Στην εποχή μας, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ως το πιο δύσκολο και το ιδανικό στη ζωή θεωρείται και είναι όσες φορές αλλάζουν όλα και ανά πάσα στιγμή να μένεις σταθερός στις αξίες σου και να αγωνίζεσαι για την υπεράσπισή τους και για το κοινό καλό.
Ταυτόχρονα, παρατηρώ τη συνήθεια κάποιων να μη συμμετέχουν εκούσια σε αγωνιστικές δραστηριότητες και απεργίες λες και δεν απειλούνται και τα δικά τους εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα ή να αδιαφορούν παντελώς για το κοινωνικό σύνολο, οσάκις οι κυβερνήσεις λαμβάνουν αντεργατικά ή αντιλαϊκά εν γένει μέτρα. Τούς προτείνω, λοιπόν, εάν – μαζί με την αγάπη για τα χρήματα που δεν χάνουν, λόγω της μη συμμετοχής στις απεργιακές κινητοποιήσεις – λατρεύουν και το να εργάζονται με φιλοτιμία και ευσυνειδησία όλον τον υπόλοιπο χρόνο και να παρέχουν αγόγγυστα κοινωφελείς υπηρεσίες, να κάνουν ένα βήμα μπροστά για να απαλλαγούν από τη νοσηρή τους αυτή συνήθεια, αν και πιστεύω ότι θα πισωπατήσουν …
Την ίδια στιγμή, νομίζω, η απομάκρυνση από τον Θεό, η αλαζονεία, η εγωλατρία και η υποκρισία είναι από τα ανθεκτικά στον χρόνο μειονεκτήματα μιας κοινωνίας. Μειονεκτήματα που τείνουν να εμποδίζουν τη φιλοτιμία, τον ανθρωπισμό και την ηθική και πνευματική ακεραιότητα να εμφανίζονται στην καθημερινή δημόσια και την ιδιωτική ανθρώπινη ζωή…
Έτσι, καταλήγοντας, σάς μεταφέρω την παιδιόθεν πεποίθησή μου ότι όποιος εξ ημών ψάχνει σκοπό και δύναμη για να ζήσει στους πολυποίκιλα δύσκολους τωόντι καιρούς μας και για να φτάσει ως την Ιθάκη του ο καθένας, ας μην πάψει ποτέ να ‘χει ακλόνητη πίστη στον Θεό και εμπιστοσύνη στην αγάπη την αγνή, την άδολη και την ανιδιοτελή μεταξύ των ανθρώπων και ως στήριγμα τη φωτοδότρια αλήθεια. Αυτές οι τρεις, η πίστη, η αγάπη και η αλήθεια, θα τον βοηθούν να βρίσκει πάντα ό,τι γυρεύει…
