Πέντε γενιές φοιτητών της περιόδου 1977-1998, των πρώτων χρόνων δηλαδή λειτουργίας των πανεπιστημιακών σχολών του Ρεθύμνου, επέστρεψαν στον τόπο της πρώτης τους νιότης. Βρέθηκαν ξανά μαζί, επισκέφτηκαν τις εγκαταστάσεις του παλιού πανεπιστημίου στα Περιβόλια, κάθισαν ξανά στα αμφιθέατρα, μοιράστηκαν αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια που έχουν χαρακτεί ανεξίτηλα στη μνήμη τους. Με πρωτοβουλία του «Civitas Rethymnae», του Δικτύου που δημιουργήθηκε το 2009 στο facebook με επίκεντρο συμφοιτήτριες και συμφοιτητές που φοίτησαν στις Πανεπιστημιακές Σχολές Ρεθύμνου (ΠΣΡ) κατά τα έτη 1977-1998 στα Περιβόλια και αριθμεί σήμερα πάνω από 2.800 μέλη, διοργανώθηκε πενθήμερη συνάντηση, που περιλάμβανε σειρά εκδηλώσεων, που είχαν την βοήθεια τόσο του Πανεπιστημίου Κρήτης, του Δήμου Ρεθύμνης και της Περιφέρειας αλλά και την στήριξη του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου και της Μητρόπολης.
Η μεγάλη αυτή συνάντηση, που ολοκληρώθηκε την Κυριακή, ήταν αφιερωμένη στην μνήμη του Παντελή Γενεράλη, υπαλλήλου της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή.
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, το απόγευμα του Σαββάτου οι παλιοί συμφοιτητές – συμφοιτήτριες συναντήθηκαν στις νέες εγκαταστάσεις της πανεπιστημιούπολης Γάλλου στο αμφιθέατρο Δ3. Εκεί είχαν την ευκαιρία μέσα από την προβολή σχετικού βίντεο να θυμηθούν μέρες και στιγμές της φοιτητικής τους ζωής στην πόλη του Ρεθύμνου και στη συνέχεια να συζητήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις για την πορεία των πανεπιστημιακών σχολών του Ρεθύμνου στο πέρασμα των ετών με τις πρυτανικές αρχές και αυτοδιοικητικούς.
Ο Νίκος Ζαρταμόπουλος, απόφοιτος ΦΚΣ, που εισήχθη στο πανεπιστήμιο Κρήτης το 1987, βαθιά συγκινημένος για τη συνάντηση αυτή ανέφερε: «Είμαστε εδώ, καθώς ενδιαφερόμαστε και αγαπάμε το Ρέθυμνο και το πανεπιστήμιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαμε και τις δυσκολίες μας. Ειδικά τα 20 πρώτα χρόνια λειτουργίας του πανεπιστημίου ήταν δύσκολα, υπήρχε υποχρηματοδότηση. Το γεγονός ότι το πανεπιστήμιο ήταν τα 20 πρώτα χρόνια στα Περιβόλια λέει πολλά. Παρ’ όλα αυτά εμείς αγαπήσαμε αυτό που είχαμε και αγωνιστήκαμε να το βελτιώσουμε. Μην ξεχνάτε ότι το «Ξενία» δόθηκε στο πανεπιστήμιο με τους αγώνες των φοιτητών. Οπότε όλα αυτά που ζήσαμε και στον πολιτιστικό τομέα και στις παρέες μας, όλα αυτά που δημιουργήθηκαν από τους φοιτητές εκείνα τα 20 πρώτα χρόνια, φέτος ήρθαμε εδώ να τα τιμήσουμε κατά μια έννοια. Η συμμετοχή είναι εντυπωσιακή, μιλάμε για 600 άτομα συνολικά μαζί με τους συνοδούς. Στη λαϊκή μας βραδιά είχαμε περίπου 450 αποφοίτους. Περνάμε υπέροχα, πολύ συγκινητικά».
