άλλοι. Ανώνυμοι και επώνυμοι συμμετείχαν χωρίς να επιδιώκουν ατομική προβολή. Σαν ένας άνθρωπος πάσχιζαν για την προβολή της πόλης.
Το βράδυ γέμισαν ασφυκτικά οι αίθουσες τόσο του Λυκείου όσο και του Ωδείου, όπου είχαν προγραμματιστεί οι χοροί. Και το γλέντι κράτησε μέχρι το πρωί. Και τις δυο χοροεσπερίδες οργάνωσε η Περιηγητική Λέσχη. Ούτε και οι δυο αίθουσες έφτασαν όμως για να διασκεδάσει όλος ο κόσμος που θα το ήθελε. Έτσι ήταν πολλοί αυτοί που αναγκάστηκαν να φύγουν και να συνεχίσουν το γλέντι τους κάπου αλλού.
Το αφιέρωμά μας συνεχίζεται…
Οι φωτογραφίες είναι από τα αρχεία Οικογένειας Τζέτζου και Ευριδίκης Κούνουπα Τζιράκη.
