Από την δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα σημειώθηκαν τεράστιες εξελίξεις στην παραγωγή και μεταποίηση των τροφίμων, ως προς την ποιότητα και ποσότητα αυτών. Ο λόγος αυτής της διαφοροποίησης ήταν ότι ο πληθυσμός της γης υπερδιπλασιάστηκε και επομένως οι ανάγκες κατανάλωσης τροφίμων τεράστιες, τη στιγμή που η καλλιεργήσιμη γη κάλυψε μόνο το 15% περισσότερη.
Αυτή η μικρή επέκταση της καλλιεργήσιμης γης, είναι κάτι που ακούγεται υπέροχα, αλλά έχει ένα τίμημα τόσο στην υγεία μας, όσο και για τον πλανήτη. Αυτή η εξέλιξη της σημερινής διατροφής, είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της παχυσαρκίας παγκοσμίως που υπολογίζεται πλέον των 300 εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, με τις γνωστές συνέπειες στην ανθρώπινη υγεία.
Από στατιστικά στοιχεία το ποσοστό θνησιμότητας από καρκίνο έχει αυξηθεί κατά 17% από το 1990.
Πέραν όμως από τις παραπάνω επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων που διαβιούν σε βιομηχανικές περιοχές, με τη σημερινή διατροφή υπάρχουν και τα θέματα υποσιτισμού, αυτών που ζουν σε τρίτες υπανάπτυκτες χώρες, υπολογίζονται δε σε ένα δισ. περίπου και με τη προοπτική την αύξηση κατά δύο δισ. τα επόμενα τριάντα χρόνια. Μάλιστα οι ειδικοί προβλέπουν ότι θα χρειαστεί να παραγάγουμε έως και 60% περισσότερη τροφή για να καλυφθούν οι ανθρώπινες ανάγκες.
Η επισιτιστική κρίση στους λαούς των τρίτων χωρών πέραν των περιβαλλοντολογικών παραγόντων, όπως ψυχρά και άνυδρα μέρη οφείλεται και σε διαρκείς συγκρούσεις, πολέμους όπως συμβαίνουν σήμερα, σε ακραίες καιρικές συνθήκες και οικονομικούς κλυδωνισμούς. Τέτοιες χώρες είναι διάφορες αφρικανικές, όπως Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Νιγηρία, Σουδάν, Αιθιοπία. Ακόμη Αφγανιστάν, Υεμένη, το Μπαγκλαντές, Πακιστάν, Νότιο Σουδάν και Σομαλία.
Σύμφωνα με την έκθεση «Living Report 2020 WWF» η σημερινή μορφή παραγωγής τροφίμων ευθύνεται για το 80% της αποψίλωσης των δασών, το 70% της απώλειας της βιοποικιλότητας και περίπου το 33% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Ποια είναι η λύση
Για να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος της αύξησης παραγωγής τροφίμων θα πρέπει να κατορθωθούν σημαντικές αλλαγές σε κοινωνικό και περιβαλλοντολογικό τομέα. Συγκεκριμένα θα πρέπει να συνεργαστούν άπαντες από αγρότες, πολίτες, επιστήμονες, κατασκευαστές και φυσικά κυβερνήσεις και μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί.
Την πρόοδο της γεωργίας, όλοι έχουμε διαπιστώσει από το 1980 μέχρι σήμερα. Σαφώς υπάρχει βελτίωση με την προϋπόθεση τα παραγόμενα προϊόντα να είναι περισσότερο ασφαλή από κατάλοιπα φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων και με μικρότερο περιβαλλοντολογικό κόστος.
Ήδη έχουμε αναφερθεί σε προγενέστερη εργασία ότι η σπατάλη των τροφίμων, ατομική και συλλογική συμβάλλει στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Επομένως θα πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας, να περιορίσουμε αυτό τον παράγοντα, με κάθε θυσία προκειμένου να έχουμε μικρότερη επίπτωση.
Στην προσπάθεια της αύξησης παραγωγής των τροφίμων έχει συμβάλλει η επιστήμη της τεχνολογίας, με την ανακάλυψη και εφαρμογή των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων.
Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα έχουν τεράστιες ικανότητες πολυπαραγωγής και απαλλαγής από φυτοφάρμακα και λιπάσματα. Οι εταιρείες που τα παράγουν διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κανένα πρόβλημα επιπτώσεων στην υγεία του ανθρώπου.
Ως τέτοια θα μπορούσαμε να αναφέρουμε το άμυλο, το άλευρο σίτου, καλαμποκιού, κακάο, διάφορες γλυκαντικές ύλες κλπ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι σήμερα, έχει εγκρίνει περίπου επτά (7) τον αριθμό από σύνολο τριάντα (30).
Ιστορικά το μέλλον του ανθρώπου βρίσκεται στη διατροφική του επιλογή και τον τρόπο της ζωής του, όπως προκύπτει από τον Πλατωνικό διάλογο, όπου ο Σωκράτης συζητάει με τον Γλαύκωνα για τη διατροφή της πόλης και τις συνέπειες που έχει η επιλογή της φυτοφαγίας ή σαρκοφαγίας για το μέλλον τους.
Ο Πλάτων πριν από 2500 χρόνια καταδίκαζε την κρεοφαγία, γιατί η υπερβολική κατανάλωση κρέατος οδηγεί σε αρρωστημένη πολιτεία ανθρώπων.
Ο Ιπποκράτης υποστήριζε πως με τη διατροφή μπορούμε να προλάβουμε ή να θεραπεύσουμε την ασθένεια. Έλεγε «Η τροφή είναι το φάρμακό σου».