Μιλώντας για το δίκτυο «Civitas Rethymnae» είπε: «είμαστε ένα δίκτυο, είμαστε μια ομάδα, μια παρέα ανθρώπων. Civitas Rethymnae σημαίνει Ρεθεμνιακή Πολιτεία. Αγαπήσαμε το Ρέθυμνο, το πανεπιστήμιο, τις παρέες μας και δεν εκφέρουμε κρίση για την εξέλιξη του πανεπιστημίου. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι όλοι οι φοιτητές εκείνων των χρόνων, με τη δράση τους στην πολιτική, κοινωνική, με τους αγώνες τους, έδειξαν ότι είναι προβληματισμένα άτομα. Όπως προβληματίζονταν τότε, σίγουρα προβληματίζονται και σήμερα. Μερικοί είναι και γονείς φοιτητών και βλέπουν την κατάσταση και τι πάει να γίνει στα πανεπιστήμια. Όπως ήταν σύγκρουση εχθές, έτσι είναι και σύγκρουση σήμερα, συνεχίζεται. Κάνουμε αυτές τις εκδηλώσεις για να προβάλλουμε τον προβληματισμό. Πέρα από την ευχαρίστησή μας, κάνουμε και τη συζήτηση σήμερα με τη συμμετοχή και του δήμου που βοήθησε, του πανεπιστημίου και της περιφέρειας».
Αναφερόμενος στις σπουδές του στην πόλη του Ρεθύμνου, ο κ. Ζαρταμόπουλος σημειώνει: «Οι σπουδές στο Ρέθυμνο ήταν πάντα μια σημαντική εμπειρία. Οι φοιτητές του Ρεθύμνου πάντα έχουν έναν ιδιαίτερο δεσμό με την πόλη, βεβαίως με όλα τα προβλήματα που υπάρχουν. Οι φοιτητές έχουν όλα τα προβλήματα που έχουν και οι Ρεθεμνιώτες. Επίσης και εκείνα τα χρόνια αντιμετωπίσαμε δύσκολες καταστάσεις στην αρχή και κάποιες προκαταλήψεις. Ωστόσο έχουμε πάρα πολλούς Ρεθεμνιώτες που στάθηκαν δίπλα μας και μάλιστα τους θέλουμε στις εκδηλώσεις μας, τους καλούμε. Είναι άνθρωποι του πολιτισμού που γέμισαν με φοιτητές τις θεατρικές τους ομάδες, τις πολιτιστικές παρέες, που στάθηκαν στο πλάι μας, που μας κερνούσαν, μας γνώρισαν τα υπέροχα χωριά του Ρεθύμνου. Αυτόν τον δεσμό ήρθαμε να ανανεώσουμε, να τον ξαναβρούμε και έγινε με πολύ μεγάλη επιτυχία. Εκτός από τους 400 που ήρθαν, έχουμε πάρα πάρα πολλούς που εκ του μακρόθεν εκφράζουν την αγάπη και τη συγκίνησή τους για αυτό που γίνεται».
«Τα πανεπιστήμια, τα φτιάχνουν το μεράκι και οι ανθρώπινες σχέσεις που χτίζονται και που μένουν ανεξίτηλες»
Για μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στα 32 χρόνια που βρίσκεται στο πανεπιστήμιο Κρήτης κάνει λόγο ο αντιπρύτανης φοιτητικής μέριμνας, Δημήτρης Μυλωνάκης τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Ήταν μια ιδέα ενός συλλόγου αποφοίτων του Civitas Rethymnae, η οποία υλοποιήθηκε μέσα σε 5-6 μήνες. Η ανταπόκριση ήταν εκπληκτική θα έλεγα, έχουν έρθει πάνω από 500 απόφοιτοι του πανεπιστημίου. Είναι μια πολύ ωραία αφορμή να πάμε πίσω στον χρόνο να δούμε πως ξεκινήσαμε και που φτάσαμε. Οι απόφοιτοι αυτοί φοίτησαν κυρίως στον καιρό των Περιβολίων, δηλαδή τα πρώτα 20 χρόνια του πανεπιστημίου. Είναι πραγματικά πάρα πολύ συγκινητικό. Σε μια συνάντηση που είχαμε το Σάββατο ήταν μαζί μας η πρώτη που μπήκε στο πανεπιστήμιο το 1977 στο τμήμα φιλολογίας, που ήταν η πρώτη που αποφοίτησε και η πρώτη που έκανε τον όρκο. Είναι αφορμή αυτό το συναπάντημα για να δούμε από που ξεκινήσαμε και που φτάσαμε. Αυτή η πρώτη απόφοιτη μας είπε ότι όταν ξεκίνησε στα Περιβόλια το πανεπιστήμιο, που ήταν στις εγκαταστάσεις ενός λυκείου, έφτανε μόνο ένας χωματόδρομος εκεί. Ο παραλιακός του Ρεθύμνου ουσιαστικά