Το κόσμημα της πολιτικής της Ε.Ε. που ήταν η Κοινή Γεωργική Πολιτική κινδυνεύει άμεσα από τις «πράξεις και παραλείψεις» που έχει επιδείξει η εκτελεστική εξουσία, δηλαδή η Κομισιόν. Στις οποίες πλήρως συνυπεύθυνο είναι και το συμβούλιο υπουργών, με την ανικανότητά του να δει και να εκτιμήσει την πολιτική ορθότερη λύση. Έτσι, εκτός της σημαντικής και διαρκούς υποβάθμισης της ουσίας της αγροτικής πολιτικής που ήταν η επάρκεια αγαθών, μετά τις καταστροφές του Β παγκόσμιου πολέμου, γινόμαστε μάρτυρες μιας διαρκούς μείωσης των δαπανών της πολιτικής αυτής. Τους λόγους που επέβαλαν αυτές τις μειώσεις θα παραθέσουμε στο παρόν σημείωμα.
Η Ε.Ε. δεν περνά και τις καλύτερες στιγμές της. Μέσα στην ανοησία της απόφασης, χωρίς σκέψη, για επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, γίναμε μάρτυρες μιας σειράς καταστροφικών αποτελεσμάτων, που δυστυχώς ήλθαν και μεγάλωσαν τις καταστροφές που προξένησε η τελευταία παγκόσμια πανδημία.
- Σοβαρές απώλειες παραγωγικών εγκαταστάσεων,
- Αυξημένοι ρυθμοί μιας εντεινόμενης ανεργίας,
- Χορήγηση σημαντικών ποσών στην Ουκρανία, που έπρεπε να εξοικονομηθούν.
Το τελευταίο αυτό σημείο έπαιξε ένα διπλό ρόλο στην όλη διαδικασία εξέλιξης της εφαρμογής κοινοτικών πολιτικών. Από το ένα μέρος πολιτικές όπως η ΚΓΠ έπρεπε να οδηγήσουν σε κινήσεις που ερμηνεύθηκαν ως «επανεθνικοποίηση» της πολιτικής αυτής. Όμως υπάρχει και το άλλο μέρος που λέει ότι στερήθηκε η Ευρώπη από 3 στρατηγικά προϊόντα, ως αποτέλεσμα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
- Η μείωση των εισαγωγών ρωσικού αερίου εκτίναξε τις τιμές ενέργειας στο έπακρον.
- Η αδυναμία προμήθειας πρώτων και τελικών υλών λιπασμάτων (όπου η Ρωσία είχε σημαντικό προβάδισμα).
- Η παραπαίουσα πλέον εφαρμογή της στρατηγικής εφοδιασμού και διαρκούς λειτουργίας της εφοδιαστικής αλυσίδας, με στρατηγικά σιτηρά μεγάλες περιοχές της Ασίας και της Αφρικής αποτελεί μια σοβαρή τροχοπέδη στην εξέλιξη της εφαρμογής των κοινοτικών πολιτικών.
Από τις μεγάλες κυβερνήσεις που επιβάλλουν τις πολιτικές τους, όπως ο άξονας Παρίσι – Βερολίνο, βλέπουμε μια τάση ακόμη περαιτέρω μείωσης της εμβέλειας (και άρα μέσω της χρηματοδότησης) της ΚΓΠ, ώστε η εξοικονόμηση πόρων να μπορέσει να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες συνδρομής μέχρι σήμερα στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία. Όμως οι κανονισμοί, οι οδηγίες και οι αποφάσεις της Κοινότητας δεν είναι εύκολο να μη λειτουργούν και έτσι, εφευρίσκεται ο δρόμος της μερικής επανεθνικοποίησης της ΚΓΠ, πράγμα που πλήττει ιδιαίτερα τα κράτη μέλη με ασθενείς προϋπολογισμούς, όπως είναι και η Ελλάδα. Για το λόγο αυτό αναφερόμαστε σε διαρκή βάση στις λάθος αποφάσεις των Ευρωπαίων ταγών, οι οποίοι δεν μπορούν, ή δεν ενδιαφέρονται να κατανοήσουν ότι οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί οδηγούν σε περαιτέρω επιδείνωση της ανάπτυξης της γεωργίας. Και οι εκτοξεύσεις των τιμών προς τα πάνω είναι πλέον μονόδρομος. Ή ακόμη και προάγγελος να περάσουν μέσα από τα κανάλια της καταστροφής οι μεταλλαγμένοι σπόροι της Μονσάντο, ώστε να παραδοθούν άνευ όρων και τα τελευταία μετερίζια των Ευρωπαίων αγροτών.
