Οι αξίες φαινομενικά μόνο, λόγω της ροπής τους προς το υπερφυσικό, δείχνουν να μη συνδέονται με τον αμιγώς υλικό, τον κόσμο της επιβίωσης. Στην πραγματικότητα όμως ο τελευταίος εξαρτάται άμεσα από εκείνες σε όλες τις διαστάσεις του, ποιοτικές και ποσοτικές.
Πώς συμβαίνει τώρα (και) στην Ελλάδα του σήμερα και οι αξίες παρακμάζουν και μια στυγνή οικονομολατρεία – οικονομία αχτύπητη και επιστήμη μέγιστη, μπροστά σου υποκλίνονται ζητιάνοι και παμμέγιστοι – διέπει τα πάντα (όπως καθαρά φάνηκε κατά τις πρόσφατες εκλογές, όπου μια δήλωση ενός στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης περί αυξήσεως των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών έφερε τα πάνω κάτω, συντελώντας κυριαρχικά στη δημιουργία ενός πρωτόγνωρου αποτελέσματος) είναι ερώτημα, του οποίου η απάντηση σε βάθος θα ήταν πράγματι ενδιαφέρουσα.
Αυτό που έρχεται αβίαστα στο νου σαν απόκριση είναι η έλλειψη παιδείας, νομοθεσίας και εφαρμογής αυτής. Ζητήματα, πάντως, που διακλαδώνονται σε πλάτος και βάθος.
Ενώ, αντίθετα, οι επιμέρους αξίες αποτελούν τις συνιστώσες αυτού που λέγεται «πολιτισμός», της απόδρασης από τον χώρο του ατομικού για εκείνον της ενότητας, που σε τελική ανάλυση είναι αυτός που εξασφαλίζει και τα επιμέρους άτομα.
Όμως, η παρακμή των αξιών είναι πασιφανής και αδιαμφισβήτητη. Έχουν μπει για τα καλά στο χρονοντούλαπο. Μόνο η οικονομία μένει στο προσκήνιο (μα και κείνη, παγιωμένα πλέον, άμεσα εξαρτημένη από τον δανεισμό). Απόδειξη, η κατακόρυφη αύξηση της εγκληματικότητας, σε μορφές μάλιστα που τρομάζουν.
Αδιαφιλονίκητη, λοιπόν, η γενικευμένη περιθωριοποίηση του κόσμου των αξιών στις μέρες μας, όπως περίτρανα προκύπτει και από την προεκλογική περίοδο που διανύσαμε: Μήπως βρέθηκε μία υποψήφια παράταξη να προτείνει κάποιο πρόγραμμα, ένα σχέδιο (προληπτικής) αντιμετώπισης της εγκληματικότητας μέσα από την ατραπό του πολιτισμού;
*Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι συγγραφέας