σταματούσε στο «Δελφίνι» και από εκεί και πέρα πήγαιναν με τα πόδια από τον χωματόδρομο στο πανεπιστήμιο. Παρόλα αυτά και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το πανεπιστήμιο Κρήτης έφτασε να είναι αυτό που είναι σήμερα. Πρέπει δε να πούμε ότι οι σχέσεις που είχαν αναπτυχθεί τότε σε αυτό το μικρό πανεπιστήμιο ανάμεσα στους καθηγητές και στους φοιτητές, έχουν μείνει ανεξίτηλες στις μνήμες και των φοιτητών όπως το βλέπουμε ανάγλυφα τώρα, αλλά και των καθηγητών. Οι υποδομές τότε ήταν υποτυπώδεις, όταν πρωτοήρθα το 1991 ήμουν σε ένα δωμάτιο με άλλους τρεις καθηγητές. Παρόλα αυτά το πανεπιστήμιο ανδρώθηκε και έφτασε να έχει την ακτινοβολία που έχει σήμερα μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Το συμπέρασμα είναι ότι οι υποδομές και τα ντουβάρια δεν φτιάχνουν τα πανεπιστήμια, αλλά τα φτιάχνουν το μεράκι και οι ανθρώπινες σχέσεις που χτίζονται και που μένουν ανεξίτηλες και μας ακολουθούν για πάντα. Τώρα πλέον, βέβαια, είμαστε σε πολύ καλύτερες υποδομές, είμαστε σε ένα καταπληκτικό campus. Όμως οι μνήμες και οι βάσεις που μπήκαν στα Περιβόλια, σε αυτές τις ταπεινές εγκαταστάσεις έθεσαν και τα θεμέλια του πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο όπως το ξέρουμε σήμερα.
Ακόμα και σήμερα θεωρώ ότι παραμένει ένα κεντρικό χαρακτηριστικό του πανεπιστημίου Κρήτης αυτή η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον καθηγητή και στον φοιτητή. Είναι διαχρονική, παίρνει λίγο διαφορετικές μορφές, αλλά δεν νομίζω ότι έχει αλλοιωθεί η ουσία της. Αυτό το παίρνω και από τους φοιτητές που μιλάω. Φοιτητές που φεύγουν από το πανεπιστήμιο Κρήτης για να πάνε να κάνουν μεταπτυχιακά αλλού, μου λένε μετά ότι αυτό το κλίμα του πανεπιστημίου Κρήτης δεν το βρήκαν πουθενά. Αντίστοιχα, φοιτητές που έρχονται από αλλού στο πανεπιστήμιο Κρήτης μου λένε ακριβώς το ίδιο, ότι είναι πρώτη φορά που βλέπουν αυτό το πράγμα. Οι διαστάσεις εδώ είναι ανθρώπινες, και του πανεπιστημίου και της πόλης».
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και τα λόγια του έτερου Ρεθεμνιώτη αντιπρύτανη υποδομών και οικονομικών, Κώστα Σπανουδάκη, που αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Κρήτης το 1992 από τις εγκαταστάσεις των Περιβολίων: «Ο Civitas Rethymnae είναι ένας δικτυακός τόπος που αριθμεί πάνω από 3.000 μέλη. Αυτοί σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο Κρήτης, τον δήμο Ρεθύμνης και την περιφέρεια Κρήτης διοργάνωσαν την εκδήλωση του καλοκαιριού. Οπότε άνθρωποι που είχαν δεκαετίες να έρθουν στο Ρέθυμνο και όπου έζησαν τα αξέχαστα φοιτητικά τους χρόνια, επανήλθαν τώρα. Μερικοί από αυτούς είναι έκπληκτοι με την πρόοδο που έχει σημειώσει η πόλη, αλλά και με τη νέα πανεπιστημιούπολη η οποία είναι πλέον πολύ πιο σύγχρονη σε σχέση με αυτήν που έζησαν. Αυτό δεν τους ενοχλεί γιατί σε εκείνα τα παλιά κτίρια είχαν αποθέσει την ίδια την ψυχή τους. Νομίζουμε ότι δημιουργείται μια καλή δυναμική ώστε να γίνει αυτό ένας θεσμός και να συνεχιστεί. Να είναι ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο ιστορικό πανεπιστήμιο Κρήτης, στο καινούργιο πανεπιστήμιο Κρήτης και ανάμεσα στο πανεπιστήμιο Κρήτης και την τοπική κοινωνία» είπε.