Το δύστυχο μέλλον των αγροτών, σε συνδυασμό με την φτωχοποίηση των καταναλωτών είναι γεγονός.
Έτσι, αρχίζουν να αυξάνονται οι τόνοι για τη λάθος πορεία που ακολουθεί η Κομισιόν. Ιδιαίτερα λόγω της φτωχοποίησης σημαντικών τμημάτων του πληθυσμού της Ε.Ε. Η ευρωβουλευτής και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Ευρώπης Οικολογίας – Πρασίνων (EELV) για τις ευρωπαϊκές εκλογές τον Ιούνιο του 2024, κυρία Marie Toussaint δηλώνει ότι «Η καταπολέμηση της φτώχειας πρέπει να γίνει η ραχοκοκαλιά της Ε.Ε.». Και συνεχίζει σημειώνοντας ότι πρέπει να γίνει κοινωνικός και περιβαλλοντικός αναπροσανατολισμός της Ευρώπης για μια περιβαλλοντική συνθήκη που καθιστά την προστασία της ζωής τον κανόνα των προτύπων δεσμευτικό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων.
Και η βασική χώρα που στηρίζει την ΚΓΠ, η Γαλλία, μόλις τον Ιανουάριο 2023 έθεσε σε ισχύ το γαλλικό εθνικό στρατηγικό σχέδιο (NSP) της νέας Κοινής Γεωργικής Πολιτικής (ΚΓΠ), και τώρα, λόγω κυρίως του ουκρανικού ζητήματος πρέπει να προβεί σε ιδιαίτερες αναπροσαρμογές.
Και ο λόγος πάλι για τις μεθόδους της Μονσάντο και του λόμπι που ασκεί η παγκόσμια επιρροή του γίγαντα αυτού και υποχρεώνει σε σκέψεις για υιοθέτηση νόμου που θα διαχωρίζει τα λόμπι από τα θεσμικά όργανα.
Ακόμη και οι οργανώσεις των νέων αγροτών μπήκαν στον καυγά μέσω του προέδρου του ευρωπαϊκού συνδικάτου για να τονίσουν ότι «Η ΚΑΠ δεν προωθεί την εγκατάσταση νέων», αλλά οι κριτικές δε σταματούν εδώ και πιάνουν ξεκάθαρα το θέμα της νομοθεσίας για τα φυτά που παράγονται με ορισμένες νέες γονιδιωματικές τεχνικές που δεν ανταποκρίνονται στα ιδεώδη των θεμελιωτών της Ε.Ε.
Στο χορό και τα ομοσπονδιακά κρατίδια που επιμένουν στον αναπροσανατολισμό της γεωργικής πολιτικής της Ε.Ε. γι’ αυτό και αρκετοί υπουργοί Γεωργίας ζήτησαν μια εκτεταμένη και θεμελιώδη μεταρρύθμιση της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής (ΚΓΠ) της Ε.Ε. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: να αφήσουν πίσω τους την ΚΑΠ με τις «άνευ όρων στρεμματικές πληρωμές» και αντ’ αυτού θα βασιζόταν στην αρχή της «πριμοδότησης κοινού καλού». Διάθεση που ερμηνεύεται ως ουσιαστική επανεθνικοποίηση της ΚΓΠ.
Η φον ντερ Λάιεν, ως βέρα Γερμανίδα σχεδιάζει να αλλάξει πορεία στη γεωργική πολιτική της Ε.Ε., όπως φάνηκε και στην ομιλία της στα μέσα Σεπτεμβρίου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτό το θέμα συνδέεται άμεσα και με την ένταξη της Ουκρανίας, που θα σημάνει αναπροσαρμογή των γεωργικών κονδυλίων της Ε.Ε., επιθυμία της Γερμανίας. Και δεν είναι τυχαίο που εντείνονται οι αρνήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, πράγμα που θα μας απασχολήσει στο επόμενο σημείωμά μας.
