Του ΝΙΚΟΥ ΦΛΕΜΕΤΑΚΗ
Ήταν πρωί Σαββάτου της 26ης Οκτωβρίου του 1957 όταν ο Νίκος Καζαντζάκης εγκατέλειψε για πάντα την ανθρώπινη ζωή σε ηλικία 74 ετών. Ήταν ημέρα κατά την οποίαν ο μεγάλος και λαοφιλής Άγιος Δημήτριος τον κάλεσε μαζί του εκεί στην ουράνια πολιτεία. Γιατί και οι δύο υπήρξαν μάρτυρες της πνευματικής διδασκαλίας τους. Και οι δύο αναζητούσαν δια της πνευματικής εργασίας τους τον Θεό.
Σήμερα εξήντα πέντε (65) χρόνια από την μετάβασή του Νίκου Καζαντζάκη εκεί στην ουράνια πολιτεία και η όλη πνευματική του εργασία διαδίδεται καθημερινά σε όλο τον πλανήτη Γη.
Στον Πλανήτη, στην Ελλάδα, στην Κρήτη, στην πόλη μας υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει αενάως η άϋλη παρουσία του σοφού και παγκόσμιου συγγραφέα, του οποίου τα έργα και τα λόγια ήταν, είναι και θα είναι διαχρονικά και διασκορπισμένα στα πέρατα της οικουμένης, χωρίς ποτέ, μα ποτέ, να σταματήσουν να συζητούνται, να διαβάζονται και να διαλαλούνται.
Είναι παγκόσμιος συγγραφέας ο Νίκος Καζαντζάκης που σε όλη του τη ζωή εγύρευε τον Θεό, όπως και ο καθένας μας τον γυρεύει και ειδικά τη σημερινή εποχική περίοδο.
Τον εγύρευε και τον γυρεύουμε όλοι, να του πούμε,όπως εκτιμώ και οι πρόγονοί μας: «Θεέ μου μην μας αφήνεις μόνους, βοήθησέ μας γιατί εσύ μας έπλασες και σε εσένα ελπίζουμε στις δύσκολες αυτές ώρες, τις οποίες περνούμε, είτε αυτές λέγονται «πανδημία», είτε κρίσεις ενέργειας, είτε ακρίβειας, είτε «προκλήσεις των γειτόνων μας», είτε σεισμοί, είτε πλημμύρες, είτε πυρκαγιές, που καταπολεμούν την Ελλάδα μας.
Και ο Ν. Καζαντζάκης με αγωνία τον ζητούσε και τον εγύρευε να του πει μετά παρρησίας: «Θεέ μου εσύ ρίχνεις λάδι στη θάλασσα ……κι εκείνος ο κακομοίρης ο άνθρωπος σηκώνει τρικυμία. Μα…. Πότε επί τέλους θα σε καταλάβει;
«Άυλος είσαι μα εγώ σε θωρώ στη γαληνεμένη θάλασσα, στη τρικυμία,στην αστραπή, στη βροντή, στο σεισμό, στην πλημμύρα, στην πυρκαγιά, στον ήλιο όντε βγαίνει,μα και στη δύση όντε χάνεται, γιατί εσύ Θεέ μου του είπες: «Άνθρωπος αδύναμος είσαι!». Πυραμίδα ο άνθρωπος. Στη βάση της το κτήνος και στην κορφή της ο Θεός. Χρέος μας η ανηφόρα! προς τον Θεό…
Και τον άφησες μια νύχτα να ξεκουραστεί γιατί αύριο έχει να παλέψει με το θεριό της μέρας και εσύ ο Θεός! ξέρεις με τί κόπο θα προσπαθήσει ν ανέβει και με τι κόπο θα τρέξει για να τα βγάλει πέρα και να θρέψει τόσα στόματα απούχει στη κεφαλή του και τόσες άλλες αλαφρές ή βαριές χειρονακτικές δουλειές έχει να κάμει.
Ψάχνει επίσης ο παγκόσμιος συγγραφέας να τον βρει να του πει ακόμη: «Εσύ Θεέ μου κάνεις ότι μπορείς να σώσεις την Κρήτη μας, την Ελλάδα μας, τον άνθρωπο!
Και τα λέει, τα γράφει χρόνια τώρα, στα βιβλία του και προνοεί το μέλλον, γιατί γνωρίζει κάλλιστα την Ελληνική Ιστορία .Και μάλιστα στις ημέρες μας,με τις πολεμικές συρράξεις, τις σεισμικές δονήσεις, τις προκλητικές στάσεις των γειτόνων μας, άπου θωρούμε πως οι γείτονες μας εσηκώσανε μπαϊράκι, τα λόγια του συγγραφέα είναι πιο επίκαιρα παρά ποτέ και τα γνωρίζουν οι φίλοι γείτονες,αλλά δεν μπορούν να τα πιστέψουν.
Και τούτο γιατί ποτέ τους δεν χωνέψανε την πίστη, την αλήθεια, την αξία,τον πολιτισμό, την πνευματικότητα, τη ψυχική αντοχή και δύναμη του Έλληνα.
Και αυτό δεν είναι τωρινό γιατί ο Καζαντζάκης το έχει πει και το έχει γράψει στα βιβλία του χρόοοονια τώρα …..ειδικά στο βιβλίο του: «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» όταν ο πασάς με ψυχικό μένος αναφωνεί: «Ρωμιοί είναι αυτοί, ανάθεμά τους! Αν δεν μας τύχαιναν στη στράτα μας, θα ’χε φάει τώρα η Τουρκιά τον κόσμο!»
Αυτά τα λόγια του δικού τους ανθρώπου, αλλά παράλληλα και τα λόγια του Μαρτίνου Λούθηρου, ο οποίος πριν από 450 χρόνια είχε πει: «Οι Τούρκοι είναι ο λαός της οργής του Θεού, αγγίζουν και πειράζουν τις ψυχές των κυβερνώντων της Γείτονος χώρας και ορισμένοι, νεότεροι στρατιωτικοί στην ηλικία, αν δεν τα έχουν διαβάσει, ας ρίξουν μια ματιά στην ελληνική Ιστορία. Δεν θα τους κάνει κακό! Απεναντίας θα τους συνετίσει και θα αναλογιστούν την σοβαρότητα των λόγων αυτών».
…Αν ένας δικός τους συγγραφέας έλεγε γι αυτούς τα λόγια αυτά, θα έβαζαν ίσως λίγο μουσουλμανικό νερό στο νέκταρ, που πίνουν και θα ενθυμούντο αυτά που ο Τούρκος ηγέτη Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ είπε όταν ρωτήθηκε για την κατάσταση της Χώρας,που κυβερνούσε:
«Αν θέλετε να περιγράψω την κατάσταση στην Τουρκία με μία λέξη, θα έλεγα «καλή». Αν θέλετε με δύο λέξεις, θα έλεγα «όχι καλή».
Καλόν θα είναι λοιπόν οι Τούρκοι ιθύνοντες να λάβουν υπ όψιν τους τα λόγια του σοφού διαχρονικού συγγραφέα Ν Καζαντζάκη και του πρώην Τούρκου ηγέτη τους. Καλό θα τους κάνουν.
Η αναφορά μου αυτή είναι ένα μνημόσυνο για τα 65 χρόνια απουσίας του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα.