«Η αυτοδιοίκηση έχει αγκαλιάσει το πανεπιστήμιο Κρήτης»
Η αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου, Μαρία Λιονή, τόνισε ότι η αυτοδιοίκηση έχει αγκαλιάσει το πανεπιστήμιο Κρήτης αναγνωρίζοντας το έργο και τη συνεισφορά του στην πόλη. Σε δηλώσεις της αναφέρθηκε στην συγκινητική συνάντηση τονίζοντας μεταξύ άλλων:
«Η συνάντηση αυτή από μόνη της είναι πάρα πολύ συγκινητική πρώτα-πρώτα για τους απόφοιτους. Είναι απόφοιτοι από το 1977 μέχρι το 1997, δηλαδή προ 40-50 χρόνια. Υπάρχουν άνθρωποι που από ό,τι έμαθα είχαν να έρθουν εδώ στο Ρέθυμνο από τότε που αποφοίτησαν, 25 και 30 χρόνια. Είδαν έναν άλλο κόσμο, ένα άλλο Ρέθυμνο. Θυμήθηκαν τα νεανικά τους χρόνια στην πόλη που τους έμαθε πραγματικά γράμματα. Η αυτοδιοίκηση τόσο του πρώτου, όσο και του δευτέρου βαθμού έχει αγκαλιάσει το πανεπιστήμιο. Έχει αγκαλιάσει όχι μόνο το πανεπιστήμιο Κρήτης, αλλά και όλα τα πνευματικά ιδρύματα του νησιού μας. Ως περιφέρεια καμαρώνουμε για αυτά, έχουν μια πάρα πολύ καλή θέση στα πνευματικά ιδρύματα όλου του κόσμου. Αυτήν την προσπάθεια που έκανε εδώ το πανεπιστήμιο σε συνεργασία με τον δήμο Ρεθύμνου, οπωσδήποτε την ενισχύσαμε και εμείς με όποιον τρόπο μπορούμε και από εδώ και πέρα ακόμα περισσότερο. Θέλουμε να γίνει θεσμός αυτή η συνάντηση των αποφοίτων στο Ρέθυμνο, όχι μόνο αυτής της εικοσαετίας, αλλά όλων των ανθρώπων που έχουν πάρει το πτυχίο τους από το Ρέθυμνο. Είναι πάρα πολύ καλό και για τους ίδιους, αλλά και για την πόλη μας και τους ανθρώπους της».
Από την πλευρά του ο δήμαρχος Ρεθύμνου, Γιώργος Μαρινάκης, τόνισε: «Υπάρχει ένα σχήμα οξύμωρο που συναντιόμαστε στην πανεπιστημιούπολη του Γάλλου, ενώ αυτά τα παιδιά έχουν αποφοιτήσει από τις εγκαταστάσεις που ήταν στα Περιβόλια. Είναι όμως πολύ συγκινητικό ότι εκατοντάδες άνθρωποι από όλη την Ελλάδα ένιωσαν την επιθυμία να ανταμώσουν ξανά μαζί και να νιώσουν τη συγκίνηση της επικοινωνίας και της συναναστροφής. Όλοι ζούμε αυτές τις στιγμές με πολύ μεγάλη συγκίνηση, συμμεριζόμαστε τα αισθήματα αυτών των ανθρώπων. Ο δήμος Ρεθύμνης, μαζί με το πανεπιστήμιο και τη συνδρομή της περιφέρειας, έκανε ό,τι μπορούσε ώστε αυτοί οι άνθρωποι να γίνουν όχι μόνο οι ευλαβείς προσκυνητές εκεί που κατέθεσαν την ψυχή τους και έκαναν τα πρώτα τους ακαδημαϊκά βήματα, αλλά και να γίνουν και καλοί πρεσβευτές του σύγχρονου Ρεθύμνου. Το Ρέθυμνο προφανώς έχει αναπτυχθεί και χαίρομαι, μέσα από τις κριτικές που ακούμε, είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ορισμένοι που είχαν χρόνια να έρθουν έμειναν έκπληκτοι από την πρόοδο αυτού του τόπου. Βεβαίως, υπάρχουν και προβλήματα, ένα εξ αυτών είναι η φοιτητική στέγη, που από όσα μας λένε οι απόφοιτοι των πρώτων χρόνων και τότε υπήρχε. Ελπίζω το μεγάλο εγχείρημα που γίνεται με τη σύγχρονη πανεπιστημιούπολη που θα χτιστεί σύντομα στο Ρέθυμνο να δώσουμε το απαραίτητο οξυγόνο σε αυτό το πανεπιστήμιο. Διότι το πανεπιστήμιο δεν είναι οι εγκαταστάσεις, αλλά οι άνθρωποι που λειτουργούν σε αυτό, οι φοιτητές και οι καθηγητές τους».
