Καλοδεχούμενη η Συγγνώμη
ως «κόρη» της Μεταμέλειας
και του Αυτοσεβασμού,
του Αυτοέλεγχου και
της Υπευθυνότητας
και προπαντός
της Γενναιότητας
και του Φιλότιμου,
αφού η ομολογία ενοχής
εκτός από ενέργεια τιμητική,
μπορεί να συνεπάγεται επιτίμια.
– Όχι ως «κόρη» Καιροσκοπισμού
και Υποκρισίας, Σκοπιμότητας
και παγερού Υπολογισμού
με στόχο τo ανέξοδο
«συγχωροχάρτι»!
* * *
Καλοδεχούμενη η Συγγνώμη
ως «μάνα» ηθικής αποστασιο –
ποίησης του θύτη ή των θυτών
απ’ τις κακές ενέργειές τους
ή και των απογόνων τους
απ’ τα προγονικά
«αμαρτήματα»!
Καλοδεχούμενη η Συγγνώμη
και ως «μάνα» της πρόληψης
ή διακοπής του φαύλου κύκλου
εκδίκησης και αντεκδίκησης!
* * *
Συγχώρεση όμως δε σημαίνει
και παραχώρηση των λόγων
και αιτίων της Συγγνώμης
στα τάρταρα της λήθης!
* * *
«Λυδία λίθος»
της αξιόπιστης Συγγνώμης
είναι η έμπρακτη επανόρθωση
ή η αποφυγή της ίδιας πρακτικής.
Δε χάλασε ο κόσμος, όπως λένε,
απ’ όταν βγήκε η Συγγνώμη,
μα όταν χάλασε ο κόσμος,
βγήκε η κίβδηλη Συγγνώμη
ή η δειλή και ευθυνόφοβη
ή αλαζονική αποσιώπησή της!
* * *
Καμία τραγωδία δεν τελειώνει
με «κούφια» ή «μισή» Συγγνώμη.
Μα και καμιά Συγγνώμη δε μπορεί
κάτι στην Ιστορία να αλλάξει.
Μπορεί, όμως, ν’ αλλάξει
τη ροή της Ιστορίας
προς το μέλλον!
Κάθε ομοιότητα με τη «συγγνώμη» που ζήτησε
-και μάλιστα στα ελληνικά- ο Γερμανός πρόεδρος
Φρανκ Βάλτερ Στάινμερ εξ ονόματος της Γερμανίας,
κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κάνδανο για
τις ναζιστικές θηριωδίες (συγγνώμη χωρίς αναφορά
στις αποζημιώσεις), και με άλλες «κούφιες»
ή «μισές» συγγνώμες… εσωτερικής
κατανάλωσης ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαία.