Από την πλευρά του ο αντιδήμαρχος πολιτισμού, Θωμάς Κρεβετζάκης, τόνισε:
«Είμαστε σε μια ιδιαίτερα ευτυχής συγκυρία, όπου το Ρέθυμνο υποδέχτηκε τους αποφοίτους των πανεπιστημιακών σχολών των Περιβολίων αρχικά και έπειτα του Γάλλου. Η συνάντηση αυτή είναι μια περίτρανη απόδειξη της διάδρασης και της επίδρασης που υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια ανάμεσα στο πανεπιστήμιο και στην τοπική κοινωνία. Είναι κάτι πρωτοφανές για την πανεπιστημιακή κοινότητα της Ελλάδας να έχουμε μια τόσο μεγάλη συγκέντρωση αποφοίτων από όλες τις περιοχές της. Επίσης, είναι ευτυχής συγκυρία ότι γίνεται σε μια περίοδο που οι σχέσεις του πανεπιστημίου Κρήτης με τον δήμο Ρεθύμνης είναι στο καλύτερό τους επίπεδο. Είναι και μια απόδειξη της ορθής πολιτικής που έχουμε αναπτύξει τα τελευταία δύο χρόνια, προκειμένου οι δύο φορείς να έρθουν ακόμα πιο κοντά, αντιλαμβανόμενοι την απόσταση που έχει δημιουργηθεί τόσο με την εξέλιξη του πανεπιστημίου, όσο και της πόλης. Η σχέση πανεπιστημίου και δήμου είναι ένα μακροχρόνιο ζήτημα το οποίο επηρεάστηκε από τη δεκαετή κρίση και έπειτα από τη διετία του κορονοϊού. Στην ουσία είναι και τα δύο ταυτόσημα. Το ένα έχει να κάνει με το ότι το πανεπιστήμιο Κρήτης έχει αποκτήσει τοπικά χαρακτηριστικά, όμως αυτό έχει σχέση και με τα υπόλοιπα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Δηλαδή η δεκαετής κρίση ώθησε τους φοιτητές να επιλέγουν περιοχές κοντά στην κατοικία τους προκειμένου να μειώνεται το κόστος. Αυτό σταδιακά οδήγησε ένα μεγάλο κομμάτι των κατοικιών να μετατραπούν σε airbnb ή σε τουριστικά καταλύματα, με αποτέλεσμα αυτήν τη στιγμή να έχουμε μια διογκωμένη έλλειψη φοιτητικής κατοικίας. Θεωρώ ότι τόσο το πανεπιστήμιο Κρήτης, όσο και ο δήμος Ρεθύμνης έχουν ένα προβάδισμα σε σχέση με την υπόλοιπη ελληνική επικράτεια, γιατί το κομμάτι των φοιτητικών εστιών έχει δρομολογηθεί, που δίνει κατοικία σε 3.000 φοιτητές και την επέκταση του σχεδίου πόλης έχουμε μέσα στην πόλη του Ρεθύμνου προκειμένου να έχουμε μια νέα ανέγερση πολυκατοικιών για να λυθεί το στεγαστικό. Βέβαια, όλα αυτά χρειάζονται τον απαραίτητο χρόνο. Μιλάμε για μια λύση σε βάθους πενταετίας, οπότε πρέπει να διαχειριστούμε το ενδιάμεσο στάδιο».
Κυρίαρχο ζήτημα για το πανεπιστήμιο Κρήτης το στεγαστικό
Κυρίαρχο ζήτημα για το πανεπιστήμιο Κρήτης παραμένει τα τελευταία χρόνια το στεγαστικό. Η απουσία ικανού αριθμού σπιτιών και οι υψηλές τιμές για τα διαθέσιμα ακίνητα οδηγούν σε αδιέξοδο τις οικογένειες των φοιτητών, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτά τα έξοδα. Είναι ζήτημα επιβίωσης τονίζουν οι πρυτανικές αρχές και οι αυτοδιοικητικοί καλώντας την τοπική κοινωνία να αντιληφθεί τη σημασία των φοιτητών στην πόλη του Ρεθύμνου. Το έργο ΣΔΙΤ που έχει δρομολογηθεί θα ανακουφίσει την κατάσταση, η υλοποίησή του όμως απαιτεί ακόμα χρόνο και το ζήτημα πρέπει να διευθετηθεί άμεσα.
Ο αντιπρύτανης φοιτητικής μέριμνας, Δημήτρης Μυλωνάκης, τονίζει ότι πρόκειται για ζήτημα επιβίωσης του πανεπιστημίου Κρήτης: «Το στεγαστικό θέμα, πλέον, ειδικά για τα περιφερειακά πανεπιστήμια έχει αναδειχτεί ίσως ως το μείζον ζήτημα των πανεπιστημίων. Είναι ένα θέμα επιβίωσης των περιφερειακών πανεπιστημίων. Το 1998 κάναμε ένα μεγάλο άλμα ερχόμενοι στον Γάλλο, σε νέες εγκαταστάσεις πολύ καλύτερες. Όμως και αυτές οι εγκαταστάσεις δεν επαρκούν πλέον, ειδικά στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σε τουριστικές περιοχές όπως το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο βέβαια, όπου το ζήτημα της κατοικίας είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Το επόμενο μεγάλο άλμα που θα κάνουμε είναι ακριβώς οι δύο νέες πανεπιστημιουπόλεις που θα οικοδομήσουμε στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο στη βάση του ΣΔΙΤ, που έχει ήδη δρομολογηθεί. Έχουμε ήδη έναν προσωρινό ανάδοχο και σύντομα, ελπίζουμε μέχρι τον Δεκέμβριο, να έχουμε οριστικό ανάδοχο. Αυτό σημαίνει ότι οι διαδικασίες έχουν δρομολογηθεί. Πρόσφατα ήταν εδώ ο εκπρόσωπος, ένα υψηλό στέλεχος της Intrakat και συζητήσαμε το θέμα. Οι ίδιοι είναι πολύ αισιόδοξοι, θεωρούν ότι μέσα στο 2024 θα ξεκινήσει να υλοποιείται το έργο, δηλαδή θα δούμε μπουλντόζες στην πανεπιστημιούπολη του Ρεθύμνου για να κάνουμε επιτέλους αυτό το νέο μεγάλο άλμα στην ανάπτυξη των υποδομών του πανεπιστημίου μας».
Από την πλευρά του ο αντιπρύτανης υποδομών και οικονομικών, Κώστας Σπανουδάκης, τόνισε ότι το στεγαστικό εξελίσσεται σε μια μάστιγα: «Είναι μια μάστιγα που πλήττει τα συμφέροντα σαφώς του ιδρύματος, που στηρίζεται στις υποδομές έξω από αυτό, ώστε να καλύψει τις στεγαστικές ανάγκες των μελών του. Είναι μια μάστιγα νομίζω και για την ίδια την τοπική κοινωνία, που με την έλλειψη παροχής στέγης σε ικανές ποσότητες δημιουργεί συνθήκες που απωθούν τους υποψήφιους φοιτητές. Αυτό είναι το πρόβλημα. Είναι σε εξέλιξη και έχει δρομολογηθεί η λύση του προβλήματος. Οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες, αυτό είναι ένα πρόβλημα. Ίσως η πολιτεία πρέπει να δει πως αυτές οι διαδικασίες μπορούν να συντμηθούν. Εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ακολουθήσουμε τις θεσμοθετημένες διαδικασίες. Το έργο εξελίσσεται καλά, όμως δεν έχει ακόμη κλειδώσει».
Από την πλευρά του ο δήμαρχος Ρεθύμνου σημείωσε με έμφαση ότι οι Ρεθεμνιώτες πρέπει να αντιληφθούν την πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί, διαφορετικά, όπως είπε, ο κίνδυνος να χαθεί το πανεπιστήμιο από την πόλη είναι ορατός:
«Οι Ρεθεμνιώτες εάν συνειδητοποιήσουν ότι η εξέλιξη του Ρεθύμνου είναι σύμφυτη με τη δημιουργία και την εξέλιξη αυτού του πανεπιστημίου, πρέπει όλοι να θυσιάσουμε λίγο από το ατομικό κέρδος και να σκεφτούμε ότι αυτά τα παιδιά πρέπει να βρουν στέγη για να συνεχίσουν να είναι παρόντες στο πανεπιστήμιό τους. Διαφορετικά, δεν κινδυνεύουμε να μας πάρει κανείς το πανεπιστήμιο, θα το χάσουμε μόνοι μας».
